Ik verbrandde gisterenavond mijn spiegelei. Een ogenblik van onoplettendheid en mijn perfecte gekruid eitje had een donkerbruine rand. Hoewel ik mijn gebruikelijke recept had proberen te volgen, was de uitkomst minder appetijtelijk dan gewoonlijk. Als ik de kooktijd had gerespecteerd, was het geen zootje geworden. Richtlijnen in de keuken zijn er om opgevolgd te worden, zeker wanneer je geen driesterrenchef bent.
Zo zijn de kookkunst en de geneeskunst misschien toch nauwe verwanten. We leven al even in het tijdperk van de evidence based medicine, waarbij ons medisch handelen gebaseerd is op inzichten uit wetenschappelijke studies. Klinische richtlijnen helpen om de wetenschappelijke kennis aan te wenden op de patiënt. Net zoals een recept helpt om een smakelijk gerecht te koken, is een richtlijn een houvast om in de praktijk de juiste beslissingen te nemen omtrent het beleid voor een patiënt.
Natuurlijk valt de geneeskunde niet te herleiden tot één enkel kookboek, met antwoorden die steeds de enige waarheid blijven. Enerzijds omdat wetenschappelijk onderzoek onvermijdelijk tot nieuwe erkentenissen leidt: een nieuwe publicatie kan soms maken dat de beste aanpak voor een patiënt van de ene dag op de andere als volledig ongepast beschouwd moet worden.
Het opvolgen van een recept van Jamie Oliver maakt me misschien een hobbykok, maar nog geen sterrenchef
Anderzijds omdat niet al wat eigen is aan de mens in wetenschappelijke studies grondig beschreven kan worden. Ook moet een arts in het toepassen van de richtlijnen ook rekening houden met de individuele situatie van zijn patiënt. Bovendien kan de arts, op basis van zijn eigen vaardigheden en ervaring, de voorkeur geven aan een behandeling of techniek die volgens de richtlijnen en de wetenschappelijke kennis niet beschouwd kan worden als de beste aanpak.
Het opvolgen van een recept van Jamie Oliver maakt me misschien een hobbykok, maar nog geen sterrenchef. En zo leidt het strak opvolgen van richtlijnen ook niet altijd tot een goede geneeskunde. Evidence based medicine mag dus niet hiertoe herleid worden. Het is het omzetten van de wetenschap naar een behandeling voor een individu, daarbij rekening houdend met de persoonlijke voorkeuren van die patiënt en met de eigen ervaring en vaardigheid.
In dat opzicht is het onmogelijk om het functioneren van een arts uitsluitend te evalueren aan de hand van het al dan niet op de letter opvolgen van wetenschappelijke richtlijnen. Veel interessanter is om te kijken naar het resultaat, de kosten en de baten van zijn beleid. The proof of the pudding is in the eating!
Zo zijn de kookkunst en de geneeskunst misschien toch nauwe verwanten. We leven al even in het tijdperk van de evidence based medicine, waarbij ons medisch handelen gebaseerd is op inzichten uit wetenschappelijke studies. Klinische richtlijnen helpen om de wetenschappelijke kennis aan te wenden op de patiënt. Net zoals een recept helpt om een smakelijk gerecht te koken, is een richtlijn een houvast om in de praktijk de juiste beslissingen te nemen omtrent het beleid voor een patiënt.Natuurlijk valt de geneeskunde niet te herleiden tot één enkel kookboek, met antwoorden die steeds de enige waarheid blijven. Enerzijds omdat wetenschappelijk onderzoek onvermijdelijk tot nieuwe erkentenissen leidt: een nieuwe publicatie kan soms maken dat de beste aanpak voor een patiënt van de ene dag op de andere als volledig ongepast beschouwd moet worden. Anderzijds omdat niet al wat eigen is aan de mens in wetenschappelijke studies grondig beschreven kan worden. Ook moet een arts in het toepassen van de richtlijnen ook rekening houden met de individuele situatie van zijn patiënt. Bovendien kan de arts, op basis van zijn eigen vaardigheden en ervaring, de voorkeur geven aan een behandeling of techniek die volgens de richtlijnen en de wetenschappelijke kennis niet beschouwd kan worden als de beste aanpak.Het opvolgen van een recept van Jamie Oliver maakt me misschien een hobbykok, maar nog geen sterrenchef. En zo leidt het strak opvolgen van richtlijnen ook niet altijd tot een goede geneeskunde. Evidence based medicine mag dus niet hiertoe herleid worden. Het is het omzetten van de wetenschap naar een behandeling voor een individu, daarbij rekening houdend met de persoonlijke voorkeuren van die patiënt en met de eigen ervaring en vaardigheid.In dat opzicht is het onmogelijk om het functioneren van een arts uitsluitend te evalueren aan de hand van het al dan niet op de letter opvolgen van wetenschappelijke richtlijnen. Veel interessanter is om te kijken naar het resultaat, de kosten en de baten van zijn beleid. The proof of the pudding is in the eating!