Rode Kruis-Vlaanderen: "Communautaire discussie bemoeilijkt objectieve analyse"

Rode Kruis Vlaanderen kreeg in de recente overstromingsramp heel wat kritiek te verduren. Desondanks en wars van de waan de dag bracht professor Vandekerckhove de problemen rationeel in kaart en gaf hij in zijn uiteenzetting aanzetten tot verbetering. In het bestek van dit artikel staan we stil bij één facet, de interne keuken van het Rode Kruis zelf.Prof. Vandekerckhove wijst er vooreerst op dat er tussen Rode Kruis-Vlaanderen en de veel kleinere Franstalige vleugel, Croix-Rouge de Belgique - Communauté Francophone (CRB-CF), in de loop der jaren grote operationele verschillen zijn ontstaan. Desondanks is de basiswet van het Belgische Rode Kruis (BRK) nog steeds de wet van 30 maart 1891. "Onvermijdelijk", aldus Vandekerckhove, is die wet verouderd en niet meer aangepast aan de huidige situatie."In 1972 werd een fundamentele reorganisatie doorgevoerd en ook de daaropvolgende jaren volgden verdere stappen in de vervlaamsing. "De Vlaamse gemeenschap van het Belgische Rode Kruis (BRK) bepaalt haar eigen beleid. Maar ondanks de verregaande operationele onafhankelijkheid van de beide RK-gemeenschappen is het BRK nog steeds één rechtspersoon," dixit Vandekerckhove. "Deugdelijk bestuur is op deze wijze niet mogelijk." Vandaag bestaat er één juridische koepel met de facto gescheiden organisaties. "Er bestaat een discrepantie tussen wie beslist en wie verantwoordelijk is: de gemeenschappen beslissen onafhankelijk, maar de andere gemeenschap is mee verantwoordelijk hoewel ze geen enkele zeggenschap heeft in de beslissing." Concreet zorgde dat tijdens de overstromingen in Wallonië dat de "als te traag en te beperkt gepercipieerde interventies vanuit CRB-CF paradoxaal genoeg tot meer reputatieschade voor het Rode Kruis in Vlaanderen leidde dan in het Franstalig landsgedeelte." Dat is des te meer waar daar uit een bevraging blijkt dat 30% van de mensen niet weet dat het om twee aparte organisaties gaat.