...
Marleen Temmerman (SP.A) stelde de maandelijkse serologische screening voor hiv, hepatitis en syfilis in het kader van fertiliteitsbehandelingen in vraag, en kreeg gelijk van minister Onkelinx.De wet inzake menselijk lichaamsmateriaal voor geneeskundige toepassingen werd van kracht eind 2009, maar op het terrein zijn er problemen en discrepanties. Het KB vereist dat er een serologische screening voor hiv, hepatitis B & C en syfilis moet gebeuren bij elke behandeling waar men sperma en/of eicellen gebruikt, en dat voor beide partners. Dat brengt een enorme stijging van de medische kosten met zich mee. Enkel voor ivf is dat minstens 4.800.000 euro per jaar. Moeilijk te rechtvaardigen uitgaven in een zinloze toepassing van een richtlijn die bedoeld is om de veiligheid van orgaandonatie te verhogen maar overdreven is bij fertiliteitsbehandelingen. In andere Europese landen benadert men dit budgetvriendelijker, met een screening om de 6 à 24 maanden. Er blijkt ook een ongelijkheid te bestaan boven en onder onze taalgrens. Naar verluidt vereisen de controleurs van het federaal geneesmiddelenagentschap in Vlaanderen een serologische screening bij elke cyclus, en in Wallonië om de zes maanden. De Belgian Society for Reproductive Medicine stelt voor om jaarlijks te screenen conform de wetenschappelijke aanbevelingen. Senator Temmerman vroeg de minister om dit te onderzoeken met aandacht voor een eenvormige toepassing van de wet. De minister antwoordde dat het FAGG de problematiek aangekaart heeft in een werkgroep bij de Europese Commissie en bij de nationale bevoegde autoriteiten. Er werd een consensus bereikt om in het geval van partnerdonatie een maximaal interval van 24 maanden te voorzien. De minister zal ook bij het FAGG aandringen op een geharmoniseerd beleid, zodat men de wet op een eenduidige wijze toepast ongeacht de instelling, de ligging ervan en de inspecteur.