De laatste tijd gaan stemmen op om de euthanasiewet, die dateert van 2002, te evalueren. Zo vinden bijvoorbeeld verschillende psychiaters dat men bij niet-terminaal psychiatrisch lijden soms te snel en te makkelijk overgaat tot euthanasie. Euthanasie is inderdaad iets waar we best zeer zorgvuldig mee omspringen. Daarnaast is een evaluatie van een wet die dateert uit 2002 wel degelijk noodzakelijk. Maar laat ons de evaluatie dan wel met een open vizier voeren. We moeten bekijken in welke situaties de wet te snel en te makkelijk wordt toegepast. Maar even belangrijk is evalueren in welke situaties de wet tekortschiet om aan bestaande noden van patiënten te voldoen. Want euthanasie is bijvoorbeeld niet mogelijk als je je in een vergevorderde fase van dementie bevindt, zelfs al beschik je over een wilsverklaring.

Onaanvaardbaar

Bovendien is er een meer fundamenteel probleem, een probleem dat je niet alleen oplost met een debat over euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden. Het blijft onaanvaardbaar dat je als patiënt die psychisch lijdt soms moet overgaan tot euthanasie omdat de zorg gewoon tekortschiet. Door besparingen, wachtlijsten en een gebrek aan keuzes voor extra financiële middelen blijft de geestelijke gezondheidszorg het kleine broertje in het gezondheidsbeleid van ons land, ondanks alle beloftes van de Vlaamse en federale regering.

En voor de broodnodige verdere uitbouw van de geestelijke gezondheidszorg blijven minister De Block en minister Vandeurzen in elkaars richting kijken... Ten koste van iedereen die psychisch lijdt! Het is geen toeval dat de te lange wachtlijsten in de kinder- en jeugdpsychiatrie regelmatig terug keren in de krantenkoppen. En daarbovenop liep ons land zelfs al een veroordeling op omdat psychiatrische zorg voor geïnterneerde patiënten ruim tekortschiet.

Het blijft onaanvaardbaar dat je als patiënt die psychisch lijdt soms moet overgaan tot euthanasie omdat de zorg gewoon tekortschiet

Voor Groen blijft het recht op zelfbeschikking essentieel. Maar hoe lang blijft dat een recht, met respect voor de zorgvuldig overwogen keuze van u, als patiënt, als de regering halsstarrig veel te weinig investeert in kwaliteitsvolle zorg. Welke boodschap geven de Vlaamse en federale regering hiermee? Voor Groen is de boodschap duidelijk: het is de moeite waard om in elke kwetsbare mens te investeren. Hoe moeilijk de zorg soms ook is.

De laatste tijd gaan stemmen op om de euthanasiewet, die dateert van 2002, te evalueren. Zo vinden bijvoorbeeld verschillende psychiaters dat men bij niet-terminaal psychiatrisch lijden soms te snel en te makkelijk overgaat tot euthanasie. Euthanasie is inderdaad iets waar we best zeer zorgvuldig mee omspringen. Daarnaast is een evaluatie van een wet die dateert uit 2002 wel degelijk noodzakelijk. Maar laat ons de evaluatie dan wel met een open vizier voeren. We moeten bekijken in welke situaties de wet te snel en te makkelijk wordt toegepast. Maar even belangrijk is evalueren in welke situaties de wet tekortschiet om aan bestaande noden van patiënten te voldoen. Want euthanasie is bijvoorbeeld niet mogelijk als je je in een vergevorderde fase van dementie bevindt, zelfs al beschik je over een wilsverklaring.OnaanvaardbaarBovendien is er een meer fundamenteel probleem, een probleem dat je niet alleen oplost met een debat over euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden. Het blijft onaanvaardbaar dat je als patiënt die psychisch lijdt soms moet overgaan tot euthanasie omdat de zorg gewoon tekortschiet. Door besparingen, wachtlijsten en een gebrek aan keuzes voor extra financiële middelen blijft de geestelijke gezondheidszorg het kleine broertje in het gezondheidsbeleid van ons land, ondanks alle beloftes van de Vlaamse en federale regering. En voor de broodnodige verdere uitbouw van de geestelijke gezondheidszorg blijven minister De Block en minister Vandeurzen in elkaars richting kijken... Ten koste van iedereen die psychisch lijdt! Het is geen toeval dat de te lange wachtlijsten in de kinder- en jeugdpsychiatrie regelmatig terug keren in de krantenkoppen. En daarbovenop liep ons land zelfs al een veroordeling op omdat psychiatrische zorg voor geïnterneerde patiënten ruim tekortschiet. Voor Groen blijft het recht op zelfbeschikking essentieel. Maar hoe lang blijft dat een recht, met respect voor de zorgvuldig overwogen keuze van u, als patiënt, als de regering halsstarrig veel te weinig investeert in kwaliteitsvolle zorg. Welke boodschap geven de Vlaamse en federale regering hiermee? Voor Groen is de boodschap duidelijk: het is de moeite waard om in elke kwetsbare mens te investeren. Hoe moeilijk de zorg soms ook is.