...
Waar ik kriebels bij krijg, is wanneer hij zegt: ..."de inschatting van de veiligheid van kinderen en de mogelijkheid tot hulp moet gebeuren in een multidisciplinair team gespecialiseerd in kindermishandeling - psychologen, maatschappelijk werkster en artsen - en niet alleen door de eerstelijnszorgverleners." Daar duikt weer het veelkoppige monster van het multidisciplinair team op, de grote mode en de weerwolf onzer dagen. Integendeel moet aan de eerstelijnszorgverleners - en dat zijn in de eerste plaats huisartsen - een grotere mogelijkheid tot aanmelden van problemen worden geboden dan de huidige strikte regelgeving voorziet, en moet hen ook de mogelijkheid worden geboden na behandeling van de acute fase - iets waar collega Marchand inderdaad veel ervaring in heeft - de evolutie op het terrein op te volgen. Typisch voor de huidige specialistische instelling die helaas overheerst, is dat de enige arts die blijkbaar op de eerste lijn wordt vermeld door collega Marchand een kinderarts is. Huisartsen, nooit van gehoord? Er is in de huidige maatschappelijke mode een al te grote tendens om nodeloos naar specialisten te trekken - in de eerste plaats gynaecologen en kinderartsen; de bijdrage van Dr. Van Wiemeersch waarop ik wegens tijdsgebrek niet heb gereageerd, wil zelfs de gynaecoloog in de eerste lijn plaatsen. Daar is geen enkele reden toe: bij gezonde mensen kan een vraagstelling over gynaecologische problemen best door de huisarts alleen worden opgevangen, de meeste patiënten bij het begin van dat soort consultaties hebben trouwens hoofdzakelijk vragen over contraceptie. Ik denk dat het gezondheidsbeleid dit soort mode moet ontmoedigen en misschien is de huidige minister van volksgezondheid, die ooit zelf huisarts was, daartoe wel geïnspireerd - ik kan het alleen maar hopen.