Op NGO's met veel macht en middelen is natuurlijk heel wat kritiek mogelijk, zoals de Nederlandse journaliste Linda Polman uitgebreid heeft aangetoond in haar bestseller 'De crisiskaravaan - achter de schermen van de noodhulpindustrie'. Maar is wat nu aan het licht is gekomen wel zo schandelijk en abnormaal? Graag wil ik daar enkele overdenkingen bij plaatsen.

Seks is een normale menselijke behoefte. Gedurende een aanzienlijk deel van hun leven is het voor de meeste mensen van dezelfde orde van belang als eten, drinken, slapen en naar de WC gaan. Er zijn uiteraard groepen die om religieuze redenen zuiverheid (de term alleen al!) hoog in het vaandel voeren, maar intussen is het geen geheim meer hoe het die brave lieden dikwijls vergaat.

Wie lekker thuis zit en gezond is, kan zijn (m/v) behoefte aan seks meestal gemakkelijk invullen. Wie aan beperkingen onderhevig is, fysiek, sociaal, relationeel of omdat ie in een ver land als hulpverlener werkt, ontmoet wat meer problemen. Hier te lande hebben verschillende ziekenfondsen de vergoeding van 'seksuele hulpverlening' in hun pakket opgenomen. Hulpverleners op missie blijken echter niet tot de doelgroepen te behoren.

Van hulpverleners verwacht de goegemeente blijkbaar dat ze leven als asceten.

Even de situatie schetsen. We hebben te maken met meestal jonge mensen, overwegend mannen, die gedurende maanden in moeilijke omstandigheden ver van huis werkzaam zijn. Dankzij de digitale media zijn ze niet meer totaal afgesneden van het thuisfront, maar dat ze een 'normaal' leven zouden leiden kan moeilijk hard worden gemaakt. Wat wel normaal is bij hen, dat zijn de behoeften die u even goed hebt als ik.

"Laat ze dat onder elkaar regelen", hoor ik u denken. Tja. Er zal wel eens een romance ontstaan tussen hulpverleners, maar ideaal is dat niet. Het zorgt voor spanningen binnen het team, terwijl seks net spanningen moet opheffen. Ten tweede leidt het makkelijk tot een langduriger relatie, wat problematisch kan worden voor de situatie thuis. Ten derde is er die overmaat aan mannen, wat minder keuzemogelijkheden biedt voor wie hetero is.

Betaalde liefde dan maar? In de meeste landen is seks met een prostituee niet strafbaar. Sterker, in landen met een restrictieve seksuele moraal is het in het bordeel dat ongetrouwde jonge mannen hun natuurlijke behoeften bevredigen. Als er al één ding schandalig is, dan is het de hypocrisie die daaromtrent publiek wordt beleden.

Mensenhandel en seksuele uitbuiting moeten uiteraard met alle middelen worden bestreden, maar wanneer seks plaatsvindt tussen 'consenting adults', ook tegen betaling, dan heeft niemand zich daarmee te bemoeien.

Bij soldaten op missie en elders maken ook in vredestijd condooms deel uit van het standaardpakket, en geen haan die ernaar kraait. Van hulpverleners daarentegen verwacht de goegemeente blijkbaar dat ze leven als asceten, zo niet heiligen. Veel menselijks is daar niet aan.

Op NGO's met veel macht en middelen is natuurlijk heel wat kritiek mogelijk, zoals de Nederlandse journaliste Linda Polman uitgebreid heeft aangetoond in haar bestseller 'De crisiskaravaan - achter de schermen van de noodhulpindustrie'. Maar is wat nu aan het licht is gekomen wel zo schandelijk en abnormaal? Graag wil ik daar enkele overdenkingen bij plaatsen.Seks is een normale menselijke behoefte. Gedurende een aanzienlijk deel van hun leven is het voor de meeste mensen van dezelfde orde van belang als eten, drinken, slapen en naar de WC gaan. Er zijn uiteraard groepen die om religieuze redenen zuiverheid (de term alleen al!) hoog in het vaandel voeren, maar intussen is het geen geheim meer hoe het die brave lieden dikwijls vergaat.Wie lekker thuis zit en gezond is, kan zijn (m/v) behoefte aan seks meestal gemakkelijk invullen. Wie aan beperkingen onderhevig is, fysiek, sociaal, relationeel of omdat ie in een ver land als hulpverlener werkt, ontmoet wat meer problemen. Hier te lande hebben verschillende ziekenfondsen de vergoeding van 'seksuele hulpverlening' in hun pakket opgenomen. Hulpverleners op missie blijken echter niet tot de doelgroepen te behoren.Even de situatie schetsen. We hebben te maken met meestal jonge mensen, overwegend mannen, die gedurende maanden in moeilijke omstandigheden ver van huis werkzaam zijn. Dankzij de digitale media zijn ze niet meer totaal afgesneden van het thuisfront, maar dat ze een 'normaal' leven zouden leiden kan moeilijk hard worden gemaakt. Wat wel normaal is bij hen, dat zijn de behoeften die u even goed hebt als ik."Laat ze dat onder elkaar regelen", hoor ik u denken. Tja. Er zal wel eens een romance ontstaan tussen hulpverleners, maar ideaal is dat niet. Het zorgt voor spanningen binnen het team, terwijl seks net spanningen moet opheffen. Ten tweede leidt het makkelijk tot een langduriger relatie, wat problematisch kan worden voor de situatie thuis. Ten derde is er die overmaat aan mannen, wat minder keuzemogelijkheden biedt voor wie hetero is.Betaalde liefde dan maar? In de meeste landen is seks met een prostituee niet strafbaar. Sterker, in landen met een restrictieve seksuele moraal is het in het bordeel dat ongetrouwde jonge mannen hun natuurlijke behoeften bevredigen. Als er al één ding schandalig is, dan is het de hypocrisie die daaromtrent publiek wordt beleden.Mensenhandel en seksuele uitbuiting moeten uiteraard met alle middelen worden bestreden, maar wanneer seks plaatsvindt tussen 'consenting adults', ook tegen betaling, dan heeft niemand zich daarmee te bemoeien.Bij soldaten op missie en elders maken ook in vredestijd condooms deel uit van het standaardpakket, en geen haan die ernaar kraait. Van hulpverleners daarentegen verwacht de goegemeente blijkbaar dat ze leven als asceten, zo niet heiligen. Veel menselijks is daar niet aan.