...
Kinderen hebben het recht om hun ouders te kennen. Dat is onmiskenbaar zo. Maar de druk op de resterende Vlaamse spermabanken is nu al groot. Heel wat buurlanden verbieden anonieme donatie en dus zakken buitenlandse wensouders massaal naar ons land af. Met lange wachttijden tot gevolg. Gaat ook bij ons de anonimiteit wettelijk voor de bijl, dan dreigt sperma een zeer schaars goed te worden. Nog langere wachtlijsten zullen het gevolg zijn. Eerst denken dan doen, is dus aangewezen. Want de anonimiteit van spermadonors opheffen, dreigt de kinderwens van heel wat potentiële ouders in rook te doen opgaan. Het probleem lost zichzelf op, om het cru te stellen. Wordt het kind niet geboren dan kan het uiteraard niet op zoek naar zijn biologische ouders. Ook het gevaar van commercialisering loert om de hoek. Altruïsme is nu nog troef. Weinig of geen donoren laten zich louter door het geld inspireren. Dat zou in de toekomst wel eens kunnen veranderen. Niemand wenst in die richting te evolueren. Gelukkig hoeft het niet noodzakelijk een zwart-wit verhaal te zijn. Blijkens de enquête uitgevoerd door het ivf-team van het Gentse Jan Palfijnziekenhuis hebben anonieme spermadonoren groot vertrouwen in een 'neutrale overheidsinstelling'. Dat instituut kan de gegevens bijhouden en enkel mits toestemming van de donor krijgt het KID-kind medische informatie doorgespeeld. Nog volgens deze peiling, hebben donoren er trouwens geen probleem mee om niet-identificeerbare gegevens zoals haarkleur en interesses mee te delen. Ook hier wel op voorwaarde dat de identiteit van de donor anoniem blijft. Misschien kan hiermee een gulden middenweg bewandeld worden, al is het debat verre van gevoerd.