Dat wordt ons duidelijk bij een bezoek aan de cité Maninka in Kolwezi. In deze straatarme wijk waar auto's nauwelijks over de onverharde wegen geraken en het vuil zich opstapelt, treffen we Christine (4,5) en haar moeder in een piepklein huisje. Christine is de jongste van zes kinderen en heeft congenitale cataract. De diagnose werd gesteld op de leeftijd van twee jaar in een privé oogziekenhuis - Mwangaza bestond nog niet. Christine zag helemaal niets.

Doodsangsten

Aangezien het straatarme gezin de middelen niet had om de ingreep te betalen, gebeurde er niets. Enkele maanden geleden liep het kind echter een oogtrauma op. Naar aanleiding daarvan kwamen de ouders in contact met een sociale werker van Mwangaza. Hij bracht de mogelijkheid van een operatie te berde in het gloednieuwe ziekenhuis. In Mwangaza werd de diagnose cataract opnieuw gesteld waarna men Christine onmiddellijk hospitaliseerde. Vanzelf ging dat niet. De moeder twijfelde en stond doodsangsten uit bij de gedachte aan een operatie. Na aandringen van de behandelende arts kon de ingreep uiteindelijk toch plaatsvinden onder volledige anesthesie. Daardoor dacht de moeder dan weer dat haar dochtertje overleden was.

Gratis

Toen een tijdje later de eerste controle plaatshad, vreesden de ouders dat de artsen het oog uit de oogkas wilden halen... Bij de derde controle drie weken later was het zicht normaal en kon de behandeling worden verdergezet. Enkel het linkeroog moest geopereerd worden, voor het rechteroog volstond een bril. Gezien het geldgebrek verrichtte het ziekenhuis de ingreep volledig gratis, ook medicatie en bril hoefde het gezin niet te betalen. Christine ging door haar blindheid nooit naar school en hoewel haar zicht nu veel beter is, is dat ook nu nog niet het geval. Geldgebrek. De moeder hoopt wel dat haar dochter ooit zonder bril zal kunnen zien en ooit naar school zal kunnen.

Diabetes

Van Christine gaat het door de cité Maninka naar de 40-jarige Guylain Kabamba Mguza, een vader van zeven kinderen. De man heeft al lang diabetes en daardoor een verergerende cataract aan beide ogen. Doordat zijn zicht sterk achteruitging en hij via een radiospot van Mwangaza hoorde, belandde hij in het nieuwe oogziekenhuis. Daar werd tot een operatie besloten. Het normale tarief voor een ingreep aan beide ogen bedraagt 140 dollar. Op basis van een aantal objectieve criteria reduceerde de sociale dienst van het ziekenhuis dat tot 115 dollar. Ook Guylain was erg bang en dacht dat de operatie hem helemaal blind zou maken. Vandaag ziet hij opnieuw goed. Zich laten behandelen voor diabetes zit er door geldgebrek echter niet in.

Voor dokter Socrate, geneesheer-directeur van het Mwangaza-ziekenhuis, bewijzen beide en vele andere gevallen overduidelijk de noodzaak van een oogkliniek in Kolwezi. Hij wijst erop dat enkel en alleen al de aanwezigheid van een nieuw ziekenhuis zorgt voor de depistage van meer gevallen van cataract.

Dat wordt ons duidelijk bij een bezoek aan de cité Maninka in Kolwezi. In deze straatarme wijk waar auto's nauwelijks over de onverharde wegen geraken en het vuil zich opstapelt, treffen we Christine (4,5) en haar moeder in een piepklein huisje. Christine is de jongste van zes kinderen en heeft congenitale cataract. De diagnose werd gesteld op de leeftijd van twee jaar in een privé oogziekenhuis - Mwangaza bestond nog niet. Christine zag helemaal niets. Aangezien het straatarme gezin de middelen niet had om de ingreep te betalen, gebeurde er niets. Enkele maanden geleden liep het kind echter een oogtrauma op. Naar aanleiding daarvan kwamen de ouders in contact met een sociale werker van Mwangaza. Hij bracht de mogelijkheid van een operatie te berde in het gloednieuwe ziekenhuis. In Mwangaza werd de diagnose cataract opnieuw gesteld waarna men Christine onmiddellijk hospitaliseerde. Vanzelf ging dat niet. De moeder twijfelde en stond doodsangsten uit bij de gedachte aan een operatie. Na aandringen van de behandelende arts kon de ingreep uiteindelijk toch plaatsvinden onder volledige anesthesie. Daardoor dacht de moeder dan weer dat haar dochtertje overleden was.Toen een tijdje later de eerste controle plaatshad, vreesden de ouders dat de artsen het oog uit de oogkas wilden halen... Bij de derde controle drie weken later was het zicht normaal en kon de behandeling worden verdergezet. Enkel het linkeroog moest geopereerd worden, voor het rechteroog volstond een bril. Gezien het geldgebrek verrichtte het ziekenhuis de ingreep volledig gratis, ook medicatie en bril hoefde het gezin niet te betalen. Christine ging door haar blindheid nooit naar school en hoewel haar zicht nu veel beter is, is dat ook nu nog niet het geval. Geldgebrek. De moeder hoopt wel dat haar dochter ooit zonder bril zal kunnen zien en ooit naar school zal kunnen.Van Christine gaat het door de cité Maninka naar de 40-jarige Guylain Kabamba Mguza, een vader van zeven kinderen. De man heeft al lang diabetes en daardoor een verergerende cataract aan beide ogen. Doordat zijn zicht sterk achteruitging en hij via een radiospot van Mwangaza hoorde, belandde hij in het nieuwe oogziekenhuis. Daar werd tot een operatie besloten. Het normale tarief voor een ingreep aan beide ogen bedraagt 140 dollar. Op basis van een aantal objectieve criteria reduceerde de sociale dienst van het ziekenhuis dat tot 115 dollar. Ook Guylain was erg bang en dacht dat de operatie hem helemaal blind zou maken. Vandaag ziet hij opnieuw goed. Zich laten behandelen voor diabetes zit er door geldgebrek echter niet in.Voor dokter Socrate, geneesheer-directeur van het Mwangaza-ziekenhuis, bewijzen beide en vele andere gevallen overduidelijk de noodzaak van een oogkliniek in Kolwezi. Hij wijst erop dat enkel en alleen al de aanwezigheid van een nieuw ziekenhuis zorgt voor de depistage van meer gevallen van cataract.