De idee voor het KCE kwam van Frank Vandenbroucke, de toenmalige minister van Sociale Zaken en Pensioenen. Hij haalde de mosterd bij het National Institute for Health and Clinical Excellence (NICE) in het Verenigd Koninkrijk, het Zorginstituut Nederland (ZIN) en de Haute Autorité de Santé (HAS) in Frankrijk. Het initiaalwoord KCE zou ook uit zijn brein gesproten zijn. Als ik het aan mijn studenten vraag weet niemand nog waar het voor staat. Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg, Centre Fédéral d'Expertise en Soins de Santé, Belgian Healthcare Knowledge Centre of 'eigen invulling' laat ik hen quizzen.

In 2003 had het centrum nog geen website en gebeurde alle communicatie bilingue. Heden is Engels de voertaal, dezelfde taal waarin Frank Vandenbroucke nu doceert aan de UvA, University of Amsterdam. Als raadslid van de Taalunie ligt 'taal en zorg' me nauw aan het hart.

Het interview met Vandenbroucke in zijn hoedanigheid van oud-Vlaams minister van onderwijs stemt tot tevredenheid en tot droefheid. Hij pleit voor het midden tussen Nederland en Vlaanderen. Actieve verengelsing zonder te veronachtzamen dat dit niet vanzelf leidt tot kwaliteit, én behoedzame terughoudendheid die nog voldoende inzet op taalbeheersing van het Nederlands.

Het KCE houdt voorlopig ook het midden tussen de talen, alhoewel... het laatste rapport over 'Diagnose en aanpak van gonorroe en syfilis' van 26 maart laatstleden is alleen beschikbaar in het Engels. De synthese is voorhanden in het Nederlands, het Frans en het Engels, niet in het Duits. Het persbericht werd blijkbaar alleen Nederlandstalig verspreid en spreekt over 'Neuzen in dezelfde richting voor de aanpak van gonorroe, syfilis en chlamydia'. De richtlijn voor de diagnose en behandeling van gonorroe en syfilis wordt voorgesteld als een Belgische primeur. De aanpak van chlamydia zal echter aan bod komen in de richtlijn van de Werkgroep 'Ontwikkeling Richtlijnen Eerste Lijn' (alleen Vlaams), die deel uitmaakt van het federale Evidence Based Practice Network (Vlaams, Waals en Brussels).

Vorig jaar was blijkbaar beslist dat richtlijnen voor huisartsen alleen in die werkgroep zouden ontwikkeld worden. Waarom syfilis en gonorroe nu toch via het KCE? En wat te denken over de 'gratis online tool' die beschikbaar zal zijn in de komende maanden? "Als deze tool nu beschikbaar zou zijn, dan zou dit inderdaad een duidelijke vooruitgang kunnen betekenen.

Het KCE houdt voorlopig ook het midden tussen de talen, alhoewel...

Nu moet ik mij behelpen met een richtlijn van het Nederlands HuisartsenGenootschap uit 2013 of met de aanbeveling van Domus Medica die in herziening is, want daterend van voor syndicale belangen aanwezig waren. "Wat is het nut van deze berichtgeving dat deze binnen enkele maanden zal voorhanden zijn, zoals zovele zaken waar men mee bezig is in verspreide slagorde?" klaagt een collega van mijn LOK-groep.

"Begint de huisarts bij wie u al jaar en dag gaat, plots een gesprek over uw seksuele gezondheid? Dan volgt hij allicht de nieuwe richtlijnen van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE)", lees ik in mijn krant 'De Gentenaar'. "Huisartsen moeten nu vooral inzetten op een tijdige opsporing. Door met álle patiënten te spreken over seksuele gezondheid, ook met degenen die niet tot een risicogroep behoren. De huisarts kan dan, indien aangewezen, een test aanbieden."

"Welke test moeten we nu afnemen, sorry, aanbieden?", vraagt een zesdejaars basisarts in de les over 'Van geslachtsziekte over SOA naar SOI: onder vier ogen praten over seksuele gezondheid', een lespakket over relationele en seksuele vorming.

Sinds 1996 bieden we dit aan in samenwerking met Sensoa, dat vroeger nog als 'Centra voor Gezinsplanning en Seksuele Opvoeding' door het leven sekste. Voor studenten richting huisartsopleiding -- vroeger 7de, nu 6de jaars.

Volgend academiejaar bespreken we zeker de KCE-richtlijn, de 'gratis online tool' en de richtlijn Chlamydia. Hopelijk ook over de nieuwe nomenclatuurnummers die het KCE terecht voorstelt om eenduidige diagnostiek en resistentiebepaling te kunnen vrijwaren. Tot slot zal ik de meldingsplicht niet vergeten te beklemtonen. Broodnodig voor de verdere follow-up van de SOI in opmars.

Voor Vlaanderen/ pour La Flandre: www.zorg-en-gezondheid.be/een-meldingsplichtige-infectieziekte-aangeven

Voor Brussel: www.ccc-ggc.irisnet.be/nl/gezondheidszorg/besmettelijke-ziekten

Pour Bruxelles: www.ccc-ggc.irisnet.be/fr/politique-de-la-sante/maladies-transmissibles

Voor Wallonië, noch voor Duitstalig België vind ik webadressen vermeld in de KCE richtlijn.

Misschien zal ik volgend academiejaar maar één webadres moeten vermelden: een Engelstalig? Zoals nu al voor het Evidence Based Practice Network.

Tenzij men de sociale zekerheid opsplitst in drie gewesten, zoals een vraag in de stemtest voor de komende verkiezingen suggereert. Wat als? De naamgeving van het KCE kan alleszins behouden blijven: Knowledge Centre for Expertise. Het stemt tot nadenken, zou UvA hoogleraar Frank Vandenbroucke opperen?

De idee voor het KCE kwam van Frank Vandenbroucke, de toenmalige minister van Sociale Zaken en Pensioenen. Hij haalde de mosterd bij het National Institute for Health and Clinical Excellence (NICE) in het Verenigd Koninkrijk, het Zorginstituut Nederland (ZIN) en de Haute Autorité de Santé (HAS) in Frankrijk. Het initiaalwoord KCE zou ook uit zijn brein gesproten zijn. Als ik het aan mijn studenten vraag weet niemand nog waar het voor staat. Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg, Centre Fédéral d'Expertise en Soins de Santé, Belgian Healthcare Knowledge Centre of 'eigen invulling' laat ik hen quizzen. In 2003 had het centrum nog geen website en gebeurde alle communicatie bilingue. Heden is Engels de voertaal, dezelfde taal waarin Frank Vandenbroucke nu doceert aan de UvA, University of Amsterdam. Als raadslid van de Taalunie ligt 'taal en zorg' me nauw aan het hart. Het interview met Vandenbroucke in zijn hoedanigheid van oud-Vlaams minister van onderwijs stemt tot tevredenheid en tot droefheid. Hij pleit voor het midden tussen Nederland en Vlaanderen. Actieve verengelsing zonder te veronachtzamen dat dit niet vanzelf leidt tot kwaliteit, én behoedzame terughoudendheid die nog voldoende inzet op taalbeheersing van het Nederlands.Het KCE houdt voorlopig ook het midden tussen de talen, alhoewel... het laatste rapport over 'Diagnose en aanpak van gonorroe en syfilis' van 26 maart laatstleden is alleen beschikbaar in het Engels. De synthese is voorhanden in het Nederlands, het Frans en het Engels, niet in het Duits. Het persbericht werd blijkbaar alleen Nederlandstalig verspreid en spreekt over 'Neuzen in dezelfde richting voor de aanpak van gonorroe, syfilis en chlamydia'. De richtlijn voor de diagnose en behandeling van gonorroe en syfilis wordt voorgesteld als een Belgische primeur. De aanpak van chlamydia zal echter aan bod komen in de richtlijn van de Werkgroep 'Ontwikkeling Richtlijnen Eerste Lijn' (alleen Vlaams), die deel uitmaakt van het federale Evidence Based Practice Network (Vlaams, Waals en Brussels). Vorig jaar was blijkbaar beslist dat richtlijnen voor huisartsen alleen in die werkgroep zouden ontwikkeld worden. Waarom syfilis en gonorroe nu toch via het KCE? En wat te denken over de 'gratis online tool' die beschikbaar zal zijn in de komende maanden? "Als deze tool nu beschikbaar zou zijn, dan zou dit inderdaad een duidelijke vooruitgang kunnen betekenen. Nu moet ik mij behelpen met een richtlijn van het Nederlands HuisartsenGenootschap uit 2013 of met de aanbeveling van Domus Medica die in herziening is, want daterend van voor syndicale belangen aanwezig waren. "Wat is het nut van deze berichtgeving dat deze binnen enkele maanden zal voorhanden zijn, zoals zovele zaken waar men mee bezig is in verspreide slagorde?" klaagt een collega van mijn LOK-groep."Begint de huisarts bij wie u al jaar en dag gaat, plots een gesprek over uw seksuele gezondheid? Dan volgt hij allicht de nieuwe richtlijnen van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE)", lees ik in mijn krant 'De Gentenaar'. "Huisartsen moeten nu vooral inzetten op een tijdige opsporing. Door met álle patiënten te spreken over seksuele gezondheid, ook met degenen die niet tot een risicogroep behoren. De huisarts kan dan, indien aangewezen, een test aanbieden.""Welke test moeten we nu afnemen, sorry, aanbieden?", vraagt een zesdejaars basisarts in de les over 'Van geslachtsziekte over SOA naar SOI: onder vier ogen praten over seksuele gezondheid', een lespakket over relationele en seksuele vorming. Sinds 1996 bieden we dit aan in samenwerking met Sensoa, dat vroeger nog als 'Centra voor Gezinsplanning en Seksuele Opvoeding' door het leven sekste. Voor studenten richting huisartsopleiding -- vroeger 7de, nu 6de jaars.Volgend academiejaar bespreken we zeker de KCE-richtlijn, de 'gratis online tool' en de richtlijn Chlamydia. Hopelijk ook over de nieuwe nomenclatuurnummers die het KCE terecht voorstelt om eenduidige diagnostiek en resistentiebepaling te kunnen vrijwaren. Tot slot zal ik de meldingsplicht niet vergeten te beklemtonen. Broodnodig voor de verdere follow-up van de SOI in opmars.Voor Vlaanderen/ pour La Flandre: www.zorg-en-gezondheid.be/een-meldingsplichtige-infectieziekte-aangevenVoor Brussel: www.ccc-ggc.irisnet.be/nl/gezondheidszorg/besmettelijke-ziektenPour Bruxelles: www.ccc-ggc.irisnet.be/fr/politique-de-la-sante/maladies-transmissiblesVoor Wallonië, noch voor Duitstalig België vind ik webadressen vermeld in de KCE richtlijn.Misschien zal ik volgend academiejaar maar één webadres moeten vermelden: een Engelstalig? Zoals nu al voor het Evidence Based Practice Network. Tenzij men de sociale zekerheid opsplitst in drie gewesten, zoals een vraag in de stemtest voor de komende verkiezingen suggereert. Wat als? De naamgeving van het KCE kan alleszins behouden blijven: Knowledge Centre for Expertise. Het stemt tot nadenken, zou UvA hoogleraar Frank Vandenbroucke opperen?