Obesitas is een belangrijk gezondheidsrisico dat gepaard gaat met een verhoogde morbiditeit, mortaliteit en de bijhorende maatschappelijke kost. Volgens Sciensano bedroegen de medische kosten voor de belangrijkste aandoeningen waar obesitas mee gepaard gaat (diabetes, hypertensie, lipidenstoornissen, coronaire ziekten) in België in 2000 600 miljoen euro ofwel bijna 6% van het Riziv-budget. In 2018 had bijna de helft (49%) van de volwassen bevolking van 18 jaar en ouder overgewicht (BMI ≥ 25) en was 16% zwaarlijvig (BMI ≥ 30) op basis van zelf gerapporteerde lengte en gewicht uit de Belgische gezondheidsenquête.

Uiteraard denken we bij de eventuele aanpak van deze epidemie in de eerste plaats aan preventie en dus aan gezonde voeding.

We moeten gezonde voeding promoten en ondersteunen, eventueel door subsidies of lagere taksen

Blijkbaar drinkt één Belg op de vijf dagelijks gesuikerde frisdrank waarmee we Europees koploper zijn volgens een recent gepubliceerd artikel in de Belgische kranten. Deze liquide sachariden nemen het hongergevoel niet weg, zijn niet voedzaam en dragen snel bij tot gewichtstoename. In 2015 werd de suikertaks ingevoerd, een extra accijnsheffing op suikerhoudende dranken, bovenop de btw en de belasting op de verpakkingskosten. De bedoeling was om de mensen meer richting gezondere en dus ook goedkopere dranken te duwen. Dat dit slechts partieel lukt blijkt onder andere op het massaal aankopen van frisdranken net over de Belgische grens zoals je onder andere kan lezen op pagina's zoals promojagers.be. Bovendien worden de inkomsten niet geherinvesteerd in gezondheidsdoeleinden.

Ook de WHO is gewonnen voor een liefst zo breed mogelijke gezondheidstaks als sleutelrol in het bestrijden van welvaartziekten. Het percentage moet blijkbaar wel hoog genoeg liggen hetgeen actueel in België niet het geval is. Tegelijkertijd moet men het consumeren van gezonde voeding promoten en ondersteunen, eventueel door subsidies of lagere taksen. Maak gezondere voeding dus toegankelijker en goedkoper, deels door het hoger belasten van de ongezonde voeding. Al het bovenstaande moet bovendien kaderen binnen een breder gezondheidsbeleid, preventie en sensibilisering. Daar kunnen wij als medici allemaal een rol in spelen en aldus met relatief eenvoudige ingrepen veel (leed) besparen.

Obesitas is een belangrijk gezondheidsrisico dat gepaard gaat met een verhoogde morbiditeit, mortaliteit en de bijhorende maatschappelijke kost. Volgens Sciensano bedroegen de medische kosten voor de belangrijkste aandoeningen waar obesitas mee gepaard gaat (diabetes, hypertensie, lipidenstoornissen, coronaire ziekten) in België in 2000 600 miljoen euro ofwel bijna 6% van het Riziv-budget. In 2018 had bijna de helft (49%) van de volwassen bevolking van 18 jaar en ouder overgewicht (BMI ≥ 25) en was 16% zwaarlijvig (BMI ≥ 30) op basis van zelf gerapporteerde lengte en gewicht uit de Belgische gezondheidsenquête.Uiteraard denken we bij de eventuele aanpak van deze epidemie in de eerste plaats aan preventie en dus aan gezonde voeding. Blijkbaar drinkt één Belg op de vijf dagelijks gesuikerde frisdrank waarmee we Europees koploper zijn volgens een recent gepubliceerd artikel in de Belgische kranten. Deze liquide sachariden nemen het hongergevoel niet weg, zijn niet voedzaam en dragen snel bij tot gewichtstoename. In 2015 werd de suikertaks ingevoerd, een extra accijnsheffing op suikerhoudende dranken, bovenop de btw en de belasting op de verpakkingskosten. De bedoeling was om de mensen meer richting gezondere en dus ook goedkopere dranken te duwen. Dat dit slechts partieel lukt blijkt onder andere op het massaal aankopen van frisdranken net over de Belgische grens zoals je onder andere kan lezen op pagina's zoals promojagers.be. Bovendien worden de inkomsten niet geherinvesteerd in gezondheidsdoeleinden.Ook de WHO is gewonnen voor een liefst zo breed mogelijke gezondheidstaks als sleutelrol in het bestrijden van welvaartziekten. Het percentage moet blijkbaar wel hoog genoeg liggen hetgeen actueel in België niet het geval is. Tegelijkertijd moet men het consumeren van gezonde voeding promoten en ondersteunen, eventueel door subsidies of lagere taksen. Maak gezondere voeding dus toegankelijker en goedkoper, deels door het hoger belasten van de ongezonde voeding. Al het bovenstaande moet bovendien kaderen binnen een breder gezondheidsbeleid, preventie en sensibilisering. Daar kunnen wij als medici allemaal een rol in spelen en aldus met relatief eenvoudige ingrepen veel (leed) besparen.