Het onschuldige griepje

Objectief beschouwd is het eigenlijk bizar dat er zo blasé wordt gedaan over een voorspelbaar terugkerende infectieziekte die elk jaar opnieuw gemiddeld ruim 1000 dodelijke slachtoffers maakt in België. Toch is amper iets meer dan de helft van de 65-plussers, de meest kwetsbare groep, gevaccineerd tegen de griep.

"Een griepje," wordt smalend gezegd. "Daar ga ik me niet tegen laten vaccineren."

Ik zou het nog kunnen begrijpen dat er twijfel is over de meerwaarde van het vaccin bij de algemene bevolking. Zoals Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) recent nog heeft laten weten, zijn ruim een op de drie Belgen 'gezondheidsanalfabeten'. En de desinformatiebubbels die met Facebook en consoorten een geschikte gastheer hebben gevonden om viraal te gaan, maken het voor de gewone burger soms nog een stuk moeilijker om correcte en objectieve informatie terug te vinden.

Maar dat zelfs in de gezondheidssector een (gelukkig nog eerder beperkt) aandeel van de zorgbeoefenaars zich eerder negatief uitlaat over het influenzavaccin, daar kan ik niet bij. Zijn ze door gewenning zo blind geworden voor het gezondheidsrisico van het voortdurend muterende influenzavirus dat ze onbewust hun deontologische plicht verzaken? Primum non nocere. Niet vaccineren houdt in dat je een effectieve en onschadelijke behandeling weigert aan je patiënt, en hierdoor diens risico op ziekte of in het ergste geval overlijden verhoogt. Gewoonweg onverdedigbaar.

De drempels verlagen

De beroepsbevolking ligt er vaak gewoonweg niet wakker van

Het is onze opdracht om te komen tot een zo hoog mogelijke vaccinatiegraad van de bevolking. Niet enkel voor de meest kwetsbaren, maar voor iedereen. Zo beschermen we niet enkel de gevaccineerden zelf tegen een grotendeels vermijdbare ziekte, maar ook hun directe omgeving via de groepsimmuniteit. Dit fenomeen werd in Japan eind jaren '80 nog eens aangetoond toen de mortaliteit van ouderen piekte, nadat de verplichte griepvaccinatie bij kinderen onder politieke druk werd afgeschaft.

Voor de huisartsen is er hier sowieso een centrale rol toebedeeld. Zij zijn het centrale aanspreekpunt voor de meest kwetsbare burgers. Ik las onlangs nog dat sommige artsen zelf een voorraadje vaccins stockeren om zo onmiddellijk een spuitje te kunnen zetten tijdens een consult, in plaats van de patiënten te verplichten eerst nog met een voorschriftje langs te gaan bij de apotheker. Ik kan zulke initiatieven enkel toejuichen.

Ook de arbeidsartsen hebben al lang de mogelijkheid om de drempel tot vaccineren te verlagen. De werkgevers die dat willen, kunnen en masse griepspuitjes aanbieden aan hun werknemers via hun externe dienst. Het blijft echter nog steeds een minderheid van werknemers die hiermee bereikt wordt. Zelfs wanneer we tot op de werkvloer komen, spuitje in de hand. De beroepsbevolking ligt er vaak gewoonweg niet wakker van. Het is onze verantwoordelijkheid om hier nog beter over te communiceren, en een verhoging van de vaccinatiegraad in de bedrijven te stimuleren.

En tot slot de apothekers dan, die, zoals al van toepassing in tal van andere landen, zelf het griepspuitje zouden kunnen zetten. Vorig jaar was er nog een hele discussie hierrond. Als we op deze manier de drempel tot vaccineren verder omlaag kunnen halen, dan waarom niet? Elke burger die hiermee extra bereikt kan worden, is meegenomen.

Want om mijn eigen vraag te beantwoorden: ja, we zouden ons beter wat meer zorgen maken over de nieuwe virusvariant.

Het onschuldige griepjeObjectief beschouwd is het eigenlijk bizar dat er zo blasé wordt gedaan over een voorspelbaar terugkerende infectieziekte die elk jaar opnieuw gemiddeld ruim 1000 dodelijke slachtoffers maakt in België. Toch is amper iets meer dan de helft van de 65-plussers, de meest kwetsbare groep, gevaccineerd tegen de griep."Een griepje," wordt smalend gezegd. "Daar ga ik me niet tegen laten vaccineren." Ik zou het nog kunnen begrijpen dat er twijfel is over de meerwaarde van het vaccin bij de algemene bevolking. Zoals Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) recent nog heeft laten weten, zijn ruim een op de drie Belgen 'gezondheidsanalfabeten'. En de desinformatiebubbels die met Facebook en consoorten een geschikte gastheer hebben gevonden om viraal te gaan, maken het voor de gewone burger soms nog een stuk moeilijker om correcte en objectieve informatie terug te vinden.Maar dat zelfs in de gezondheidssector een (gelukkig nog eerder beperkt) aandeel van de zorgbeoefenaars zich eerder negatief uitlaat over het influenzavaccin, daar kan ik niet bij. Zijn ze door gewenning zo blind geworden voor het gezondheidsrisico van het voortdurend muterende influenzavirus dat ze onbewust hun deontologische plicht verzaken? Primum non nocere. Niet vaccineren houdt in dat je een effectieve en onschadelijke behandeling weigert aan je patiënt, en hierdoor diens risico op ziekte of in het ergste geval overlijden verhoogt. Gewoonweg onverdedigbaar.De drempels verlagenHet is onze opdracht om te komen tot een zo hoog mogelijke vaccinatiegraad van de bevolking. Niet enkel voor de meest kwetsbaren, maar voor iedereen. Zo beschermen we niet enkel de gevaccineerden zelf tegen een grotendeels vermijdbare ziekte, maar ook hun directe omgeving via de groepsimmuniteit. Dit fenomeen werd in Japan eind jaren '80 nog eens aangetoond toen de mortaliteit van ouderen piekte, nadat de verplichte griepvaccinatie bij kinderen onder politieke druk werd afgeschaft. Voor de huisartsen is er hier sowieso een centrale rol toebedeeld. Zij zijn het centrale aanspreekpunt voor de meest kwetsbare burgers. Ik las onlangs nog dat sommige artsen zelf een voorraadje vaccins stockeren om zo onmiddellijk een spuitje te kunnen zetten tijdens een consult, in plaats van de patiënten te verplichten eerst nog met een voorschriftje langs te gaan bij de apotheker. Ik kan zulke initiatieven enkel toejuichen.Ook de arbeidsartsen hebben al lang de mogelijkheid om de drempel tot vaccineren te verlagen. De werkgevers die dat willen, kunnen en masse griepspuitjes aanbieden aan hun werknemers via hun externe dienst. Het blijft echter nog steeds een minderheid van werknemers die hiermee bereikt wordt. Zelfs wanneer we tot op de werkvloer komen, spuitje in de hand. De beroepsbevolking ligt er vaak gewoonweg niet wakker van. Het is onze verantwoordelijkheid om hier nog beter over te communiceren, en een verhoging van de vaccinatiegraad in de bedrijven te stimuleren.En tot slot de apothekers dan, die, zoals al van toepassing in tal van andere landen, zelf het griepspuitje zouden kunnen zetten. Vorig jaar was er nog een hele discussie hierrond. Als we op deze manier de drempel tot vaccineren verder omlaag kunnen halen, dan waarom niet? Elke burger die hiermee extra bereikt kan worden, is meegenomen.Want om mijn eigen vraag te beantwoorden: ja, we zouden ons beter wat meer zorgen maken over de nieuwe virusvariant.