Eind april bracht Dirk Antonissen van Pulso Europe een heel openhartig verhaal over hoe dat zeker niet altijd het geval is. Hij deed dat op een seminarie van het Interreg project eMEN, waar er werd ingegaan op de (financiële) return on investment van technologie voor de geestelijke gezondheidszorg. Hij deelde zijn verhaal over hoe hij als CEO van de toenmalige KMO ISW Limits de allereerste Vlaamse zelfhulptool rond depressie, 'Kleur je Leven' lanceerde.

De van oorsprong Nederlandse tool was bewezen effectief en gebruikers waren er heel enthousiast over. Dirk lichtte toe hoe ze in samenwerking met het Trimbos Instituut een Vlaamse versie maakten en dat alles goed leek te zitten: KU Leuven-professoren vanuit de (huisartsen)geneeskunde en de psychologie steunden het initiatief, de CM wou het helpen promoten en het programma werd zelfs expliciet vermeld in het Beleidsplan Geestelijke Gezondheidszorg Vlaanderen van minister Vandeurzen. Ideale omstandigheden om de tool te laten renderen, zowel maatschappelijk als commercieel. Zo leek het toch.

Bodemloze put

Dat ondernemen vaak risico's met zich meebrengt, bleek ook in dit geval. Kleur je Leven was namelijk geen lang, succesvol leven beschoren: wanneer de tool in 2012 noodgedwongen werd stopgezet, hadden slechts enkele honderden gebruikers de cursus doorlopen. Daarnaast klokte de teller af op zo'n €200.000 verlies. Het bedrijf zei Kleur je Leven op dat moment dan ook noodgedwongen vaarwel.

Het idee dat social profit binnen de GGZ louter uit zou zijn op winstbejag, is vaak verre van fair

Het bleef niettemin geloven in het potentieel van goed afgestemde online interventies. Die werden echter meer ingebed binnen een breder (hulpverlenings)aanbod en niet langer als zelfhulp naar de algemene bevolking. Zo bleken ze wel succesvol te zijn. Ergens dus toch nog een happy end, maar wat Dirk vertelde is zeker niet uitzonderlijk: binnen de (geestelijke) gezondheidszorg zijn ondernemers vrij schaars, maar vermoedelijk is het voor velen een herkenbare situatie.

Persoonlijk engagement voor betere zorg

Wat kunnen we hieruit meenemen? Het idee dat social profit binnen de GGZ louter uit zou zijn op winstbejag, is vaak verre van fair. Mijn eigen ervaring is dat winst maken voor veel ondernemers in de kleine(re) organisaties binnen de geestelijke gezondheidszorg zelden de voornaamste drijfveer is. Wanneer die organisaties van begane paden afwijken en risico's nemen, vertrekken de zaakvoerders namelijk vaak vanuit een persoonlijk engagement om met hun innovaties reëel bij te dragen tot een betere zorg.

Niet elke innovatie leidt daarbij misschien tot de verhoopte resultaten: soms wordt de plank ook wel eens misgeslagen. Als je dan vaststelt dat men dan niettemin toch blijft verder investeren in de sector, lijkt de frequent heersende scepsis niet meteen op zijn plaats. Eigenlijk zouden we alleen maar blij moeten zijn met zo veel initiatief en gedrevenheid!

Eind april bracht Dirk Antonissen van Pulso Europe een heel openhartig verhaal over hoe dat zeker niet altijd het geval is. Hij deed dat op een seminarie van het Interreg project eMEN, waar er werd ingegaan op de (financiële) return on investment van technologie voor de geestelijke gezondheidszorg. Hij deelde zijn verhaal over hoe hij als CEO van de toenmalige KMO ISW Limits de allereerste Vlaamse zelfhulptool rond depressie, 'Kleur je Leven' lanceerde. De van oorsprong Nederlandse tool was bewezen effectief en gebruikers waren er heel enthousiast over. Dirk lichtte toe hoe ze in samenwerking met het Trimbos Instituut een Vlaamse versie maakten en dat alles goed leek te zitten: KU Leuven-professoren vanuit de (huisartsen)geneeskunde en de psychologie steunden het initiatief, de CM wou het helpen promoten en het programma werd zelfs expliciet vermeld in het Beleidsplan Geestelijke Gezondheidszorg Vlaanderen van minister Vandeurzen. Ideale omstandigheden om de tool te laten renderen, zowel maatschappelijk als commercieel. Zo leek het toch.Bodemloze putDat ondernemen vaak risico's met zich meebrengt, bleek ook in dit geval. Kleur je Leven was namelijk geen lang, succesvol leven beschoren: wanneer de tool in 2012 noodgedwongen werd stopgezet, hadden slechts enkele honderden gebruikers de cursus doorlopen. Daarnaast klokte de teller af op zo'n €200.000 verlies. Het bedrijf zei Kleur je Leven op dat moment dan ook noodgedwongen vaarwel. Het bleef niettemin geloven in het potentieel van goed afgestemde online interventies. Die werden echter meer ingebed binnen een breder (hulpverlenings)aanbod en niet langer als zelfhulp naar de algemene bevolking. Zo bleken ze wel succesvol te zijn. Ergens dus toch nog een happy end, maar wat Dirk vertelde is zeker niet uitzonderlijk: binnen de (geestelijke) gezondheidszorg zijn ondernemers vrij schaars, maar vermoedelijk is het voor velen een herkenbare situatie.Persoonlijk engagement voor betere zorgWat kunnen we hieruit meenemen? Het idee dat social profit binnen de GGZ louter uit zou zijn op winstbejag, is vaak verre van fair. Mijn eigen ervaring is dat winst maken voor veel ondernemers in de kleine(re) organisaties binnen de geestelijke gezondheidszorg zelden de voornaamste drijfveer is. Wanneer die organisaties van begane paden afwijken en risico's nemen, vertrekken de zaakvoerders namelijk vaak vanuit een persoonlijk engagement om met hun innovaties reëel bij te dragen tot een betere zorg. Niet elke innovatie leidt daarbij misschien tot de verhoopte resultaten: soms wordt de plank ook wel eens misgeslagen. Als je dan vaststelt dat men dan niettemin toch blijft verder investeren in de sector, lijkt de frequent heersende scepsis niet meteen op zijn plaats. Eigenlijk zouden we alleen maar blij moeten zijn met zo veel initiatief en gedrevenheid!