Zondag trekken we weer gezellig naar de stembus om onze burgerplicht te vervullen. In eer en geweten kan u een bolletje rood kleuren achter de naam van de kandidaat of de politieke partij die het best aansluit bij uw ideologie en maatschappijbeeld. Tal van thema's - milieu, justitie, pensioenen, asiel en migratie... - kwamen en gingen in deze lang uitgesponnen verkiezingscampagne. Welzijn en gezondheidszorg passeerden maar zijdelings de revue.
Het belet niet dat het items zijn die elke burger aanbelangen. Gezondheid is het hoogste goed, zo luidt het, en de ziekteverzekering beheert hoe dan ook een miljardenbudget.
Geld is de zenuw van de oorlog. Opvallend is dat partijen die zich eerder links in het politieke spectrum situeren doorgaans ijveren voor een zo hoog mogelijke groeinorm in de ziekteverzekering. Onder de vorige minister van Sociale Zaken, PS-coryfee Laurette Onkelinx, bedroeg de groeinorm nog liefst 4,5%. Ook nu is sp.a met 2,2% groeinorm plus extraatjes het gulst in haar beloften. Terwijl de aftredende regering het met 1,5% veel zuiniger aan doet en zo ook wil voortdoen.
Geld is de zenuw van de oorlog
Links staat traditioneel voor een ruim sociaal vangnet. In de dagelijkse praktijk verwachten beoefenaars van een vrij beroep, zoals artsen, doorgaans echter toch vooral heil van een meer liberaal beleid. De Block kreeg de voorbije jaren tal van banvloeken over zich heen. De regelneverij bleef - vergeleken met decennia socialistische bewind voordien - echter al bij al beperkt. De ziekenhuisnetwerken werden gevormd vanuit de basis met slechts een minimum aan overheidsingrijpen. De heisa rond de wijkgezondheidscentra toonde ook aan dat een liberale minister principieel gehecht blijft aan de prestatiebetaling, eerder dan aan forfaitaire vergoedingssystemen.
Het zijn slechts enkele overwegingen. Uiteraard bent u mans genoeg om uw eigen boontjes te doppen en voor 'de goei' te kiezen.
Het belet niet dat het items zijn die elke burger aanbelangen. Gezondheid is het hoogste goed, zo luidt het, en de ziekteverzekering beheert hoe dan ook een miljardenbudget.Geld is de zenuw van de oorlog. Opvallend is dat partijen die zich eerder links in het politieke spectrum situeren doorgaans ijveren voor een zo hoog mogelijke groeinorm in de ziekteverzekering. Onder de vorige minister van Sociale Zaken, PS-coryfee Laurette Onkelinx, bedroeg de groeinorm nog liefst 4,5%. Ook nu is sp.a met 2,2% groeinorm plus extraatjes het gulst in haar beloften. Terwijl de aftredende regering het met 1,5% veel zuiniger aan doet en zo ook wil voortdoen.Links staat traditioneel voor een ruim sociaal vangnet. In de dagelijkse praktijk verwachten beoefenaars van een vrij beroep, zoals artsen, doorgaans echter toch vooral heil van een meer liberaal beleid. De Block kreeg de voorbije jaren tal van banvloeken over zich heen. De regelneverij bleef - vergeleken met decennia socialistische bewind voordien - echter al bij al beperkt. De ziekenhuisnetwerken werden gevormd vanuit de basis met slechts een minimum aan overheidsingrijpen. De heisa rond de wijkgezondheidscentra toonde ook aan dat een liberale minister principieel gehecht blijft aan de prestatiebetaling, eerder dan aan forfaitaire vergoedingssystemen.Het zijn slechts enkele overwegingen. Uiteraard bent u mans genoeg om uw eigen boontjes te doppen en voor 'de goei' te kiezen.
