Kort en goed?

Toch kosten ongeplande heropnames de samenleving nog steeds een flink pak geld. Hoeveel is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat er ook vandaag nog steeds patiënten onnodig worden heropgenomen. Het doctoraat van dokter Braet waarover we in deze krant berichten, toont alvast aan dat het een stuk beter kan. Heropnames vermijden vergt wel samenwerking tussen alle partijen - ziekenhuizen, eerste lijn, mantelzorg, patiënten - én het symbolisch slopen van de ziekenhuismuren. Vermijdbare heropnames voorkomen, is niet simpel. Vaak heeft het probleem immers ook een niet-medische (sociale) dimensie. Lange ziekenhuisverblijven en heropnames kunnen verband houden met een onvoorbereide thuissituatie - wanneer de patiënt alleenstaand is bijvoorbeeld. En een te lang ziekenhuisverblijf heeft zelf soms kwalijke nevenwerkingen. Vergeleken met België is de opnameduur in de Verenigde Staten zeer kort. Dat blijft niet zonder gevolgen, het aantal heropnames swingt in de States de pan uit. Het Amerikaanse voorbeeld leert dat er grenzen zijn aan het verkorten van de ligduur. Een te kort ziekenhuisverblijf kan bijvoorbeeld tot gevolg hebben dat complicaties die normaliter in het ziekenhuis worden opgevangen zich voordoen in de thuissituatie. Dat mag uiteraard de bedoeling niet zijn. Dansen op een slappe koord is het, een voortdurende zoektocht naar een goed evenwicht tussen kwaliteit en opnameduur. Zonneklaar is tot slot wel dat de huisarts een belangrijke rol te spelen heeft in het vermijden van heropnames. Daarmee houdt het beleid maar beter rekening, ongeacht hoe het toekomstige landschap van de gezondheidszorg er uitziet.