Soms duikt er een thema op dat je niet links kan laten liggen. Zeker als dat thema momenteel lang en breed in de media wordt uitgesmeerd, en iedereen het gevoel lijkt te hebben dat als men maar luid genoeg roept, men wel gelijk zal krijgen. De abortuswetgeving in België is zo'n thema.

Een abortusdebat gaat niet over de preservatie van het leven of over het beschermen van de kwetsbaren. Het gaat over het controleren van vrouwen. En iedereen die defensief wordt wanneer ik dit zeg, moet eens goed en lang nadenken over de menselijkheid achter de discussies. Waar het om gaat is dat ik als vrouw het recht heb om te beslissen wat er met mijn lichaam gebeurt.

Er is geen medische grond om te zeggen dat een abortus niet mag uitgevoerd worden na 12 weken. Er is geen wetenschappelijke literatuur die de mythes van trauma na abortus als vanzelfsprekendheid bevestigt. In tegendeel, de grootschalige Turnaway Study van Diana Greene Foster toont aan dat vrouwen die een abortus kunnen laten uitvoeren als ze daarvoor kiezen minder mentale gezondheidsproblemen hebben dan vrouwen die er geen hebben kunnen krijgen. Sterker nog, 95% van de vrouwen die een abortus liet uitvoeren zegt zes maanden na de procedure dat het voor hen de juiste keuze was.

Kan iemand me in de ogen kijken en zeggen dat dit niet gaat over het controleren van andermans lichamen?

Kunnen we ons even voorstellen hoe het moet voelen als je - om welke reden dan ook, motivatie maakt eigenlijk helemaal niet uit - absoluut niet zwanger wilt zijn, maar je hebt de arbitraire deadline van 12 weken gemist en je kan dus nu niet anders dan de zwangerschap uitdragen.

Ik daag je uit om je voor te stellen wat dat betekent. Negen maanden van ingrijpende veranderingen, boordevol gezondheidsrisico's en mogelijke permanente schade, allemaal om iets te laten volgroeien dat je niet wilde om mee te beginnen. En dan spreken we nog niet eens van de bevalling, die alweer een hoop risico's en schade met zich meebrengt.

Maar nee, het is de abortus die traumatiserend zou zijn.

Kan iemand me in de ogen kijken en zeggen dat dit niet gaat over het controleren van andermans lichamen? Want wat dat impliceert is dat een zwangere vrouw op een of andere manier minder mens is, minder capabel om een rationele en doordachte beslissing te maken.

De hoeveelheid mannen die vinden dat ze een even grote stem hebben in dit debat, toont nogmaals aan hoe essentieel feminisme is voor onze maatschappij

De hoeveelheid mannen die vinden dat ze een even grote stem hebben in dit debat, toont nogmaals aan hoe essentieel feminisme is voor onze maatschappij. We moeten blijven vechten voor onze rechten, want ze worden ons niet gegund. Dat wordt keer op keer duidelijk, en het maakt dat ik voor een keer mezelf niet ga censureren in mijn column.

Ik ben het beu om anders behandeld te worden. Beu om mensen met hun ogen te zien rollen als ik de woorden feminisme of vrouwelijke representatie nog maar durf uit te spreken. Ik ben het beu om alles wat ik zeg zorgvuldig te overwegen uit angst dat ik misschien tegen de schenen van een paar mannen zou schoppen.

En ik ben het al helemaal kotsbeu om rechtse partijen het controleren van mijn lichaam te horen verdedigen als zogenaamde 'bescherming'. Stop ermee. Stop er alsjeblieft gewoon mee.

Soms duikt er een thema op dat je niet links kan laten liggen. Zeker als dat thema momenteel lang en breed in de media wordt uitgesmeerd, en iedereen het gevoel lijkt te hebben dat als men maar luid genoeg roept, men wel gelijk zal krijgen. De abortuswetgeving in België is zo'n thema. Een abortusdebat gaat niet over de preservatie van het leven of over het beschermen van de kwetsbaren. Het gaat over het controleren van vrouwen. En iedereen die defensief wordt wanneer ik dit zeg, moet eens goed en lang nadenken over de menselijkheid achter de discussies. Waar het om gaat is dat ik als vrouw het recht heb om te beslissen wat er met mijn lichaam gebeurt. Er is geen medische grond om te zeggen dat een abortus niet mag uitgevoerd worden na 12 weken. Er is geen wetenschappelijke literatuur die de mythes van trauma na abortus als vanzelfsprekendheid bevestigt. In tegendeel, de grootschalige Turnaway Study van Diana Greene Foster toont aan dat vrouwen die een abortus kunnen laten uitvoeren als ze daarvoor kiezen minder mentale gezondheidsproblemen hebben dan vrouwen die er geen hebben kunnen krijgen. Sterker nog, 95% van de vrouwen die een abortus liet uitvoeren zegt zes maanden na de procedure dat het voor hen de juiste keuze was.Kunnen we ons even voorstellen hoe het moet voelen als je - om welke reden dan ook, motivatie maakt eigenlijk helemaal niet uit - absoluut niet zwanger wilt zijn, maar je hebt de arbitraire deadline van 12 weken gemist en je kan dus nu niet anders dan de zwangerschap uitdragen.Ik daag je uit om je voor te stellen wat dat betekent. Negen maanden van ingrijpende veranderingen, boordevol gezondheidsrisico's en mogelijke permanente schade, allemaal om iets te laten volgroeien dat je niet wilde om mee te beginnen. En dan spreken we nog niet eens van de bevalling, die alweer een hoop risico's en schade met zich meebrengt.Maar nee, het is de abortus die traumatiserend zou zijn.Kan iemand me in de ogen kijken en zeggen dat dit niet gaat over het controleren van andermans lichamen? Want wat dat impliceert is dat een zwangere vrouw op een of andere manier minder mens is, minder capabel om een rationele en doordachte beslissing te maken. De hoeveelheid mannen die vinden dat ze een even grote stem hebben in dit debat, toont nogmaals aan hoe essentieel feminisme is voor onze maatschappij. We moeten blijven vechten voor onze rechten, want ze worden ons niet gegund. Dat wordt keer op keer duidelijk, en het maakt dat ik voor een keer mezelf niet ga censureren in mijn column. Ik ben het beu om anders behandeld te worden. Beu om mensen met hun ogen te zien rollen als ik de woorden feminisme of vrouwelijke representatie nog maar durf uit te spreken. Ik ben het beu om alles wat ik zeg zorgvuldig te overwegen uit angst dat ik misschien tegen de schenen van een paar mannen zou schoppen. En ik ben het al helemaal kotsbeu om rechtse partijen het controleren van mijn lichaam te horen verdedigen als zogenaamde 'bescherming'. Stop ermee. Stop er alsjeblieft gewoon mee.