...

De problematiek is al meer dan een decennium oud, zo blijkt uit een brief van de Belgian Academy for Pediatric Dentistry en de Vlaamse universiteiten. Het schrijven werd op 6 december naar de Raad voor Tandheelkunde verstuurd. Voor tandarts-paradontoloog Frieda Gijbels (N-VA) was het de aanleiding om de problematiek aan te kaarten bij minister van sociale zaken en volksgezondheid Frank Vandenbroucke.In haar interpellatie in de Kamercommissie voor Gezondheid en Gelijke Kansen stelde Gijbels dat er momenteel in tientallen ambulante tandartspraktijken zuurstof-lachgassedatie wordt aangeboden. Daarom beval het laatste akkoord tandartsen-ziekenhuizen aan hieromtrent een kader te ontwikkelen. Ze verwijst ook naar de hoger genoemde brief. Conform de adviezen van de Raad voor Tandheelkunde en de Hoge Gezondheidsraad organiseren de universiteiten een driedaagse interuniversitaire opleiding zuurstof-lachgassedatie voor tandartsen.Daar staat tegenover dat het bedrijf Dental Depot eendaagse cursussen aanbiedt. Tot overmaat van ramp kunnen ambulant werkende tandartsen kiezen of ze 50% of 70% lachgas gebruiken in hun praktijk."Het is totaal onverantwoord dat men een toestel aanbiedt dat tot 70% lachgas toediening toelaat," aldus de brief. "De Belgische adviezen laten het niet toe en het vereist een bijkomende medische opleiding."Het jongste advies hierover werd in 2018 uitgevaardigd door de Koninklijke Academie voor Geneeskunde. Een herbevestiging door de Raad voor Tandheelkunde volgde in 2019. Sindsdien heerst er windstilte.Dat bleek ook uit het parlementaire antwoord van Frank Vandenbroucke. "Inderdaad bieden allerlei websites behandelingen onder lachgassedatie aan in ambulante tandartspraktijken," aldus de minister. Hij benadrukte dat lachgas een geneesmiddel is dat enkel mag worden afgeleverd door een ziekenhuisapotheker. Het gebruik en de bewaring ervan "is gereserveerd voor behandelingen die alleen in een ziekenhuis kunnen worden verricht", voegde hij eraan toe.De minister verwees voorts naar 'het algemene kader' dat in de kwaliteitswet van 22 april 2019 is vastgelegd en naar de nomenclatuur van tandheelkundige verstrekkingen. Daarin staat dat terugbetaling van lachgas slechts voorzien is voor enkele specifieke verstrekkingen uitgevoerd in het ziekenhuis. De sedatie moet gebeuren door een arts- anesthesist en de algemene toestand van de patiënt dient een formele indicatie te vormen. "Dat is zeer duidelijk en restrictief", aldus Vandenbroucke. Geneesmiddelenbewakingsdatabanken registreerden de voorbije vijf jaar overigens acht meldingen met lachgas voor behandelingen onder sedatie. Een melding ging over bijwerking bij een zuigeling, de overige over bijwerkingen bij kinderen. Zeven meldingen waren 'niet-ernstig' éénmaal ging het over bewustzijnsverlies.De minister erkende dat het advies uit 2018 niet verder was opgevolgd en dat hij er nu kennis van nam. Hij gaf zijn administratie de opdracht de problematiek te onderzoeken zodat de reglementering eventueel kan wijzigen. Frieda Gijbels adviseerde om in de ambulante tandartsenpraktijk sommige behandelingen onder lachgassedatie toe te laten. Bijvoorbeeld bij kinderen en mensen met heel veel angst of met een bepaalde handicap. Gijbels: "Essentieel is wel een juiste opleiding en controle daarop. Het is onaanvaardbaar dat een 'Dental depot' de te hoge dosering van de lachgaszuurstofsamenstelling kan bepalen. De tandartsen zijn hier heel ongerust over. We vragen dus snel actie en een Ministerieel Besluit om het kader te concretiseren." In dat verband zei ze ook dat er "echt nood is aan een orde voor tandartsen."