...
De groeinorm werd inderdaad bijgesteld. Hier hoort een kanttekening bij. In de praktijk stegen de uitgaven ook onder Onkelinx jarenlang met minder dan 3%. Bij een slabakkende economie is dergelijke groeinorm trouwens onhoudbaar hoog. Blijft de vraag of de zakken van minister De Block in de huidige zeer precaire budgettaire toestand dichtgenaaid blijven. Essentiëler is de kwestie of de zorgkwaliteit, de patiënten en de zorgverleners lijden onder de besparingen. Hier halen we de evergreen van gezondheidseconoom Lieven Annemans nog maar eens aan: zonder de gezondheid van de gezondheidszorg te schaden, valt er nog veel vet weg te snijden. Of betreurt u het dat de regering de ziekenfondsen doet inleveren op hun administratiekosten? Dat De Block de artsen al twee jaar op rij een index door de neus boort, is niet leuk. Maar het geldt ook, en zelfs iets forser, voor de gewone burger. Laurette Onkelinx klopt zich op de borst: zij ondersteunde de zorgprofessionals. Een boude bewering. Bij heel wat artsen zorgt dit allicht voor wenkbrauwgefrons. De realiteit is dat de relaties indertijd zeker niet altijd optimaal waren. Nu ook niet. De Block verloor veel krediet bij (oudere) huisartsen door eenzijdig een niet-mature derde betaler voor Omnio-patiënten op te leggen. De ex-minister beroept zich op vele wetgevende initiatieven, op haar kanker- en andere plannen. Daar zegt ze dan weer niet bij dat de factuur doorgaans naar latere jaren werd doorgeschoven. De Block erfde. Wat staat er op haar palmares? Onder meer een vrij uniek pact met de innovatieve én met de generische farma-industrie. Veel blijft echter nog onder de radar. Ook halverwege de legislatuur blijft het vooral een aankondigingsbeleid. Tal van werven - ziekenhuisfinanciering, KB 78, nomenclatuur,... - schieten nauwelijks op. Het is niet al goud wat blinkt maar het kan nog. Vooralsnog geven wij de minister dus het voordeel van de twijfel.