...

Waarover gaat het? Het betreft microscopisch kleine biorobots waarin een zaadcel wordt geplaatst. De kop komt vast te zitten in een metalen nanobuisje (ijzer en titanium), terwijl de 'flagel' vrij kan bewegen. Die werkwijze maakt het mogelijk de richting van de zaadcellen vanop afstand te sturen met behulp van een extern magnetisch veld. Op die manier zouden de nanobuisjes met spermacellen bijvoorbeeld gemakkelijker een eicel kunnen bevruchten of doses medicijnen afleveren. 'Onze grootste uitdaging bestond erin de grootte van de nanobuisjes aan de kop van de zaadcellen aan te passen en tegelijk de beweeglijkheid van hun staart te behouden die hen in staat stelt zich voort te bewegen, zodat de flagella als propeller konden dienen', zegt Oliver Schmidt, de wetenschapper die aan de basis van dit onderzoek ligt. Voor de eerste tests werd gebruik gemaakt van het zaad van een stier, maar de onderzoekers hopen op termijn hun ontdekking ook op menselijke zaadcellen te kunnen toepassen. Prof. Schmidt voegt er nog aan toe dat zaadcellen ideaal zijn voor dit soort onderzoek, aangezien ze niet schadelijk zijn voor het menselijk lichaam en met gemak door allerlei vloeistoffen zwemmen. (referentie: Advanced Materials, 3 december 2013, DOI: 10.1002/adma.201302544)