In november 2017 formuleerde de Hoge Gezondheidsraad (HGR) een advies over de preventie en behandeling van gokproblemen. Naar aanleiding van het WK Voetbal en van de wetswijzigingen, kwam het thema de afgelopen twee jaar nog geregeld in de actualiteit.

Vorige week vernamen we via Het Laatste Nieuws en De Morgen dat het Centrum voor Integriteit de Kansspelcommissie heeft doorgelicht, en een rapport heeft samengesteld dat mogelijk veel verklaart. Er wordt gesproken over "machtsmisbruik voor persoonlijk gewin", over "het belemmeren van de uitvoering van de kerntaken van de Kansspelcommissie" en van "het feit dat ambtenaren van de Kansspelcommissie voordelen van gokbedrijven aanvaard hebben".

Onze kritiek van toen lijkt nu meer dan ooit relevant. We schreven destijds dat de kansspelcommissie meer lijkt op een belangenverdediger van de goksector dan een toezichthouder en beschermer van de speler.

De kansspelcommissie formuleert immers op haar website dat het "waken over de rendabiliteit van de goksector" een van haar doelstellingen is. En inderdaad, de afgelopen jaren heeft zij veel moeite gedaan om de wetgeving te versoepelen: op gebied van roken in een casino, jongeren onder de 21 jaar wel toe te laten in een casino als ze in groep zijn en in het temperen van de strenge toepassing van de witwasregels.

Effectieve bescherming van de spelers is niet te combineren met een bescherming van de rendabiliteit van de gokindustrie

De nieuwe gokwet van half 2018 die de regels moest verstrengen, was helemaal geen succes. De gestelde limiet van 500 euro per week bleek gemakkelijk te omzeilen. Trouwens, wie verdient genoeg om zich een verlies van 2000 euro per maand te kunnen veroorloven, zonder in financiële moeilijkheden te komen? Reclame voor gokken werd ingeperkt, maar niet verboden. Echte bescherming van de spelers kan je dat niet noemen.

Ondanks onze waarschuwingen en adviezen is de goksector meer dan ooit gegroeid (de omzet ligt dicht bij een miljard euro) evenals het aantal Belgen op de zwarte lijst (d.w.z. met ernstige gokproblemen). Gokverslaving is misschien minder zichtbaar dan een verslaving aan alcohol of drugs, maar de impact op de gezondheid en levenskwaliteit van de betrokkene en zijn omgeving is minstens even hoog. Het suïcidecijfer ligt dan ook erg hoog.

We weten uit onderzoek hoe we de spelers kunnen beschermen. Toch gebeurt dit niet, zelfs integendeel. Het recente rapport van het Centrum voor Integriteit over de Kansspelcommissie laat vermoeden dat het allemaal niet zo toevallig is. Misschien moet de kansspelcommissie in haar geheel herdacht worden en moeten haar pogingen om de gokindustrie te ondersteunen helemaal weggehaald worden uit de doelstellingen. We hebben nood aan een effectieve bescherming van de spelers. En dat is niet te combineren met een bescherming van de rendabiliteit van de gokindustrie. Welke acties daarvoor nodig zijn, hebben we geformuleerd in dit advies.

In november 2017 formuleerde de Hoge Gezondheidsraad (HGR) een advies over de preventie en behandeling van gokproblemen. Naar aanleiding van het WK Voetbal en van de wetswijzigingen, kwam het thema de afgelopen twee jaar nog geregeld in de actualiteit.Vorige week vernamen we via Het Laatste Nieuws en De Morgen dat het Centrum voor Integriteit de Kansspelcommissie heeft doorgelicht, en een rapport heeft samengesteld dat mogelijk veel verklaart. Er wordt gesproken over "machtsmisbruik voor persoonlijk gewin", over "het belemmeren van de uitvoering van de kerntaken van de Kansspelcommissie" en van "het feit dat ambtenaren van de Kansspelcommissie voordelen van gokbedrijven aanvaard hebben".Onze kritiek van toen lijkt nu meer dan ooit relevant. We schreven destijds dat de kansspelcommissie meer lijkt op een belangenverdediger van de goksector dan een toezichthouder en beschermer van de speler.De kansspelcommissie formuleert immers op haar website dat het "waken over de rendabiliteit van de goksector" een van haar doelstellingen is. En inderdaad, de afgelopen jaren heeft zij veel moeite gedaan om de wetgeving te versoepelen: op gebied van roken in een casino, jongeren onder de 21 jaar wel toe te laten in een casino als ze in groep zijn en in het temperen van de strenge toepassing van de witwasregels. De nieuwe gokwet van half 2018 die de regels moest verstrengen, was helemaal geen succes. De gestelde limiet van 500 euro per week bleek gemakkelijk te omzeilen. Trouwens, wie verdient genoeg om zich een verlies van 2000 euro per maand te kunnen veroorloven, zonder in financiële moeilijkheden te komen? Reclame voor gokken werd ingeperkt, maar niet verboden. Echte bescherming van de spelers kan je dat niet noemen.Ondanks onze waarschuwingen en adviezen is de goksector meer dan ooit gegroeid (de omzet ligt dicht bij een miljard euro) evenals het aantal Belgen op de zwarte lijst (d.w.z. met ernstige gokproblemen). Gokverslaving is misschien minder zichtbaar dan een verslaving aan alcohol of drugs, maar de impact op de gezondheid en levenskwaliteit van de betrokkene en zijn omgeving is minstens even hoog. Het suïcidecijfer ligt dan ook erg hoog. We weten uit onderzoek hoe we de spelers kunnen beschermen. Toch gebeurt dit niet, zelfs integendeel. Het recente rapport van het Centrum voor Integriteit over de Kansspelcommissie laat vermoeden dat het allemaal niet zo toevallig is. Misschien moet de kansspelcommissie in haar geheel herdacht worden en moeten haar pogingen om de gokindustrie te ondersteunen helemaal weggehaald worden uit de doelstellingen. We hebben nood aan een effectieve bescherming van de spelers. En dat is niet te combineren met een bescherming van de rendabiliteit van de gokindustrie. Welke acties daarvoor nodig zijn, hebben we geformuleerd in dit advies.