Een banaal schouwspel. Ware het niet dat ze gebruik maken van een koevoet en een boormachine om het slot van de metalen deur van huisnummer 2/3 te forceren. Aangezien ik de eigenaar ken van het gebouw, dat leeg staat in afwachting van werkzaamheden, vraag ik hen wat ze aan het doen zijn. Antwoord: wij zijn van de gemeente. "Kan u zich identificeren of aantonen dat u wel degelijk voor de gemeente werkt?" Antwoord: u hoeft maar te bellen. Wat ik doe. Ik bel de politie.

Manifestatie

Ik loop door, maar kom 20 minuten later met de wagen terug omdat de politie mij dat gevraagd heeft. De agenten van de antiterreurbrigade tonen mij de beschadigde deur, het verdwenen slot, en een souvenir dat de daders achtergelaten hebben: de koevoet! Plots horen we geroep, slogans en worden we verrast door een manifestatie komende uit de Broekstraat die in snelvaarttempo richting de opengebroken deur oprukt, waar een ongewapende politieagent staat te wachten.

Vooraan in de betoging loopt de 'gemeentearbeidster' van daarnet, nu zonder werkkleren of bril in de haren, die begint te roepen tegen de agent. Het verbale geweld gaat gepaard met fysieke agressie - geduw en slagen. Een van de politieagenten haalt een wapen boven (het lijkt wel een oranje plastic speeltje), een andere een plooibare matrak. De manifestanten dringen samen met onze arbeidster het gebouw binnen. De chaos is compleet. De politiemannen worden omsingeld, weggeduwd, aangevallen.

Intimidatie

Ik blijf aan de overkant van de straat staan en haal mijn gsm boven om foto's te maken. Een 'jonge dame' met een stroperige stem, een fietshelm op onder een banale regenjas, overvalt mij met vragen: wat doet u, bent u van de politie, wat gebeurt er? Kortom, ze verhindert me om foto's te maken en daagt me uit om te reageren. Ik vermijd elk fysiek contact of woordenwisseling. Vreemd genoeg geeft ze haar cameraman opdracht om me te filmen! Het blijkt een professionele camera te zijn!

Drie politieagenten waren ter plaatse. Tegenover 80 agressieve betogers, sommigen met een kassei in de hand.

De valstrik is duidelijk. Intussen worden de arme politieagenten omsingeld, bedreigd door manifestanten die niet meer komen om het leegstaande, gekraakte pand illegaal te bezetten. Ze zijn daar om uit te dagen, te bedreigen, te intimideren, de politie aan te vallen en een incident te veroorzaken. Een van de Afrikanen heeft een kasseisteen in de linkerhand. Ik word verhinderd om foto's te maken maar een cameraman filmt de politieagenten. En dan komt de politie te paard aan.

De versterking is er. En de manifestanten verlaten de Zandstraat. De politie blijft ter plekke. Een officier meldt me dat ze zich vergist hebben van huisnummer en dat het gebouw opgevorderd zou worden. En dan verlaat ook de politie de plek. Drie ziekenwagens komen aangereden. Uiteindelijk verlaten de daklozen het gebouw en keren ze terug naar hotel Astrid waar ze vandaan komen.

Plastic wapen

Diezelfde avond publiceert de pers de foto van de politieman met zijn wapen. Men heeft het over politiegeweld. De woordvoerder van de daklozen vertelt over drie gewonden, de buitensporige reactie van de politie en dreigt met een klacht. De dag nadien komt het incident op het middagjournaal. Men toont de politieman met zijn plastic wapen. Op maandag zie ik in de geschreven en digitale pers de foto en een Belga-bericht met een interview van de manifestanten en het antwoord van de politie, die het heeft over een misverstand omdat de buren dachten dat er een inbraak aan de gang was.

Mijn getuigenis klinkt anders. De deur van een leegstaand gebouw werd opengebroken. Er zijn (pseudo)gemeentearbeiders aan het werk die weglopen als ik de politie bel en die de toegang tot een privé-eigendom forceren. Er is de antiterreurbrigade van de politie (in burger) die de feiten komt vaststellen. Die vinden de koevoet. De drie politieagenten blijven ter plaatse. Terwijl men mijn identiteit poogt te noteren, komt er een 'spontane' betoging op ons af, met aan het hoofd de 'gemeentearbeidster' van daarnet, maar nu in casual kledij. Ze stevenen af op de gekraakte deur, vallen de politieman aan, verhinderen dat getuigen foto's maken, bedreigen de politie tot die reageert door een wapen boven te halen.

De hele wereld krijgt te horen dat de Brusselse politie gewelddadig is, arme manifestanten verwondt en niet-dodelijke wapens gebruikt. Als ik er niet toevallig was geweest, hadden de daklozen en hun leiders het gebouw bezet. Jammer voor hen was ik getuige van de inbreuk, zag ik hoe de betoging op gang kwam en hoe het pand met geweld werd ingenomen. Drie politieagenten waren ter plaatse. Tegenover 80 agressieve betogers, sommigen met een kassei in de hand. Maar het was de politie die agressief is?

Fake News

Ik stel me echt vragen bij de motivatie achter dit soort handelingen. Ik klaag de manipulatie van de waarheid aan. Ik beschuldig deze mensen ervan chaos te zaaien en misschien zelfs deze daklozen te manipuleren. Maar men creëert een nieuwe waarheid: de agressiviteit van drie politieagenten die zonder reden een niet-dodelijk wapen gebruiken tegen Afrikanen die 'op wandel' zijn in de Zandstraat. De beelden circuleren en spreken voor zich. Wie heeft die beelden gedraaid en vertellen ze het hele verhaal? Ik herinner me hoe ik me voelde bij het zien van de beelden van Timisoara. Ik herinner me mijn desillusie toen ik achteraf vernam dat die beelden gemanipuleerd waren.

Ik had echt schrik dat ik zou aangevallen worden. Ik had schrik om te worden gemanipuleerd door de vrouw die een incident wilde uitlokken en stond te wachten met haar cameraman. Ik was bang dat ze mijn auto zouden vernielen. Toen ik de reportages op tv zag, was ik geschokt en moest ik terugdenken aan Timisoara. Ik dank de agenten van de antiterreurbrigade voor hun moed en koelbloedigheid.

Een banaal schouwspel. Ware het niet dat ze gebruik maken van een koevoet en een boormachine om het slot van de metalen deur van huisnummer 2/3 te forceren. Aangezien ik de eigenaar ken van het gebouw, dat leeg staat in afwachting van werkzaamheden, vraag ik hen wat ze aan het doen zijn. Antwoord: wij zijn van de gemeente. "Kan u zich identificeren of aantonen dat u wel degelijk voor de gemeente werkt?" Antwoord: u hoeft maar te bellen. Wat ik doe. Ik bel de politie.ManifestatieIk loop door, maar kom 20 minuten later met de wagen terug omdat de politie mij dat gevraagd heeft. De agenten van de antiterreurbrigade tonen mij de beschadigde deur, het verdwenen slot, en een souvenir dat de daders achtergelaten hebben: de koevoet! Plots horen we geroep, slogans en worden we verrast door een manifestatie komende uit de Broekstraat die in snelvaarttempo richting de opengebroken deur oprukt, waar een ongewapende politieagent staat te wachten. Vooraan in de betoging loopt de 'gemeentearbeidster' van daarnet, nu zonder werkkleren of bril in de haren, die begint te roepen tegen de agent. Het verbale geweld gaat gepaard met fysieke agressie - geduw en slagen. Een van de politieagenten haalt een wapen boven (het lijkt wel een oranje plastic speeltje), een andere een plooibare matrak. De manifestanten dringen samen met onze arbeidster het gebouw binnen. De chaos is compleet. De politiemannen worden omsingeld, weggeduwd, aangevallen. IntimidatieIk blijf aan de overkant van de straat staan en haal mijn gsm boven om foto's te maken. Een 'jonge dame' met een stroperige stem, een fietshelm op onder een banale regenjas, overvalt mij met vragen: wat doet u, bent u van de politie, wat gebeurt er? Kortom, ze verhindert me om foto's te maken en daagt me uit om te reageren. Ik vermijd elk fysiek contact of woordenwisseling. Vreemd genoeg geeft ze haar cameraman opdracht om me te filmen! Het blijkt een professionele camera te zijn!De valstrik is duidelijk. Intussen worden de arme politieagenten omsingeld, bedreigd door manifestanten die niet meer komen om het leegstaande, gekraakte pand illegaal te bezetten. Ze zijn daar om uit te dagen, te bedreigen, te intimideren, de politie aan te vallen en een incident te veroorzaken. Een van de Afrikanen heeft een kasseisteen in de linkerhand. Ik word verhinderd om foto's te maken maar een cameraman filmt de politieagenten. En dan komt de politie te paard aan. De versterking is er. En de manifestanten verlaten de Zandstraat. De politie blijft ter plekke. Een officier meldt me dat ze zich vergist hebben van huisnummer en dat het gebouw opgevorderd zou worden. En dan verlaat ook de politie de plek. Drie ziekenwagens komen aangereden. Uiteindelijk verlaten de daklozen het gebouw en keren ze terug naar hotel Astrid waar ze vandaan komen.Plastic wapenDiezelfde avond publiceert de pers de foto van de politieman met zijn wapen. Men heeft het over politiegeweld. De woordvoerder van de daklozen vertelt over drie gewonden, de buitensporige reactie van de politie en dreigt met een klacht. De dag nadien komt het incident op het middagjournaal. Men toont de politieman met zijn plastic wapen. Op maandag zie ik in de geschreven en digitale pers de foto en een Belga-bericht met een interview van de manifestanten en het antwoord van de politie, die het heeft over een misverstand omdat de buren dachten dat er een inbraak aan de gang was.Mijn getuigenis klinkt anders. De deur van een leegstaand gebouw werd opengebroken. Er zijn (pseudo)gemeentearbeiders aan het werk die weglopen als ik de politie bel en die de toegang tot een privé-eigendom forceren. Er is de antiterreurbrigade van de politie (in burger) die de feiten komt vaststellen. Die vinden de koevoet. De drie politieagenten blijven ter plaatse. Terwijl men mijn identiteit poogt te noteren, komt er een 'spontane' betoging op ons af, met aan het hoofd de 'gemeentearbeidster' van daarnet, maar nu in casual kledij. Ze stevenen af op de gekraakte deur, vallen de politieman aan, verhinderen dat getuigen foto's maken, bedreigen de politie tot die reageert door een wapen boven te halen. De hele wereld krijgt te horen dat de Brusselse politie gewelddadig is, arme manifestanten verwondt en niet-dodelijke wapens gebruikt. Als ik er niet toevallig was geweest, hadden de daklozen en hun leiders het gebouw bezet. Jammer voor hen was ik getuige van de inbreuk, zag ik hoe de betoging op gang kwam en hoe het pand met geweld werd ingenomen. Drie politieagenten waren ter plaatse. Tegenover 80 agressieve betogers, sommigen met een kassei in de hand. Maar het was de politie die agressief is?Fake NewsIk stel me echt vragen bij de motivatie achter dit soort handelingen. Ik klaag de manipulatie van de waarheid aan. Ik beschuldig deze mensen ervan chaos te zaaien en misschien zelfs deze daklozen te manipuleren. Maar men creëert een nieuwe waarheid: de agressiviteit van drie politieagenten die zonder reden een niet-dodelijk wapen gebruiken tegen Afrikanen die 'op wandel' zijn in de Zandstraat. De beelden circuleren en spreken voor zich. Wie heeft die beelden gedraaid en vertellen ze het hele verhaal? Ik herinner me hoe ik me voelde bij het zien van de beelden van Timisoara. Ik herinner me mijn desillusie toen ik achteraf vernam dat die beelden gemanipuleerd waren.Ik had echt schrik dat ik zou aangevallen worden. Ik had schrik om te worden gemanipuleerd door de vrouw die een incident wilde uitlokken en stond te wachten met haar cameraman. Ik was bang dat ze mijn auto zouden vernielen. Toen ik de reportages op tv zag, was ik geschokt en moest ik terugdenken aan Timisoara. Ik dank de agenten van de antiterreurbrigade voor hun moed en koelbloedigheid.