Voorafgaand aan het eerste Patient Empowerment-symposium op 26 oktober organiseren de vzw Patient Empowerment en partner THE Institute een korte bevraging. Die richt zicht tot zowel zorgvragers, zorgverstrekkers als zorgorganisaties. Een van de vragen die we voorleggen luidt: "Vind je dat de huisarts de centrale en coördinerende persoon moet zijn wanneer iemand blijk geeft van een zorgvraag?".

Een patiënte die de enquête invult, meldt mij later in een apart mailtje een bekommernis. Van haar huisarts verneemt ze dat in de regio Antwerpen de vrijheid van een patiënt om zelf een huisarts te kiezen zou worden ingeperkt.

Dat zou gebeuren door de patiënt te verplichten een huisarts te kiezen binnen een bepaalde geografische afstand van zijn woonplaats. Omdat meerdere huisartsenpraktijken een patiëntenstop hebben ingevoerd, valt er voor haar niet veel meer te kiezen. In de praktijk waarnaar ze zou moeten, is het naar verluidt lastig om een vaste huisarts te hebben.

Van haar huisarts verneemt ze dat in de regio Antwerpen de vrijheid van een patiënt om zelf een huisarts te kiezen zou worden ingeperkt

Ze is echter overtuigd van het grote belang van een vertrouwensrelatie tussen huisarts en patiënt en de opbouw daarvan heeft, zoals we weten, tijd nodig. "Als je chronisch ziek bent is het héél belangrijk dat iemand je opvolgt, en de vertrouwensband is dan héél belangrijk", schrijft ze. Ze is bang dat een situatie ontstaat waarbij ze gewoon de huisarts zal moeten aanvaarden die beschikbaar is en daar voelt ze zich erg ongemakkelijk bij. Ze maakt zich ernstige zorgen over hoe de huisartsengeneeskunde in de toekomst er zal uitzien.

Het toont ook en opnieuw aan dat het artikel in de wet op de patiëntenrechten van 2002 dat voorziet dat een patiënt zijn zorgverstrekker mag kiezen, in bepaalde situaties relatief is. En dat zou het niet mogen zijn.

Voorafgaand aan het eerste Patient Empowerment-symposium op 26 oktober organiseren de vzw Patient Empowerment en partner THE Institute een korte bevraging. Die richt zicht tot zowel zorgvragers, zorgverstrekkers als zorgorganisaties. Een van de vragen die we voorleggen luidt: "Vind je dat de huisarts de centrale en coördinerende persoon moet zijn wanneer iemand blijk geeft van een zorgvraag?". Een patiënte die de enquête invult, meldt mij later in een apart mailtje een bekommernis. Van haar huisarts verneemt ze dat in de regio Antwerpen de vrijheid van een patiënt om zelf een huisarts te kiezen zou worden ingeperkt. Dat zou gebeuren door de patiënt te verplichten een huisarts te kiezen binnen een bepaalde geografische afstand van zijn woonplaats. Omdat meerdere huisartsenpraktijken een patiëntenstop hebben ingevoerd, valt er voor haar niet veel meer te kiezen. In de praktijk waarnaar ze zou moeten, is het naar verluidt lastig om een vaste huisarts te hebben. Ze is echter overtuigd van het grote belang van een vertrouwensrelatie tussen huisarts en patiënt en de opbouw daarvan heeft, zoals we weten, tijd nodig. "Als je chronisch ziek bent is het héél belangrijk dat iemand je opvolgt, en de vertrouwensband is dan héél belangrijk", schrijft ze. Ze is bang dat een situatie ontstaat waarbij ze gewoon de huisarts zal moeten aanvaarden die beschikbaar is en daar voelt ze zich erg ongemakkelijk bij. Ze maakt zich ernstige zorgen over hoe de huisartsengeneeskunde in de toekomst er zal uitzien. Het toont ook en opnieuw aan dat het artikel in de wet op de patiëntenrechten van 2002 dat voorziet dat een patiënt zijn zorgverstrekker mag kiezen, in bepaalde situaties relatief is. En dat zou het niet mogen zijn.