...

Professor Paul Van Royen, huisarts en diensthoofd van het Centrum Huisartsgeneeskunde van de universiteit Antwerpen, werd woensdag verkozen tot nieuwe decaan van de faculteit geneeskunde en gezondheidswetenschappen. Paul Van Royen is de eerste huisarts die het tot decaan schopt aan een Belgische faculteit geneeskunde. Het bericht circuleerde eind vorige week al snel via de sociale media. Op Facebook kreeg hij felicitaties van het huisartsencentrum van Leuven: "Dit betekent weer een belangrijke stap voorwaarts voor de huisartsgeneeskunde in Vlaanderen. We wensen Paul van harte proficiat en veel succes!"Van Royen haalde het vorige week woensdag met 55 stemmen op 57. Er was geen tegenkandidaat. "Maar zoiets wordt uitgekristalliseerd over een deliberatieperiode van verscheidene maanden. Voor mij was het belangrijk dat ik zowel de steun kreeg van het UZ als van de rest van de campus." Van Royen volgt Paul Van De Heyning op. Het diensthoofd NKO van het UZA was na twee termijnen als decaan niet meer herverkiesbaar. Na meer dan 40 jaar huisartsenopleiding is de verkiezing van een huisarts tot decaan een mijlpaal, beaamt Van Royen zelf. "Voor België is het inderdaad een primeur. In het buitenland (Nederland, Groot-Brittannië en Australië) zijn er wel voorbeelden van huisartsen aan het hoofd van een faculteit. Er is zelfs een kleine internetgroep van huisartsen-decanen, waar ik contact mee zal leggen."Emancipatie De nieuwe decaan ziet in zijn verkiezing het bewijs dat huisartsgeneeskunde als discipline evenwaardig is aan de andere disciplines. "Huisartsgeneeskunde is tot volledige volwassenheid gekomen. Ons vakgebied heeft zich geëmancipeerd op het gebied van onderwijs en onderzoek."Van Royen kon terugvallen op een sterk team, met Prof. Christiaan Vrints (cardiologie UZA) als vice-decaan. Wat staat er in zijn programma? "Vanuit de faculteit moeten we goed analyseren wat de toekomstige stromingen in de geneeskunde zijn. Met onze faculteit en onze campus hebben we een belangrijke regierol om onze zorg in de toekomst anders te organiseren. De opdeling in orgaanspecialismen heeft gewerkt maar als je ziet welke uitdagingen nu op ons af komen, wordt het tijd voor geïntegreerde behandelingsmodellen. We zijn daar volop mee bezig."