...

De vereniging Recht op Waardig Sterven vierde dit weekend zijn 30ste verjaardag. Strijdpunten zijn er genoeg, zoals de uitbreiding van de euthanasiewet en de registratie van de wilsverklaring patiëntenrechten op de e-ID. Recht op Waardig Sterven (RWS) heeft er een erg bewogen geschiedenis op zitten. "De eerste 20 jaar waren vooral een periode van strijd. Zo lagen we mee aan de basis van drie belangrijke gezondheidswetten in ons land: over euthanasie, de patiëntenrechten en de palliatieve zorg. Leon Favyts, die 29 jaar lang voorzitter was, heeft daar enorm voor geijverd. Mario Verstraete, de eerste patiënt in ons land die gebruik heeft gemaakt van de euthanasiewet en over wie nadien een film is gedraaid, was trouwens een bestuurslid van RWS. De wetten zelf zijn intussen al tien jaar van kracht maar dat betekent niet dat alle vragen nu opgelost zouden zijn of dat alles wettelijk geregeld is", onderlijnt voorzitter dokter Marc Van Hoey. Aan bestaansredenen hebben ze vooralsnog geen gebrek. "De huidige wetten vertonen nog heel wat hiaten. Eind vorig jaar hebben we alle parlementsleden daarover aangeschreven, om hen op te roepen het politieke debat aan te snijden en onze vereniging daarbij als gesprekspartner te erkennen. Er is behoefte aan een verruiming van de huidige euthanasiewet. Zodat ook een opening gemaakt kan worden naar minderjarigen en dementerenden. De vijfjaarstermijn voor euthanasie bij coma is een totaal achterhaald principe en de doorverwijsplicht bij artsen is niet wettelijk geregeld. Dat blijven voor ons belangrijke actiepunten. Vanuit politieke hoek konden we al positieve reacties losweken, maar de vraag blijft wie de moed opbrengt om dit debat echt te openen."ReanimatieRWS is momenteel ook de enige vereniging waar mensen hun wilsverklaring patiëntenrechten kunnen laten registreren. "De gemeentebesturen registreren immers uitsluitend wilsbeschikkingen over euthanasie. Wij gaan een stap verder en registreren voor onze leden hun zogeheten 'levenstestament'. Daarin kunnen mensen aangeven dat ze bijvoorbeeld geen reanimatie wensen, of in geval van coma niet worden aangesloten op een beademingstoestel. Maar eigenlijk is dit een taak voor een overheidsdienst. Dit soort keuzes zou vandaag immers perfect kunnen worden geregistreerd op de digitale identiteitskaart. Die hebben mensen altijd bij zich. Bij een ongeval kunnen hulpdiensten op die manier snel deze gegevens van een patiënt inlezen en zijn keuzes respecteren."