Dit weekend was het weer zover voor ouders van jonge schoolgaande kinderen. Vakantiestress in januari! Zondag om 10u klaar voor de computer om je kind in te schrijven voor een zomerkamp naar keuze. Bij ons was het ook zo ver. Vooraf goed uitgekiend, samen met de ouders van de vriendjes afgesproken. Wie gaat wanneer naar welk kampje en hoe gaan we het regelen. Ja, onze vakantie is al geregeld en we zijn nog maar begin januari.
Zondag was de spanning dus te snijden in vele jonge gezinnen, want geen zomerkampje kunnen regelen, zorgt voor heel wat problemen, zeker als je ouders en schoonouders niet direct in de buurt wonen. Wij dus om 10u voor de computer om snel het winkelmandje te vullen en te hopen dat het kamp niet al volzet is wanneer je wil uitchecken.
Maar helaas pindakaas: inschrijving open om 10u00, bericht om 10u01: "Helaas! Het kampje waarvoor je je kind wou inschrijven is reeds volzet. Omdat het altijd mogelijk is dat er terug een plaats vrij komt, is uw zoontje voorlopig ingeschreven op de wachtlijst." Het deed me denken aan een tijd geleden toen we tickets wilden bemachtigen voor Tomorrowland. Zelfde taferelen, maar toch was de stress anders. Ja, we hadden graag een ticket, maar niks ergs als het niet lukt want dan doen we iets anders dat weekend.
Het is toch anders als het gaat over je kind. Schoolkinderen hebben jaarlijks 2,5 keer meer vrije dagen dan werkende ouders en dus is het nodig om opvang te vinden. Een heel stresserende bezigheid, moet ik ook bekennen. Maar ik ben niet de enige, zoals blijkt uit onderzoek van de Gezinsbond; het is een realiteit voor meer dan 70% van de ouders.
Geen zomerkamp kunnen regelen zorgt voor heel wat problemen, zeker als je ouders en schoonouders niet direct in de buurt wonen
De onzekerheid over een plaats in een zomerkamp en mogelijke alternatieven zijn belangrijke bronnen van stress. Anderzijds wil je liefst je kind, dat je eigenlijk vooral een leuke vakantie wil doen beleven, in het kampje inschrijven van de vriendjes. Maar in deze inschrijvingsrace komt dit noodgedwongen op de tweede plaats. Je sust je dan met de gedachte dat het een ideale gelegenheid is om nieuwe vriendjes te maken. Niet te verwonderen dus dat 3/4 van de ouders aangeeft dat de zoektocht naar vakantieopvang beter kan.
Uiteindelijk is het voor ons goed gekomen. Achteraf ben ik even gaan polsen. Er bleken enkele kampen die heel snel volzet waren. Zo'n 2.500 families zaten om 10u klaar om in te schrijven. Het kwam dus vaak op enkele snelle kliks aan. Die snelle kliks maken dus het verschil: kan je werk en vakantie van je kinderen geregeld krijgen of niet? Indien het niet lukt, wat zijn dan de betaalbare alternatieven? Zeker niet evident voor éénoudergezinnen, of als beide ouders gaan werken.
Hopen nu maar dat er verder niet te veel tussenkomt voor de vakantie, want onze vakantieplannen en -regeling liggen dus nu, zoals voor de meeste jonge gezinnen, al in januari vast. Hiermee is de eerste piek van een vroege vakantiestress al voorbij, of, gestegen tot een climax als je je hoofd moet breken over alternatieven. Het zou toch handig zijn om wat meer flexibiliteit te kunnen inbouwen en vooral het betaalbaar aanbod uit te breiden en aan te vullen.
Naast de initiatieven die ik verwacht van lokale overheden, ben ik zeer benieuwd naar wat de Vlaamse regering met het decreet kinderopvang gaat doen. Hoe zal het er finaal uitzien en hoe zal het worden geïmplementeerd? Als werken, maar ook welzijn echt belangrijk is, dan is mee de context creëren voor een gezond evenwicht thuis-werk cruciaal. En hiermee bedoel ik niet alleen voor de ouders maar vooral voor de kinderen. Om hen te laten genieten van een deugddoende vakantie met de vriendjes, zonder zorgen.
Zondag was de spanning dus te snijden in vele jonge gezinnen, want geen zomerkampje kunnen regelen, zorgt voor heel wat problemen, zeker als je ouders en schoonouders niet direct in de buurt wonen. Wij dus om 10u voor de computer om snel het winkelmandje te vullen en te hopen dat het kamp niet al volzet is wanneer je wil uitchecken. Maar helaas pindakaas: inschrijving open om 10u00, bericht om 10u01: "Helaas! Het kampje waarvoor je je kind wou inschrijven is reeds volzet. Omdat het altijd mogelijk is dat er terug een plaats vrij komt, is uw zoontje voorlopig ingeschreven op de wachtlijst." Het deed me denken aan een tijd geleden toen we tickets wilden bemachtigen voor Tomorrowland. Zelfde taferelen, maar toch was de stress anders. Ja, we hadden graag een ticket, maar niks ergs als het niet lukt want dan doen we iets anders dat weekend.Het is toch anders als het gaat over je kind. Schoolkinderen hebben jaarlijks 2,5 keer meer vrije dagen dan werkende ouders en dus is het nodig om opvang te vinden. Een heel stresserende bezigheid, moet ik ook bekennen. Maar ik ben niet de enige, zoals blijkt uit onderzoek van de Gezinsbond; het is een realiteit voor meer dan 70% van de ouders. De onzekerheid over een plaats in een zomerkamp en mogelijke alternatieven zijn belangrijke bronnen van stress. Anderzijds wil je liefst je kind, dat je eigenlijk vooral een leuke vakantie wil doen beleven, in het kampje inschrijven van de vriendjes. Maar in deze inschrijvingsrace komt dit noodgedwongen op de tweede plaats. Je sust je dan met de gedachte dat het een ideale gelegenheid is om nieuwe vriendjes te maken. Niet te verwonderen dus dat 3/4 van de ouders aangeeft dat de zoektocht naar vakantieopvang beter kan. Uiteindelijk is het voor ons goed gekomen. Achteraf ben ik even gaan polsen. Er bleken enkele kampen die heel snel volzet waren. Zo'n 2.500 families zaten om 10u klaar om in te schrijven. Het kwam dus vaak op enkele snelle kliks aan. Die snelle kliks maken dus het verschil: kan je werk en vakantie van je kinderen geregeld krijgen of niet? Indien het niet lukt, wat zijn dan de betaalbare alternatieven? Zeker niet evident voor éénoudergezinnen, of als beide ouders gaan werken. Hopen nu maar dat er verder niet te veel tussenkomt voor de vakantie, want onze vakantieplannen en -regeling liggen dus nu, zoals voor de meeste jonge gezinnen, al in januari vast. Hiermee is de eerste piek van een vroege vakantiestress al voorbij, of, gestegen tot een climax als je je hoofd moet breken over alternatieven. Het zou toch handig zijn om wat meer flexibiliteit te kunnen inbouwen en vooral het betaalbaar aanbod uit te breiden en aan te vullen. Naast de initiatieven die ik verwacht van lokale overheden, ben ik zeer benieuwd naar wat de Vlaamse regering met het decreet kinderopvang gaat doen. Hoe zal het er finaal uitzien en hoe zal het worden geïmplementeerd? Als werken, maar ook welzijn echt belangrijk is, dan is mee de context creëren voor een gezond evenwicht thuis-werk cruciaal. En hiermee bedoel ik niet alleen voor de ouders maar vooral voor de kinderen. Om hen te laten genieten van een deugddoende vakantie met de vriendjes, zonder zorgen.