...
Alle originele ideeën zijn welkom maar dit is er wel eventjes over. Nieuw is zeker niet altijd beter. Helemaal niet als het iets is wat - zoals zo vaak - overwaait uit de Angelsaksische wereld. Ook de drang naar de spoed komt van over de grote plas. Kunnen we de Amerikaanse gezondheidszorg echter zomaar vergelijken met de onze? Ik dacht het niet. Al beschouwen kwaliteitsgoeroes de Amerikaanse JCI-accreditering voor ziekenhuizen wel als het nec plus ultra in de gezondheidszorg. Of dat zo is, laat ik in het midden. Maar in het algemeen geeft de Verenigde Staten veel uit aan gezondheidszorg en is de toegankelijkheid slecht. Om nog te zwijgen van de twee snelheden. Een te volgen weg? De reacties bleven alvast niet uit. In het beste geval: baat het niet dan schaadt het niet. De meeste (artsen)verenigingen wijzen deze vorm van stationsgeneeskunde echter af. Terecht, vind ik. Voor de vluchtige aandoening even op consultatie in een tochtig station? De snelle hap en de frisse pint(en) aan het stationsbuffet. Rap een bodyscan en hop daar is de trein. Hamburgergeneeskunde. Dat beeld van de zorgverlening als commercieel consumptiegoed staat lichtjaren af van het traditionele colloque singulier. Het is mijlen verwijderd van een vaste huisarts-patiëntrelatie. Defibrillatoren op openbare plaatsen zijn een goede zaak. En elk treinstation moet eerste hulp bij ongevallen kunnen aanreiken. Maar dat mensen geen tijd zouden hebben om een huisarts te raadplegen en/of tussen twee treinen door plots de behoefte aan medische zorg voelen opkomen... Ik vind het baarlijke nonsens. Maar goed, een bedrijf nam het initiatief en we kunnen ervan uitgaan dat men het gat in de markt eerst goed bestudeerde alvorens er in te springen. Het aanbod is er. Allicht slaagt de marketing er dan ook wel in vraag te creëren en de mensen een overbodige dienstverlening aan te praten. Lukt dat niet, zoveel te beter.