...

Het is een jaarlijks ritueel: begin februari maakt VBS-voorzitter Marc Moens een balans op van hoe het de artsen-specialisten vorig jaar is vergaan. Dit keer is er opvallend veel aandacht voor "de pesterijen en het irritante gedrag" van de ziekenfondsen. Artsen hebben vrij algemeen de indruk dat ze voor de politici quantité négligeable zijn, noteert Marc Moens. Die indruk wordt gevoed door de herhaalde inleveringen op de index en het feit dat men de artsen vergeten is bij de pensioenhervorming. Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Volgens Moens gaat het met de contacten tussen specialisten en huisartsen de goede richting uit. "De naijver tussen sommige specialisten en sommige huisartsen neemt af", stelt hij vast. "Door de zich heroriënterende organisatie van de huisartsgeneeskunde duiken voor de huisartsen analoge problemen op van financiering en samenwerking die al langer bestaan in het ziekenhuismilieu." Toch zijn het in zijn ogen vooral de ziekenfondsen die hun stempel op 2012 hebben gedrukt. In negatieve zin dan, want de titel van het jaarverslag - 'De bittere mutualiteitspil' - liegt er niet om. Marc Moens reconstrueert uitvoerig wat er gebeurde toen de ziekenfondsen in januari vorig jaar 20 miljoen moesten inleveren op hun administratiekosten. De mutualiteiten beslisten "die besparing op de rug van hun patiënten te realiseren, door voorschrijvende artsen te terroriseren". Wat volgde was een ongeziene verstrenging van de regels voor hoofdstuk IV-geneesmiddelen, die tot een golf van verontwaardiging leidde. De artsen voelden zich geplet tussen de hamer van de ziekenfondsen en het aambeeld van de patiënten. Krantentitels als 'Ziekenfonds stuurt dementen naar arbeidsrechtbank' waren het gevolg. De VBS-leider haalt hard uit de voorzitter van de CM. "Zijn irritante gedrag maakte onderhandelingen bijna onmogelijk."In 2012 werden de ziekenfondsen voor het eerst geconfronteerd met een daling van de uitgaven voor administratiekosten (-0,47%), terwijl de artsenhonoraria datzelfde jaar met 5% stegen. Moens vermoedt dat daar de verklaring ligt voor het "treiterige gedrag" van de ziekenfondsen. Maar patiëntendossiers van 11 miljoen Belgen elektronisch bijhouden is hoe dan ook minder kostengenererend dan al die mensen effectief adequate gezondheidszorg aanbieden, sneert hij. "Een land kan overleven zonder mutualiteiten en hun politici, maar niet zonder artsen." Een uitgebreid verslag leest u vrijdag in Artsenkrant.