Onkelinx: 'Te weinig tijd om alles te realiseren'

De regering Di Rupo I heeft nog amper twee jaar om al haar plannen te realiseren. "Er is zoveel werk aan de winkel dat we nooit alles zullen kunnen doen wat we willen doen", zegt PS-vice premier en minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx. Onkelinx heeft in de kamercommissie Volksgezondheid haar eerste vragensessies beantwoord. Daarbij klonk alvast één rode draad door: er is te weinig tijd in deze legislatuur om alle plannen uit te voeren. De minister haalt dat argument verschillende keren aan in antwoorden op vragen van de kamerleden.Zo wil MR-kamerlid Richard Miller weten wat de regering van plan is te doen aan het nog steeds hangende niet erkende statuut van de seksuologen. "Iedereen die het wil, kan zich vandaag de dag nog steeds ongestraft seksoloog noemen", aldus Miller, die wil weten wat Onkelinx daaraan wil doen. "Het gaat om een erg gevoelig dossier", antwoordde Onkelinx. "De regering zal te weinig tijd hebben om al die dossiers aan te pakken." De minister zegt dat ze dan ook vragende partij is om het probleem op te lossen binnen parlementaire werkgroepen in Kamer of Senaat. Keuzes makenOok al is er te weinig tijd, er moeten wel keuzes worden gemaakt, zo benadrukt Onkelinx. En conform haar reputatie wil ze die keuzes ook maken. Dat blijkt onder meer uit haar antwoord op een vraag van MR-kamerlid Dominique Tilmans. Die verwijst naar een studie waaruit blijkt dat in Namen kinderen 18% van de bevolking uitmaken, maar wel 26% vertegenwoordigen van de spoedgevallen. Dat specifieke probleem is gelieerd aan twee zaken: het tekort aan pediaters en de problemen met de organisatie van de wachtdiensten. "Het probleem van de wachtdiensten is belangrijk", aldus Onkelinx. "Tijdens deze korte legislatuur wil ik mij volledig toespitsen op deze problematiek." Nog tijdens de eerste commissies in Kamer en Senaat bleek dat vooral de organisatie van die wachtdiensten, gekoppeld aan die van de spoeddiensten, een heikel politiek punt zal vormen in deze coalitie. Oppositiepartij N-VA, en in mindere mate ook coalitiepartij CD&V, wijzen erop dat de behoeften wat dat betreft in het stedelijke Vlaanderen en het rurale Wallonitotaal verschillend zijn. Laurette Onkelinx danst voorlopig nog om de hete brij heen. Ook over het gebruik van het ééngemaakte oproepnummer 1733 loopt er een scheidingslijn tussen het noorden en het zuiden van het land. Voor Onkelinx vormt die ééngemaakte structuur een goede oplossing voor zowel Vlaanderen als Wallonië.