Bepalen of iemand werkelijk arbeidsongeschikt is, is een delicate aangelegenheid. Enkele controleartsen getuigen over wanpraktijken bij Mensura Absenteïsme. "Op het totale aantal controles is 10% vervroegde hervattingen normaal. Maar Mensura spoort zijn controleartsen aan om 20 à 30% te halen", vertellen ze. "Wie daar niet in slaagt, vliegt buiten."
...
Bepalen of iemand werkelijk arbeidsongeschikt is, is een delicate aangelegenheid. Enkele controleartsen getuigen over wanpraktijken bij Mensura Absenteïsme. "Op het totale aantal controles is 10% vervroegde hervattingen normaal. Maar Mensura spoort zijn controleartsen aan om 20 à 30% te halen", vertellen ze. "Wie daar niet in slaagt, vliegt buiten."Twee van de getuigende artsen zijn ondertussen niet langer werkzaam voor Mensura Absenteïsme, de andere controlearts is dat wel nog. Alle drie willen ze graag anoniem blijven. De voormalige Mensura-controleartsen omdat ze nu voor andere controleorganisaties werken, de derde getuige om voor de hand liggende redenen.Ieder van hen wijst naar de aanstelling van directeur Pieter Van Aerschot als kantelmoment in de werkwijze van het bedrijf. "Van dan af verloren wij onze onafhankelijkheid", getuigen ze allemaal. "Dat gebeurde via verplichte quota: Mensura eist van zijn controleartsen dat zij van het totale aantal arbeidsongeschikte patiënten die ze controleren, 20 à 30% vervroegd opnieuw aan het werk zetten. Wie dat cijfer niet haalt, krijgt een verwittiging én wordt 'gecoacht' om zijn percentage op te krikken. Als er daarna nog steeds geen 'verbetering' merkbaar is, wacht de deur..."Mensura ontkentBij Mensura Absenteïsme zelf ontkennen ze de aantijgingen van de anonieme getuigen formeel. Algemeen directeur Pieter Van Aerschot: "De samenwerking met onze controleartsen wordt niet geëvalueerd op basis van een quotum, maar gaat over medisch-technische, communicatieve en administratieve vaardigheden."Toch is het relaas van onze anonieme getuigen, althans volgens sommigen, niet uit de lucht gegrepen. Zo reageerde Dr. Joost Rampelberg, arbitrage- en huisarts, allerminst verwonderd als we hem ermee confronteerden. "Via informele weg vang ik inderdaad op dat de druk op artsen die voor verzekeringsmaatschappijen werken, stilaan de perken van het welvoeglijke te buiten gaat. De druk op controleartsen, maar ook op raadsartsen inzake ongevallen of privépolissen. Tegelijkertijd wordt de werkdruk opgevoerd: een vaste vergoeding per onderzoek, dat dan nog vaak in de tijd wordt beperkt. Helaas zie ik geen middel om deze toestanden te bestrijden..."Così fan tutte!Dr. Rampelberg hoedt zich er wel voor enkel Mensura Absenteïsme te viseren. "Eén bepaalde maatschappij wil ik niet met de vinger wijzen. Così fan tutte! (Zo doen ze allemaal, red.)"