Impact bariatrische chirurgie op beroepsactiviteit

In België worden bariatrische ingrepen sinds 2007 terugbetaald voor volwassenen met een BMI van minstens 40 - of met een BMI van minstens 35 voor patiënten die lijden aan diabetes type 2, therapieresistente hoge bloeddruk of obstructieve slaapapneu. Het Intermutualistisch Agentschap telt 145.470 patiënten die deze ingreep terugbetaald kregen van 2007 tot 2020.Samenwerking met het UZ Leuven zette het IMA een grootschalige nationale retrospectieve studie op. Die onderzocht het effect van bariatrische chirurgie op de tewerkstelling aan de hand van data die het IMA verzamelde over werkloosheid en arbeidsongeschiktheid. Van 16.276 personen tussen 25 en 55 jaar die in de periode 2014-2015 een bariatrische ingreep ondergingen, werd de tewerkstellingsstatus geanalyseerd voor een periode van twee jaar vóór en drie jaar na de ingreep.De impact van deze chirurgie op de beroepsactiviteit is positief. Drie jaar na de ingreep zijn er meer patiënten van wie de beroepsactiviteit is gestegen dan patiënten van wie die is gedaald. Het percentage patiënten zonder dagen werkloosheid of arbeidsongeschiktheid stijgt van 49,7% twee jaar voor de ingreep tot 61,2% drie jaar na de ingreep. Bij 12,3% van de patiënten in het onderzoek daalde de inactiviteit (op jaarbasis) met meer dan 6 maanden. Van de patiënten die volledig inactief waren - zonder recht op werkloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkeringen (9,1% van de bestudeerde patiënten) - had 20,9% drie jaar na de ingreep een beroepsactiviteit.BeperkingenDit was een eerste verkennende studie om na te gaan of administratieve gegevens over werkloosheid en arbeidsongeschiktheid gebruikt kunnen worden om het effect van een behandeling op de beroepsactiviteit te meten. Maar ze heeft een aantal beperkingen.Er waren voor dit onderzoek geen gegevens beschikbaar over de frequentie van aan obesitas gerelateerde aandoeningen, zoals diabetes en hypertensie, en van het metabool syndroom. Het IMA kon niet achterhalen hoe deze evolueerden na de ingreep en wat de impact ervan was op de activiteit. Het IMA kende ook niet de reden waarom personen niet konden werken (medische, psychologische of andere). Dat zou waardevolle informatie zijn voor de interpretatie van de resultaten.Tevens zou het interessant zijn om meer in detail na te trekken wanneer de patiënt opnieuw aan de slag ging en of dit voltijds of deeltijds was.Wilt u de studie in detail lezen, dan vindt u deze hier.