Bij het aantreden van de regering Michel in oktober 2014 verklaarde de eerste-minister dat hij er alles zou aan doen opdat 'onze kleinkinderen ook nog zouden kunnen genieten van een kwalitatieve en toegankelijke gezondheidszorg'. Op haar beurt beklemtoonde minister van Sociale Zaken Maggie De Block 'alles in het werk te zullen stellen om de patiënt te sparen'. Op de vooravond van elk daaropvolgend begrotingsconclaaf stelde ze dat haar zakken dichtgenaaid waren en dat van 'besparingen in de gezondheidszorg geen sprake kon zijn'.

We zijn nu twee jaar verder en hebben de ene besparing na de andere moeten slikken. De nieuwe, bijkomende besparing van 1 miljard voor 2017 is er teveel aan. De minister moet op zoek naar een nieuwe kleermaker. Een aantal geneesmiddelen wordt immers duurder voor de patiënt, de factuur van chronisch zieken gaat de hoogte in, er zijn geen middelen voorzien voor de terugbetaling van psychotherapie of betere tandzorg. De factuur voor de patiënt kan daardoor oplopen tot 62 à 94 miljoen euro!

Ook de ziekenhuizen en zorgverstrekkers delen in de klappen. De aangekondigde hervorming van de financiering van de ziekenhuissector in een budgetneutraal kader resulteert in een extra besparing van 92 miljoen. Daardoor moeten ze snoeien in de personeelsuitgaven en dat gaat ten koste van de dienstverlening. Ook de zorgverstrekkers zijn boos. Door het eenzijdig verbreken van gemaakte afspraken hebben zij sinds 2010 bijna 10 procent van hun index moeten inleveren. Ik begrijp de ontgoocheling en kritiek van de zorgverstrekkers en ziekenhuizen.

De kans is reëel dat zij het verlies aan inkomsten zullen compenseren door supplementen aan te rekenen. In het slechtste geval betekent dat 300 miljoen extra ten laste van de patiënt.

Ik kan niet anders dan te concluderen dat de regering woordbreuk heeft gepleegd. In plaats van te investeren in noodzakelijke hervormingen en efficiëntiemaatregelen voert ze 1 miljard extra besparingen door, of een derde van het totale besparingsbudget.

Nog is het niet te laat, nog leeft bij mij de hoop dat de regering bereid is om te investeren.

Over de hele legislatuur zal de gezondheidszorg 3,84 miljard euro bijdragen aan de sanering van de overheidsfinanciën. Zonder bijkomende middelen zullen de meest zinvolle hervormingen in het regeerakkoord dode letter blijven. Bovendien komen de toegankelijkheid en kwaliteit van de zorg in het gedrang. Van een stabiel meerjarenbudget op basis van wettelijke groeinorm van 1,5 procent is niks in huis gekomen. Voor 2017 wordt de groeinorm zelfs verlaagd tot 0,5 procent. De regering beloofde ook een stabiele financiering van de ziekteverzekering en de sociale zekerheid. Vandaag is er nog altijd geen wettelijke basis voorhanden voor de alternatieve financiering en evenwichtsdotatie, terwijl de patronale lasten met 3,8 miljard euro zijn gedaald door de Taks Shift.

De dijken staan op springen! Door de nieuwe drastische besparingen komen de kwaliteit en toegankelijkheid van de gezondheidszorg in het gedrang. Ook het Rekenhof waarschuwt voor de dramatische gevolgen van besparingen voor de dienstverlening. Deze besparingen schaden de gezondheid!

Hopelijk komt de regering tot inkeer en brengt ze de nodige correcties aan, in het belang van de patiënt én van alle andere actoren. Nog is het niet te laat, nog leeft bij mij de hoop dat de regering bereid is om te investeren in plaats van te besparen in de gezondheidszorg. Nog hoop ik dat een nieuw tariefakkoord voor 2017 mogelijk is, enkel zo kunnen we voorkomen dat de patiënt het kind van de rekening wordt.

Bij het aantreden van de regering Michel in oktober 2014 verklaarde de eerste-minister dat hij er alles zou aan doen opdat 'onze kleinkinderen ook nog zouden kunnen genieten van een kwalitatieve en toegankelijke gezondheidszorg'. Op haar beurt beklemtoonde minister van Sociale Zaken Maggie De Block 'alles in het werk te zullen stellen om de patiënt te sparen'. Op de vooravond van elk daaropvolgend begrotingsconclaaf stelde ze dat haar zakken dichtgenaaid waren en dat van 'besparingen in de gezondheidszorg geen sprake kon zijn'. We zijn nu twee jaar verder en hebben de ene besparing na de andere moeten slikken. De nieuwe, bijkomende besparing van 1 miljard voor 2017 is er teveel aan. De minister moet op zoek naar een nieuwe kleermaker. Een aantal geneesmiddelen wordt immers duurder voor de patiënt, de factuur van chronisch zieken gaat de hoogte in, er zijn geen middelen voorzien voor de terugbetaling van psychotherapie of betere tandzorg. De factuur voor de patiënt kan daardoor oplopen tot 62 à 94 miljoen euro! Ook de ziekenhuizen en zorgverstrekkers delen in de klappen. De aangekondigde hervorming van de financiering van de ziekenhuissector in een budgetneutraal kader resulteert in een extra besparing van 92 miljoen. Daardoor moeten ze snoeien in de personeelsuitgaven en dat gaat ten koste van de dienstverlening. Ook de zorgverstrekkers zijn boos. Door het eenzijdig verbreken van gemaakte afspraken hebben zij sinds 2010 bijna 10 procent van hun index moeten inleveren. Ik begrijp de ontgoocheling en kritiek van de zorgverstrekkers en ziekenhuizen. De kans is reëel dat zij het verlies aan inkomsten zullen compenseren door supplementen aan te rekenen. In het slechtste geval betekent dat 300 miljoen extra ten laste van de patiënt. Ik kan niet anders dan te concluderen dat de regering woordbreuk heeft gepleegd. In plaats van te investeren in noodzakelijke hervormingen en efficiëntiemaatregelen voert ze 1 miljard extra besparingen door, of een derde van het totale besparingsbudget. Over de hele legislatuur zal de gezondheidszorg 3,84 miljard euro bijdragen aan de sanering van de overheidsfinanciën. Zonder bijkomende middelen zullen de meest zinvolle hervormingen in het regeerakkoord dode letter blijven. Bovendien komen de toegankelijkheid en kwaliteit van de zorg in het gedrang. Van een stabiel meerjarenbudget op basis van wettelijke groeinorm van 1,5 procent is niks in huis gekomen. Voor 2017 wordt de groeinorm zelfs verlaagd tot 0,5 procent. De regering beloofde ook een stabiele financiering van de ziekteverzekering en de sociale zekerheid. Vandaag is er nog altijd geen wettelijke basis voorhanden voor de alternatieve financiering en evenwichtsdotatie, terwijl de patronale lasten met 3,8 miljard euro zijn gedaald door de Taks Shift.De dijken staan op springen! Door de nieuwe drastische besparingen komen de kwaliteit en toegankelijkheid van de gezondheidszorg in het gedrang. Ook het Rekenhof waarschuwt voor de dramatische gevolgen van besparingen voor de dienstverlening. Deze besparingen schaden de gezondheid! Hopelijk komt de regering tot inkeer en brengt ze de nodige correcties aan, in het belang van de patiënt én van alle andere actoren. Nog is het niet te laat, nog leeft bij mij de hoop dat de regering bereid is om te investeren in plaats van te besparen in de gezondheidszorg. Nog hoop ik dat een nieuw tariefakkoord voor 2017 mogelijk is, enkel zo kunnen we voorkomen dat de patiënt het kind van de rekening wordt.