Kritiek op het beleid is in een democratie de normaalste zaak van de wereld. 'The duty of the opposition is to oppose', al is het parlement in deze pandemie wel quasi monddood. Ook de vierde macht legt politici op de rooster. En wie het eerder ruig en ongecontroleerd wilt, valt terug op sociale media en op fakenews - 'premier De Croo ging skiën tijdens het kerstreces'. Neem het allemaal met een dikke korrel zout.
Heel anders zit het met de opmerkingen van zorgprofessionals, in casu de artsen. Dokters(vakbonden) hebben er geen belang bij om deze of gene politicus uit of in de wind te zetten en gezondheid is hun vak. Ze weten waarover ze spreken. Hun kritiek en adviezen nemen beleidsmakers dus best ernstig. Dat artsenleiders in het parlement geen spaander heel lieten van het coronabeleid is dan ook een veeg teken.
Dat artsenleiders in het parlement geen spaander heel lieten van het coronabeleid is een veeg teken
Waarom draait alles vierkant? Zijn politici incompetent en dom? Is het de versnipperde staatsstructuur? Zeker is dat het beleid vaak niet verder kijkt dan de spreekwoordelijke neus lang is. Pandemieplannen maak je voor er een pandemie is. Investeren in preventie, gezondheidsdiensten, een gezonde leef- en werkomgeving en in duurzaamheid vergt een visie op lange termijn. Niets nieuws onder de zon, iedereen weet dat. Toch in de gezondheidszorg...
Politici denken anders. En dus is het nu freewheelend bricoleren. Dat is erg moeilijk, er komt zeer veel op ons af. Er zijn de besmettelijke Zuid-Afrikaanse en Engelse varianten, uitbraken in scholen (openhouden of collectief sluiten?), ontevreden Joodse medeburgers, moeizaam communicerende fabrikanten die minder vaccins leveren dan gedacht, gesloten grenzen, covidrellen in Nederland enzoverder. Zonder een correct kader ziet geen enkele politicus nog klaar in de toestand. En daarom is het nu vooral pappen en nathouden. In de hoop dat het beleid wijze raad post-corona niet langer in de wind slaagt.