...

Vele huisartsen zijn ervan overtuigd dat ze verplicht zijn om zich bij een oproep tijdens de wachtdienst naar de woning van de patiënt te begeven. Maar de patiënt kan volgens het KCE een huisarts niet opvorderen.Het KCE analyseert in een bijlage bij het rapport de wettelijke en deontologische bepalingen die op de wachtdienst en op de voorgestelde oplossingen van toepassing zijn. Het bekijkt zo onder meer de verplichting voor de arts om zich te verplaatsen naar de verblijfplaats (het 'ziektebed') van de patiënt.Een triage door de centrale dispatching - zoals het KCE voorstaat - heeft een aantal gevolgen voor hoe deze verplichting er voor de huisarts gaat uitzien. De huisarts kan bijvoorbeeld door de 100 opgevorderd worden om een patiënt zorg te bieden. Maar het kan ook zijn dat een oproep niet aan de huisarts wordt doorgespeeld. Waar ligt dan de verantwoordelijkheid?Huisbezoeken, zo stelt het KCE ook vast, zijn tijdrovend en verminderen de beschikbaarheid van de arts die van dienst is. Bovendien voelen huisartsen zich onveilig en onbeschermd wanneer ze midden in de nacht een patiënt moeten bezoeken in een gore buurt.Onduidelijkheid troefDe wettelijke verplichting om zich te verplaatsen zou voortvloeien uit artikel 422bis van het Strafwetboek: de arts moet bijstand verlenen aan personen waarvan hij weet dat ze in gevaar zijn.Volgens het Kenniscentrum laat het artikel 422bis evenwel ruimte genoeg om in te schatten of een huisbezoek echt nodig is. De huisarts is ook niet verantwoordelijk wanneer de informatie hem niet via de oproepcentrale zou bereiken.Toch begrijpt het Kenniscentrum dat de huisartsen de verplaatsing naar de verblijfplaats van de patiënt als obligaat zien. De huisarts, wanneer er problemen rijzen, weet pas of hij correct heeft gehandeld als ook de rechter hem verschoont. De wet blijft vaag omdat het mogelijk zou zijn ze aan elke situatie aan te passen. Maar dat schept onzekerheid en werkt averechts in het geval van de wachtdiensten, aldus het KCE.Ook de Nationale Raad van de Orde van Geneesheren hamert op de deontologische verplichting om zich te begeven naar de verblijfplaats van de patiënt. De Orde stelt weliswaar dat de patiënt maar optimaal opgevangen en verzorgd kan worden in de volledig uitgeruste consultatieruimte van de arts. Maar volgens de Orde heeft de patiënt het fundamentele recht om een huisbezoek te eisen. Het KCE heeft daar grote moeite mee.Bovendien constateert het KCE dat de Nationale Raad tegelijk stelt dat een huisbezoek bij voorkeur wordt gereserveerd voor patiënten die zich niet kunnen verplaatsen. Het is of het een of het ander, zegt het KCE. Het suggereert als uitweg dat de omschrijving van 'zich niet kunnen verplaatsen' nauwkeuriger wordt afgebakend.