Toen ik als studente geneeskunde startte, had ik mijn allereerste stage op de dienst radiotherapie-oncologie. Daar maakte ik enerzijds kennis met de klinische praktijk in de oncologie, een boeiende pathologie met uiteenlopende behandelingsmodaliteiten en patiëntencontacten die heel diepgaand waren.
Sindsdien begon ik ook in mijn vrije tijd te werken in het labo cancerologie (o.l.v. Prof. Mareel M.) UZ Gent, waar de wetenschappelijke kant van de oncologie mij meer en meer begon te boeien.
In de loop der jaren werd meer en meer de impact van chemotherapie en radiotherapie op een lichaam duidelijk, we kregen meer inzicht in het ontstaan van tumoren, groeimechanismen, tumorafbraak, meer inzicht in het genetisch materiaal in het functioneren van het eigen immuunsysteem ... kortom, de grote evolutie die het kankeronderzoek aan het doormaken was en nog altijd is. Iemand die nu kanker krijgt, is niet noodzakelijk ten dode opgeschreven. Integendeel, er zijn steeds meer mensen die de levensverwachtingen overstijgen met een kankerhistoriek. Het is niet altijd een verhaal met een slechte afloop.
En die trend zet zich gelukkig verder! De laatste jaren worden meer en meer oncologische patiënten behandeld met immunotherapie waardoor de totale overleving van tumoren die vroeger als prognostisch slecht aanzien werden toch aanzienlijk toeneemt. Het profiel van toxiciteit ligt ook veel beter dan bij de klassieke chemotherapie.
Door jarenlang onderzoek weten we nu dat er mechanismen zijn om het eigen immuunsysteem te stimuleren om tumorcellen aan te vallen. In het begin van de geschiedenis van immunotherapie bewees immuuntherapie vooral zijn waarde voor gemetastaseerd maligne melanoom en hypernefroom.
Intussen worden tal van tumoren succesvol behandeld met immunotherapie: blaastumoren, longtumoren, hoofd- en halstumoren, ziekte van Hodgkin...
Wij oncologen kijken hoopvol uit naar de verdere evolutie van de immunotherapie
Tegenwoordig wordt immunotherapie ook steeds meer in vroegtijdige stadia van kanker succesvol voorgeschreven en toegediend, zo wordt voor maligne melanoom de behandeling toegediend in adjuvante setting.
Er zijn nog steeds tumoren waar immunotherapie niet succesvol lijkt. Echter, onderzoek loopt verder in tumoren die op het eerste zicht niet sensibel zijn voor immunotherapie, bijvoorbeeld gemetastaseerd of gevorderd prostaatcarcinoom... Er is ook steeds meer onderzoek naar verder specifiëren in selectie van patiënten die in aanmerking komen voor immunotherapie en naar de voorspelbaarheid van respons.
Multimodale behandeling (bv. combinatie met chemotherapie/radiotherapie) maakt ook steeds meer en succesvol zijn opwachting, ook daar is selectie van de patiënten nog steeds een uitdaging en voorwerp van verder wetenschappelijk onderzoek. Blijvende uitdaging is ook het economisch aspect, deze behandelingen zijn duur en toch voor steeds meer mensen levensnoodzakelijk.
Als oncologen, zeker nu we meer en meer vertrouwd zijn met mechanisme en toxiciteitsprofiel van immunotherapie, deze ook toedienen bij veel patiënten in de dagelijkse praktijk, kijken we hoopvol uit naar de verdere evolutie!
Sindsdien begon ik ook in mijn vrije tijd te werken in het labo cancerologie (o.l.v. Prof. Mareel M.) UZ Gent, waar de wetenschappelijke kant van de oncologie mij meer en meer begon te boeien. In de loop der jaren werd meer en meer de impact van chemotherapie en radiotherapie op een lichaam duidelijk, we kregen meer inzicht in het ontstaan van tumoren, groeimechanismen, tumorafbraak, meer inzicht in het genetisch materiaal in het functioneren van het eigen immuunsysteem ... kortom, de grote evolutie die het kankeronderzoek aan het doormaken was en nog altijd is. Iemand die nu kanker krijgt, is niet noodzakelijk ten dode opgeschreven. Integendeel, er zijn steeds meer mensen die de levensverwachtingen overstijgen met een kankerhistoriek. Het is niet altijd een verhaal met een slechte afloop.En die trend zet zich gelukkig verder! De laatste jaren worden meer en meer oncologische patiënten behandeld met immunotherapie waardoor de totale overleving van tumoren die vroeger als prognostisch slecht aanzien werden toch aanzienlijk toeneemt. Het profiel van toxiciteit ligt ook veel beter dan bij de klassieke chemotherapie.Door jarenlang onderzoek weten we nu dat er mechanismen zijn om het eigen immuunsysteem te stimuleren om tumorcellen aan te vallen. In het begin van de geschiedenis van immunotherapie bewees immuuntherapie vooral zijn waarde voor gemetastaseerd maligne melanoom en hypernefroom.Intussen worden tal van tumoren succesvol behandeld met immunotherapie: blaastumoren, longtumoren, hoofd- en halstumoren, ziekte van Hodgkin...Tegenwoordig wordt immunotherapie ook steeds meer in vroegtijdige stadia van kanker succesvol voorgeschreven en toegediend, zo wordt voor maligne melanoom de behandeling toegediend in adjuvante setting.Er zijn nog steeds tumoren waar immunotherapie niet succesvol lijkt. Echter, onderzoek loopt verder in tumoren die op het eerste zicht niet sensibel zijn voor immunotherapie, bijvoorbeeld gemetastaseerd of gevorderd prostaatcarcinoom... Er is ook steeds meer onderzoek naar verder specifiëren in selectie van patiënten die in aanmerking komen voor immunotherapie en naar de voorspelbaarheid van respons.Multimodale behandeling (bv. combinatie met chemotherapie/radiotherapie) maakt ook steeds meer en succesvol zijn opwachting, ook daar is selectie van de patiënten nog steeds een uitdaging en voorwerp van verder wetenschappelijk onderzoek. Blijvende uitdaging is ook het economisch aspect, deze behandelingen zijn duur en toch voor steeds meer mensen levensnoodzakelijk.Als oncologen, zeker nu we meer en meer vertrouwd zijn met mechanisme en toxiciteitsprofiel van immunotherapie, deze ook toedienen bij veel patiënten in de dagelijkse praktijk, kijken we hoopvol uit naar de verdere evolutie!
