...
Eenvoudig wordt het allerminst. De problematiek is dan wel eeuwenoud, het blijft zo goed als van nul beginnen. Alvorens actie te kunnen ondernemen, dient het probleem in kaart te worden gebracht. Meten om te weten, en daar wringt het schoentje meteen al. Een ordentelijk registratie- en classificatiesysteem uit de grond stampen, is niet vanzelfsprekend en vergt tijd. Het begint al met de definitie. Wat verstaat men onder agressie? Impliceert dit ook verbaal geweld of enkel fysieke aanvallen? En welke gradaties onderscheidt men daarin? Waar doen zich vooral problemen voor? In het dokterskabinet? Op de huisartsenwachtpost? Op huisbezoek? Op de spoed? Zelfs al wil de overheid hier onmiddellijk voluit haar schouders onder zetten, dan nog is het maanden/jaren wachten op de resultaten. En dan hebben we het nog niet over de uitwerking van concrete maatregelen. Daar kunnen we niet op wachten. Het kan toch niet dat een huisarts argeloos en zonder enige voorkennis op huisbezoek gaat bij een patiënt met een zwaar crimineel verleden. Privacy is belangrijk en de rechtstaat is iedereen dierbaar maar mits enige creativiteit moet het mogelijk zijn hieraan een mouw te passen. De ontwikkeling van een veiligheids-app is iets. Volstaan doet het natuurlijk niet. En het helpt de zaak van de zorgverleners uiteraard niet vooruit dat uitgerekend een minister-huisarts het enkel houdt bij een oproep tot waakzaamheid. Dat laatste brengt ons naadloos bij minister De Block. Bij aanvang van deze legislatuur, halfweg 2014, waren de verwachtingen hooggespannen. Een collega op Volksgezondheid en Sociale Zaken... Geen unicum maar toch bijna. Anderhalf jaar na haar aantreden in de onuitgegeven coalitie Michel I is de ontnuchtering bij de huisartsen groot. Gebuisd is Maggie De Block volgens onze enquête. Allicht houdt dat verband met een aantal beleidskeuzes en vooral met de manke implementatie ervan. Zoals een verplichte regeling derde betaler invoeren terwijl de informatica nog niet waterdicht werkt. Men gebruikt als het ware huisartsen als elektronisch-administratieve proefkonijnen. Geen wonder dat het haar niet in dank wordt afgenomen. En dan zijn er nog de plannen om te snoeien in het budget voor de huisartsenwachtposten. Voorlopig behoudt de minister nog veel krediet bij de artsen-specialisten. De vele werven -hervorming ziekenhuisfinanciering, herijking en vernieuwing nomenclatuur, KB 78...- mogen echter niet te lang onaangeroerd blijven liggen. Wordt dit echt concreet of blijft het bij een aankondigingspolitiek? In het laatste geval valt ook te vrezen voor haar populariteit bij de specialisten.