In het vijfde middelbaar kreeg ik informatica, eerste stapjes programmeren in Turbo Pascal, een programmeertaal die ik nadien nooit nog heb teruggezien. Werken met Word, Excel en Powerpoint heb ik zelf moeten leren, dat kregen we op school niet. Generatie XYZ of watdanook, met de computer hebben we toch veelal zelf leren werken.

Als arts-in-opleiding heb je ook allerhande programma's zien passeren. Zowel in ziekenhuizen als in huisartsenpraktijken zag je de niet aflatende strijd tussen mens en machine. De dokter die de functionaliteiten van het programma niet doorgrondde, het programma (of de programmeur) die niet wist wat de dokter wou. Communicatie met de patiënt is inmiddels in de curricula binnengeslopen, communicatie met IT hing veelal af van de connecties van je unief met Corilus ofzo.

Aan u allen een gelukkig e-frustratieloos 2018!

Eind 2017. De digitale revolutie in de gezondheidszorg is volop aan de gang. E-healthdiensten schieten als paddenstoelen uit de grond en vele artsen hebben het gevoel dat ze de trein al gemist hebben. Dat vind ik jammer. Mits een performant systeem is elektronisch gewoon sneller, efficiënter en milieuvriendelijker. De overheid heeft echter een Fyra op de rails gezet. Door alles tegelijk te willen en toepassingen te ontwikkelen met elk hun kinderziektes, ontmoedig je gebruikers om het goede van digitaal werken in te zien. Door het ook nog eens te verplichten (en vanaf 2018 ook te laten betalen), oogst je als overheid hoon en afwijzing. Door digitaal werken vanaf een bepaalde leeftijd vrij te stellen, maak je je belachelijk.

Voor onze softwarehuizen wens ik volgend jaar wat meer MS-DOS commando's. Debug C:\.

Voor 2018 wens ik alle collega's het geduld om e-health te ontdekken, ongeacht hun leeftijd of specialiteit. We moeten allemaal de trein op. Pas dan kunnen we de trein sturing geven en ze op de rails houden. De rol van stationschef past de overheid immers geenszins. Voor onze softwarehuizen wens ik volgend jaar wat meer MS-DOS commando's. Debug C:\. Aan u allen een gelukkig e-frustratieloos 2018!

In het vijfde middelbaar kreeg ik informatica, eerste stapjes programmeren in Turbo Pascal, een programmeertaal die ik nadien nooit nog heb teruggezien. Werken met Word, Excel en Powerpoint heb ik zelf moeten leren, dat kregen we op school niet. Generatie XYZ of watdanook, met de computer hebben we toch veelal zelf leren werken. Als arts-in-opleiding heb je ook allerhande programma's zien passeren. Zowel in ziekenhuizen als in huisartsenpraktijken zag je de niet aflatende strijd tussen mens en machine. De dokter die de functionaliteiten van het programma niet doorgrondde, het programma (of de programmeur) die niet wist wat de dokter wou. Communicatie met de patiënt is inmiddels in de curricula binnengeslopen, communicatie met IT hing veelal af van de connecties van je unief met Corilus ofzo.Eind 2017. De digitale revolutie in de gezondheidszorg is volop aan de gang. E-healthdiensten schieten als paddenstoelen uit de grond en vele artsen hebben het gevoel dat ze de trein al gemist hebben. Dat vind ik jammer. Mits een performant systeem is elektronisch gewoon sneller, efficiënter en milieuvriendelijker. De overheid heeft echter een Fyra op de rails gezet. Door alles tegelijk te willen en toepassingen te ontwikkelen met elk hun kinderziektes, ontmoedig je gebruikers om het goede van digitaal werken in te zien. Door het ook nog eens te verplichten (en vanaf 2018 ook te laten betalen), oogst je als overheid hoon en afwijzing. Door digitaal werken vanaf een bepaalde leeftijd vrij te stellen, maak je je belachelijk.Voor 2018 wens ik alle collega's het geduld om e-health te ontdekken, ongeacht hun leeftijd of specialiteit. We moeten allemaal de trein op. Pas dan kunnen we de trein sturing geven en ze op de rails houden. De rol van stationschef past de overheid immers geenszins. Voor onze softwarehuizen wens ik volgend jaar wat meer MS-DOS commando's. Debug C:\. Aan u allen een gelukkig e-frustratieloos 2018!