"Om de toevloed aan kinderen op de spoed op te vangen, zijn investeringen nodig," aldus de Belgian Academy of Paediatrics. "Want we moeten het zorgsysteem opnieuw uitvinden. Gebeurt dit niet dan riskeren we dat overwerkte en uitgeputte kinderartsen zich volledig terugtrekken uit de eerste lijn."
...
De Academie van kinderartsen maakt zich grote zorgen over de enorme toename van het aantal kinderen op de spoed. De urgentiediensten maar ook huisartsen en privaat werkende pediaters worden hiermee geconfronteerd, stellen de pediaters vast. Een rits factoren verklaart de toevloed. Zo wijzen de kinderartsen naar de wijzigende mentaliteit bij de bevolking. Mensen trekken dag en nacht voor kleinigheden naar de spoed. Daarbij komt een sterk gestegen werkbelasting van huis- en kinderartsen. Daardoor is de eerste lijn slechts beperkt toegankelijk en dus zien ouders de spoed vaak als enige uitweg. De academie vreest dat het in de toekomst alleen nog maar erger wordt. Er zijn immers te weinig huisartsen en ze zijn volgens de Academy ook minder goed opgeleid in pediatrie. En het contingent kinderartsen is ontoereikend. Bij dit alles vertoont de eerstelijnsstructuur van huisartsenwachtdiensten en -wachtposten en algemeen pediatrische wachtdiensten en spoeddiensten nogal wat hiaten. Voorts volstaat het aantal in pediatrie of spoed gespecialiseerde verpleegkundigen niet en dat geldt ook voor de financiering van de pediatrische spoeddiensten. Tijdelijke opnamediensten worden niet erkend en de overheid investeert onvoldoende in specifieke kindvriendelijke structuren. Met andere woorden: het aantal bezoeken aan pediatrische spoedafdelingen neemt exponentieel toe zonder dat de medische en verpleegkundige personeelsbezetting hiermee gelijke tred houdt. Hieraan iets doen vergt tal van acties. Zo kan men via campagnes mensen duidelijk maken wat een 'echte' noodsituatie is en via sociale netwerken kunnen gezinnen geïnformeerd worden over verzadigde spoeddiensten. Alternatieve zorgtrajecten zijn eveneens een mogelijkheid. En de samenwerking tussen huisartsen, artsen uit het veld, eerstelijnsspecialisten en ziekenhuisartsen kan veel beter. Een versterking van de verpleegkundige en medische teams is een no-brainer. Huis- en spoedartsen dienen in de ogen van de academie ook een betere pediatrische opleiding te krijgen. Pediatrische wachtdiensten verdienen een adequate financiering. En in het kader van de contingentering zijn de quota voor kinderartsen aan herziening toe. Een betere infrastructuur, betere zorgmethodes op spoed, een pediatrisch triagesysteem en een gecertificeerde opleiding voor verplegend en medisch personeel zijn evenzeer noodzakelijk. Dit alles vergt uiteraard investeringen maar dat is ook noodzakelijk om het systeem te moderniseren, besluit de Academie.