...

De drive om zuinig te leven kreeg dokter Sara Brankaer (40) van thuis mee, vertelt ze. "Niet op een radicale manier weliswaar, maar wel: niet meer gebruiken dan wat je nodig hebt, zelf spullen maken en voeding kweken, genieten van basic dingen,..." Ze zag haar vader, die architect is, de ouderlijke woonst verbouwen tot een lage-energiewoning. Toen ze zich settelde, vroeg ze hem hetzelfde te doen met de woning van haar gezin. "Hun oog viel op een jaren 50-woonst die nog niet gerenoveerd was.De meest radicale verandering die het gezin Brankaer doorvoerde, is het vervangen - afbreken dus - van de veranda en de berging door een kleine, onverwarmde berging en een zeer groot overdekt terras dat ook dienst doet als fietsenstalling.Een ietwat opvallende keuze; wie verbouwt of verhuist naar een nieuwe woonst, doet dat vaak omwille van plaatsgebrek. De ruimte om bij te bouwen was er alleszins. " Jullie hebben een groot perceel, waarom breid je de living niet uit zodat deze dubbel zo groot wordt?, suggereerde een bevriend architect. Maar dat hoefde niet voor ons Voor we met de verbouwingen aanvingen, woonden we al een viertal jaar in het huis en eigenlijk vonden we het met zijn 130 vierkante meter ruim genoeg." Bij de verbouwingen liet het gezin driedubbel glas plaatsen en een ventilatiesysteem type D (zowel de aanvoer als de afvoer van lucht gebeuren mechanisch, nvdr). De muren zijn dik en het nieuwe dak is geïsoleerd met cellulose (papiervlokken).De zolder werd omgebouwd tot grote kinderkamer, het jaren-70-vasttapijt maakte plaats voor hout of kurk. Een bewuste keuze was om de badkamer en keuken niet te vernieuwen, uit afgezonderd wat opfrissingswerken hier en daar staat dat ook niet op de planning."Met de verbouwing zijn we ambitieus geweest op ecologisch vlak, maar tegelijkertijd hebben we het niet té groot gezien omdat we niet wilden bijlenen", vertelt dr. Brankaer. Door spaarzaam te leven - zowel dr. Brankaer als haar echtgenoot werken deeltijds -, grijpt het gezin automatisch terug naar ecologische - goedkopere - initiatieven."Veel van onze ecologische principes stammen ook voort uit een verlangen om het leven aangenaam te houden en voldoende van dat leven te kunnen genieten", vervolgt Sara Brankaer. Zo waren bij de zoektocht naar hun huis, de nabijheid van werk, scholen, hobby's, ... erg belangrijk zodat het gezin quasi al deze trajecten met de fiets of te voet kan afleggen.Zo fietst dokter Brankaer drie keer per week drie kwartier naar het werk, ook de huisbezoeken legt ze met de fiets af. Haar werk, dat is het wijkgezondheidscentrum De Ridderbuurt in Leuven. Ook die keuze werd gestuurd vanuit een visie op duurzaamheid, vertelt ze. "Wijkgezondheidscentra willen bijdragen aan een solidaire, rechtvaardige en duurzame samenleving, bijvoorbeeld door toegankelijke zorg te bieden, maar ook door aandacht te hebben voor gezondheidsbevordering."Van patiënten krijgt dokter Brankaer geregeld verhalen te horen over ongelijkheid op het werk, racisme, een slechte huisvesting, ... "Steevast moedig ik deze patiënten aan om dit te melden bij de bevoegde instanties. Voor mij is dat óók een manier om als arts bij te dragen aan een duurzamere samenleving."Hoe verder het gesprek vordert, hoe duidelijk wordt dat het gezin van dokter Brankaer gaat voor een bijna allround duurzame levensstijl. Naast een duurzame woning en vervoerswijze, is het overgrote deel van de kledij die ze dragen tweedehands, groenten worden lokaal en vers aangekocht, de consumptie van vlees wordt tot een minimum beperkt, en vakantie staat gelijk aan kamperen met de auto."Wij zien onze ecologische keuzes niet als een opoffering, integendeel", zegt Sara Brankaer. "Leven met minder en minder dure spullen verlicht de tijds- en gelddruk die veel mensen het leven zuur maakt. Wat hier in België als een ecologische, zelfs sobere levensstijl beschouwd wordt, is vergeleken met het leven dat mijn overgrootouders leefden, of met dat van vele mensen in de wereld vandaag weliswaar nog steeds een rijke manier van leven. We willen onszelf en onze vier kinderen echter ook niet vervreemden van de maatschappij door té extreem te handelen."Het komt erop aan daarin een evenwicht te vinden, meent dr. Brankaer, en vooral: een positief verhaal te brengen. "Vorig jaar organiseerde de school een 'klimaat-week' en een van onze jongens was na afloop erg aangedaan. Hij was bang dat het zo warm ging worden dat hij niet meer buiten zou kunnen komen, dat de wereld ging vergaan. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Wij proberen onze kinderen bij te brengen dat ecologisch leven niet alleen beter is voor de toekomst van de planeet, maar ook het leven hier en nu rustiger en aangenamer maakt. Kinderen moeten weten dat er een mooie toekomst mogelijk is."