Uit het interview van collega dr. Inge Roggen (De Standaard zaterdag 29 oktober 2022) zou blijken dat sommige privékinderartsen in het Brusselse geldwolven zijn.

Deze uitspraak moet sterk genuanceerd worden en gekaderd worden in de globale onderfinanciering en de zware werklast van de ziekenhuispediatrie. Hierdoor verlaten meer en meer kinderartsen vanaf een zekere leeftijd het ziekenhuis om enkel privéconsultaties te doen.

Dat sommige privéwerkende kinderartsen zo hoge sommen vragen, aan price-fixing doen en de patiënt onnodig veel laten herconsulteren of onnodig dure behandelingen voorschrijven, kunnen wij als voorzitters van de Belgische Beroepsvereniging van Kinderartsen en de Belgian Academy of Paediatrics niet goedkeuren. Wij zullen deze wanpraktijken dan ook binnen onze vereniging verder onderzoeken.

Maar laat het voor het grote publiek vooral duidelijk zijn dat dit meer de uitzondering dan de regel is, en beperkt blijft tot enkele kinderartsen in het Brusselse. De meeste privéwerkende kinderartsen in België (waarvan de meesten ook een ziekenhuisactiviteit hebben) vragen redelijke prijzen en zijn meer begaan met het welzijn van hun patiënten dan met hun 'portemonee'. De realiteit is dat de 95,12% ziekenhuispediaters geconventioneerd zijn en voor veel van hun activiteiten in het ziekenhuis onderbetaald zijn en soms zelfs niet.

Wist u dat een kinderarts die een paar keer is wakker gebeld voor een ziek kind, dat uiteindelijk moet gestabiliseerd en getransfereerd worden naar een dienst voor intensieve zorgen hiervoor nul euro krijgt, nul euro voor enkele uren nachtwerk?

Wanneer een ziek kind enkele uren voorlopig wordt opgenomen, een bed inneemt, de zorgen van een verpleegkundige vraagt, verschillende keren moet onderzocht worden en dan veilig naar huis kan gaan met een medisch verslag zal de kinderarts 0 euro krijgen. Veel activiteiten in het pediatrisch dagziekenhuis worden niet gehonoreerd, alhoewel het uitbouwen van een dagziekenhuis de nood aan klassieke hospitalisatie zal doen verminderen.

Geconventioneerde ziekhuispediaters met nog niet erkende bijzondere bekwaamheden zoals longziekten, darmziekten, nierziekten krijgen evenveel voor hun gespecialiseerde raadplegingen, met dikwijls complexe problemen, als een algemene kinderarts, 43 euro, dit voor raadplegingen die 30 tot 60 minuten duren. Hiervan moeten ze nog 20 tot 25% (of soms nog meer) afstaan aan het ziekenhuis.

Als men kinderartsen in het ziekenhuis wil houden en zo kwaliteitsvolle en holistische zorgen voor kinderen garanderen, moet men de activiteiten van de kinderartsen in het ziekenhuis billijk vergoeden. Dit moet nu gebeuren, en niet binnen enkele jaren tot de nomenclatuur is herzien. Daarnaast moeten de ouders de vrijheid blijven behouden om voor de zorgen van hun kind naar een kinderarts te gaan.

Deze privéwerkende kinderartsen kunnen een meerwaarde zijn in de begeleiding van het jonge kind, in het bijzonder door hun vijf jaar durende opleiding om naast het behandelen van ziekten, problemen vroegtijdig te detecteren, aan primaire en secundaire preventie te doen (voeding, slaap, gedrag, school, schermmisbruik etc).

Zowel Kind en Gezin als de CLB-artsen doen zeer goed werk, maar toch zien we een toename in depressies, gedragsproblemen, slaapproblemen, obesitas, voedingsproblemen, schermverslaving.

Zowel de huisarts met een bijzondere interesse en competentie voor kinderen als de privéwerkende kinderarts kunnen door de bijzondere relatie die ze hebben met hun patiënten, een grotere impact hebben om deze problemen te voorkomen en zo op lange termijn gigantisch veel geld en leed uit te sparen voor de maatschappij.

Uit het interview van collega dr. Inge Roggen (De Standaard zaterdag 29 oktober 2022) zou blijken dat sommige privékinderartsen in het Brusselse geldwolven zijn. Deze uitspraak moet sterk genuanceerd worden en gekaderd worden in de globale onderfinanciering en de zware werklast van de ziekenhuispediatrie. Hierdoor verlaten meer en meer kinderartsen vanaf een zekere leeftijd het ziekenhuis om enkel privéconsultaties te doen. Dat sommige privéwerkende kinderartsen zo hoge sommen vragen, aan price-fixing doen en de patiënt onnodig veel laten herconsulteren of onnodig dure behandelingen voorschrijven, kunnen wij als voorzitters van de Belgische Beroepsvereniging van Kinderartsen en de Belgian Academy of Paediatrics niet goedkeuren. Wij zullen deze wanpraktijken dan ook binnen onze vereniging verder onderzoeken.Maar laat het voor het grote publiek vooral duidelijk zijn dat dit meer de uitzondering dan de regel is, en beperkt blijft tot enkele kinderartsen in het Brusselse. De meeste privéwerkende kinderartsen in België (waarvan de meesten ook een ziekenhuisactiviteit hebben) vragen redelijke prijzen en zijn meer begaan met het welzijn van hun patiënten dan met hun 'portemonee'. De realiteit is dat de 95,12% ziekenhuispediaters geconventioneerd zijn en voor veel van hun activiteiten in het ziekenhuis onderbetaald zijn en soms zelfs niet. Wist u dat een kinderarts die een paar keer is wakker gebeld voor een ziek kind, dat uiteindelijk moet gestabiliseerd en getransfereerd worden naar een dienst voor intensieve zorgen hiervoor nul euro krijgt, nul euro voor enkele uren nachtwerk?Wanneer een ziek kind enkele uren voorlopig wordt opgenomen, een bed inneemt, de zorgen van een verpleegkundige vraagt, verschillende keren moet onderzocht worden en dan veilig naar huis kan gaan met een medisch verslag zal de kinderarts 0 euro krijgen. Veel activiteiten in het pediatrisch dagziekenhuis worden niet gehonoreerd, alhoewel het uitbouwen van een dagziekenhuis de nood aan klassieke hospitalisatie zal doen verminderen.Geconventioneerde ziekhuispediaters met nog niet erkende bijzondere bekwaamheden zoals longziekten, darmziekten, nierziekten krijgen evenveel voor hun gespecialiseerde raadplegingen, met dikwijls complexe problemen, als een algemene kinderarts, 43 euro, dit voor raadplegingen die 30 tot 60 minuten duren. Hiervan moeten ze nog 20 tot 25% (of soms nog meer) afstaan aan het ziekenhuis. Als men kinderartsen in het ziekenhuis wil houden en zo kwaliteitsvolle en holistische zorgen voor kinderen garanderen, moet men de activiteiten van de kinderartsen in het ziekenhuis billijk vergoeden. Dit moet nu gebeuren, en niet binnen enkele jaren tot de nomenclatuur is herzien. Daarnaast moeten de ouders de vrijheid blijven behouden om voor de zorgen van hun kind naar een kinderarts te gaan. Deze privéwerkende kinderartsen kunnen een meerwaarde zijn in de begeleiding van het jonge kind, in het bijzonder door hun vijf jaar durende opleiding om naast het behandelen van ziekten, problemen vroegtijdig te detecteren, aan primaire en secundaire preventie te doen (voeding, slaap, gedrag, school, schermmisbruik etc). Zowel Kind en Gezin als de CLB-artsen doen zeer goed werk, maar toch zien we een toename in depressies, gedragsproblemen, slaapproblemen, obesitas, voedingsproblemen, schermverslaving. Zowel de huisarts met een bijzondere interesse en competentie voor kinderen als de privéwerkende kinderarts kunnen door de bijzondere relatie die ze hebben met hun patiënten, een grotere impact hebben om deze problemen te voorkomen en zo op lange termijn gigantisch veel geld en leed uit te sparen voor de maatschappij.