...
. Zeker ook bij de jonge huisartsen en haio's maar bij wie deze vragen mogelijks toch een wat ongemakkelijk gevoel kunnen oproepen. Dit was in ieder geval zo bij mij de voorbije jaren.Vragen van ongeruste moeders en vaders over kleine kwalen bij hun kinderen zijn schering en inslag in de huisartsenpraktijk. Als huisarts zijn we opgeleid om bij deze vragen te detecteren of er alarmtekens zijn, om te kijken of er een ernstige pathologie onderliggend is.Na de geruststelling echter een praktisch advies geven over wat dan wel te doen om die kleine kwaal te verhelpen, bleek andere koek te zijn. Daarvoor zijn we nooit opgeleid.Welke merken van zalf bestaan er, wat zijn de verschillende namen van de verschillende soorten flesvoeding, hoe spoel je de neus van een zuigeling met fysiologisch water? Allemaal zaken die je maar leert door in de praktijk te staan en door ervaring.Het besef dat ik op al deze vragen geen antwoord had, was het eerste jaar voor mij heel confronterend. Maar gelukkig kunnen we levenslang bijleren en doen we dagelijks nieuwe ervaringen op die ons helpen in zulke gevallen. Dit benadrukt nogmaals het belang van stage, waarin de meer praktische kant ook een plaats krijgt in de opleiding. Van een heel andere orde zijn de mensen van middelbare leeftijd of pensioenleeftijd die vast lopen in het leven. Diegenen die op consultatie komen en het allemaal niet meer zien zitten, voor wie het leven te complex geworden is. Scheiding, werkgerelateerde problemen, verlies van partner of ouders,... Ook daar heb ik het gevoel dat mijn opleiding mij tekort schiet, maar meer nog dat mijn levenservaring ontoereikend is. Mijn opleiding helpt mij om een depressie te herkennen en er eventueel naar te handelen. Ik kan een luisterend oor bieden. Maar mensen daadwerkelijk verder op weg helpen, blijft voor mij op dit moment nog steeds moeilijk. Zelf zwanger zijn en over een aantal weken ook zelf mama zijn, zal mij - vermoed ik - al een pak verder helpen bij die ongeruste mama's en papa's. Voor die andere groep patiënten zal ik vermoedelijk nog even alleen maar een luisterend oor zijn. Ik heb echter hoop dat ik elke dag een klein beetje zal groeien als mens zodat ik ook hen op termijn een doelgericht antwoord kan geven op hun bezorgdheden.