Ik zie ze één voor één graag bezig en apprecieer ze of althans het beeld dat van hen wordt opgehangen. Soms kijk ik met een meelevende blik, soms met een lichte glimlach op de lippen.

Maar vaak zit ik vol bewondering te kijken hoe passioneel die topdokters met hun vak bezig zijn. Dat lijkt me ook nodig, je maakt wellicht minder het verschil als je niet die passie hebt. Een goeie performance vraagt immers passie.

Zullen we eens een tv-programma maken over huisartsen? Dat zijn ook 'topdokters'

Met de titel van 'Topdokters' ben ik persoonlijk minder gelukkig. Wat maakt een dokter top? Dat is wellicht enerzijds die passie waarmee hij of zij het vak uitoefent, en anderzijds het team rond die topdokter. Zoals Maggie De Block eerder al liet optekenen: elke medewerker in een ziekenhuis heeft op een bepaald moment een leven in handen. Een operatie kan technisch perfect zijn uitgevoerd door een van de topdokters, als de verpleegkundige, de sterilisatie medewerker, de logopediste of de schoonmaakster de job niet naar behoren uitvoert, heeft dit evenzeer impact op (de outcome van) de patiënt.

Met die titel worden we ook meteen enkele decennia terug gekatapulteerd in de tijd, waar artsen halfgoden waren en er vlotjes over de hoofden van de patiënt werd beslist. Om het beeld van een workaholic die z'n gezin amper kent te nuanceren, krijgen we niet alleen een zicht op de activiteiten van de topdokter in één of ander operatiekwartier maar gunt men ons ook een kijkje in het privéleven.

Ook daar valt de bijna goddelijke status op. De dag start meestal met een ontbijt aan de gezinstafel, steeds in volle harmonie, rustig en nooit hectisch zoals het er bij ons soms aan toe gaat. Een tafel die altijd perfect gedekt lijkt, geen kranten van de dag voordien te bespeuren laat staan een kindersok. Een enkeling smeert enkel de boterhammen van z'n kroost en cijfert zichzelf daarvoor volledig weg. Als ontbijt wachten ziekenhuiskoffie en Leonidas-pralines. Op de heenrit naar de arena helpt Siri bij het bepalen van de muziekkeuze, op de terugweg maken we nog even een tussenstop bij het yogacenter of pikken we de kinderen op aan de schoolpoort.

Mocht ik niet beter weten, ik zou haast denken dat er in 'de periferie' geen topdokters werken

Topdokters lijken zich wel vooral in academische milieus te bevinden. Mocht ik niet beter weten ik zou haast denken dat er in 'de periferie' geen topdokters werken.

Maar eerlijk, ik ben stiekem wel jaloers. Zo'n topdokter bedankt na een operatie steevast het volledige team, nooit hoor ik iemand vloeken of krijgt iemand een verwijt als de gevraagde scalpel wat op zich laat wachten als het even spannend wordt tijdens de ingreep. Nu sta ik zelf niet veel meer in een OK, maar ik herinner me nog uit een verleden als stagiair dat het er ooit anders aan toe ging. Dat was toen. Vandaag zie ik de prof met de diëtiste meegaan om een schijnbaar eenvoudige test uit te voeren en meteen, zij aan zij, de patiënte te informeren over de resultaten. Het is een aanpak die ik alleen maar kan toejuichen.

Er is een groep die in dit ganse verhaal over het hoofd gezien wordt.

Bij dat ander format op één kijken we naar het leven zoals het is en de vlag dekt hier de lading, we zien meer het leven zoals het is. We zien er vooral ASO's, op elk uur van de dag, het beste van zichzelf geven. Soms in vlot overleg met de supervisor, soms wat aarzelend en twijfelend maar altijd omringd door een sterk multidisciplinair team. Die ASO's kloppen uren 'kliniek' die topdokters, een uitzondering daar gelaten - 110 uur per week weet u wel -, wellicht niet meer halen. Zal die patiënt na zijn passage op spoedgevallen op een één- of tweepersoonskamer worden opgenomen, daar kijkt de ASO'er niet naar. Dat zijn zorgen voor later, zorgen voor de topdokter.

Er is een groep die in dit ganse verhaal over het hoofd gezien wordt. De huisarts die zich, vaak in een jarenlange relatie met zijn patiënt, inzet om die patiënt zo lang als mogelijk gezond en in zijn vertrouwde omgeving te houden, de huisarts die telkens risico's inschat gebaseerd op de situatie van zijn patiënt, de huisarts met z'n ruime blik op de hele context van de patiënt en daarmee aan de slag gaat. Dat zijn ook topdokters.

Willen we daar eens een programma over maken? Als men bij één of bij vier tips nodig heeft, ik ken enkele uitstekende kandidaten/tweeps!

Ik zie ze één voor één graag bezig en apprecieer ze of althans het beeld dat van hen wordt opgehangen. Soms kijk ik met een meelevende blik, soms met een lichte glimlach op de lippen.Maar vaak zit ik vol bewondering te kijken hoe passioneel die topdokters met hun vak bezig zijn. Dat lijkt me ook nodig, je maakt wellicht minder het verschil als je niet die passie hebt. Een goeie performance vraagt immers passie.Met de titel van 'Topdokters' ben ik persoonlijk minder gelukkig. Wat maakt een dokter top? Dat is wellicht enerzijds die passie waarmee hij of zij het vak uitoefent, en anderzijds het team rond die topdokter. Zoals Maggie De Block eerder al liet optekenen: elke medewerker in een ziekenhuis heeft op een bepaald moment een leven in handen. Een operatie kan technisch perfect zijn uitgevoerd door een van de topdokters, als de verpleegkundige, de sterilisatie medewerker, de logopediste of de schoonmaakster de job niet naar behoren uitvoert, heeft dit evenzeer impact op (de outcome van) de patiënt.Met die titel worden we ook meteen enkele decennia terug gekatapulteerd in de tijd, waar artsen halfgoden waren en er vlotjes over de hoofden van de patiënt werd beslist. Om het beeld van een workaholic die z'n gezin amper kent te nuanceren, krijgen we niet alleen een zicht op de activiteiten van de topdokter in één of ander operatiekwartier maar gunt men ons ook een kijkje in het privéleven. Ook daar valt de bijna goddelijke status op. De dag start meestal met een ontbijt aan de gezinstafel, steeds in volle harmonie, rustig en nooit hectisch zoals het er bij ons soms aan toe gaat. Een tafel die altijd perfect gedekt lijkt, geen kranten van de dag voordien te bespeuren laat staan een kindersok. Een enkeling smeert enkel de boterhammen van z'n kroost en cijfert zichzelf daarvoor volledig weg. Als ontbijt wachten ziekenhuiskoffie en Leonidas-pralines. Op de heenrit naar de arena helpt Siri bij het bepalen van de muziekkeuze, op de terugweg maken we nog even een tussenstop bij het yogacenter of pikken we de kinderen op aan de schoolpoort.Topdokters lijken zich wel vooral in academische milieus te bevinden. Mocht ik niet beter weten ik zou haast denken dat er in 'de periferie' geen topdokters werken.Maar eerlijk, ik ben stiekem wel jaloers. Zo'n topdokter bedankt na een operatie steevast het volledige team, nooit hoor ik iemand vloeken of krijgt iemand een verwijt als de gevraagde scalpel wat op zich laat wachten als het even spannend wordt tijdens de ingreep. Nu sta ik zelf niet veel meer in een OK, maar ik herinner me nog uit een verleden als stagiair dat het er ooit anders aan toe ging. Dat was toen. Vandaag zie ik de prof met de diëtiste meegaan om een schijnbaar eenvoudige test uit te voeren en meteen, zij aan zij, de patiënte te informeren over de resultaten. Het is een aanpak die ik alleen maar kan toejuichen.Bij dat ander format op één kijken we naar het leven zoals het is en de vlag dekt hier de lading, we zien meer het leven zoals het is. We zien er vooral ASO's, op elk uur van de dag, het beste van zichzelf geven. Soms in vlot overleg met de supervisor, soms wat aarzelend en twijfelend maar altijd omringd door een sterk multidisciplinair team. Die ASO's kloppen uren 'kliniek' die topdokters, een uitzondering daar gelaten - 110 uur per week weet u wel -, wellicht niet meer halen. Zal die patiënt na zijn passage op spoedgevallen op een één- of tweepersoonskamer worden opgenomen, daar kijkt de ASO'er niet naar. Dat zijn zorgen voor later, zorgen voor de topdokter.Er is een groep die in dit ganse verhaal over het hoofd gezien wordt. De huisarts die zich, vaak in een jarenlange relatie met zijn patiënt, inzet om die patiënt zo lang als mogelijk gezond en in zijn vertrouwde omgeving te houden, de huisarts die telkens risico's inschat gebaseerd op de situatie van zijn patiënt, de huisarts met z'n ruime blik op de hele context van de patiënt en daarmee aan de slag gaat. Dat zijn ook topdokters.Willen we daar eens een programma over maken? Als men bij één of bij vier tips nodig heeft, ik ken enkele uitstekende kandidaten/tweeps!