Uit de ziekenhuisbarometer van de CM dat de ziekenhuisfacturen screent, blijkt dat de ereloonsupplementen opnieuw gestegen zijn in het afgelopen jaar, en wel met 4,7 %, nog bovenop de index. Volgens Zorgnet-Icuro legt deze analyse van CM de vinger op de wonde. Het financieringssysteem van de ziekenhuizen is hopeloos achterhaald, is niet transparant en ook niet gelijkvormig.
In sommige ziekenhuizen betaal je voor een bepaalde ingreep een tienvoud van diezelfde ingreep in bepaalde andere ziekenhuizen. Ook zijn de ereloonsupplementen niet alleen gestegen bij eenpersoonskamers, maar nu recent ook bij de tweepersoonskamers en bij de kamers voor meerdere patiënten. Er is ook sprake van zogeheten 'niet-vergoedbare extra's' zonder nomenclatuurnummer, waardoor willekeur nog meer welig gaat tieren.
Uit het recente jaarlijkse MAHA-rapport blijkt dat heel wat ziekenhuizen in een zeer precaire financiële situatie verkeren. De gemiddelde omzet van alle Belgische ziekenhuizen bedroeg voor 2018 slechts 0,2%. Dit impliceert dat een kleine schommeling in de inkomsten meteen al een groot verlies kan betekenen. Tegelijk zitten 31 van de 90 ziekenhuizen ook effectief in de rode cijfers. Van investeringen kan dan sowieso al geen sprake meer zijn. Door deze jarenlange structurele onderfinanciering van de ziekenhuizen worden artsen gevraagd een deel van hun loon af te staan aan het ziekenhuis. Om dit dan weer te compenseren gaan die artsen zelf steeds hogere supplementen aanrekenen. Aan de basis hiervan ligt dus een structureel tekort van financiële investeringen vanwege de overheid, en dat leidt tot een perverse vicieuze cirkel waarvan de patiënt steeds meer de finale dupe is.
De hervorming van de ziekenhuisfinanciering, inclusief de herijking van de nomenclatuur, staat al jarenlang op de politieke agenda. Maar volgens Zorgnet-Icuro heeft de vorige federale regering vijf jaar lang verzuimd het probleem bij de wortel aan te pakken, en heeft ze integendeel, zelfs flink bespaard. Om de etterende situatie daadkrachtig te doorbreken, en komaf te maken met het oneerlijke systeem van ereloonsupplementen, is een dringende stevige financiële injectie nodig. De ziekenhuizen moeten veel omvangrijker vergoedingen krijgen om hun kosten voor infrastructuur en personeel te kunnen dragen, alsook de noodzakelijke investeringen te kunnen bekostigen zodat ze gelijke tred kunnen houden met de ontwikkelingen in de gezondheidszorg.
Dat CM nu het voorstel lanceerde om de middelen van de hospitalisatieverzekeringen te injecteren in de ziekteverzekering is volgens Zorgnet-Icuro alvast een constructieve piste die kan bijdragen tot een spreekwoordelijke tabula rasa. Maar hoe dan ook, moeten alle partijen -ziekenfondsen, artsen, ziekenhuizen- dringend terug aan tafel gaan zitten om als gelijkwaardige partners een grondig en transparant plan van aanpak uit te tekenen. Ook de overheid moet haar verantwoordelijkheid als constructieve spelverdeler onverwijld terug opnemen, zo luidt het nog bij Zorgnet-Icuro.
In sommige ziekenhuizen betaal je voor een bepaalde ingreep een tienvoud van diezelfde ingreep in bepaalde andere ziekenhuizen. Ook zijn de ereloonsupplementen niet alleen gestegen bij eenpersoonskamers, maar nu recent ook bij de tweepersoonskamers en bij de kamers voor meerdere patiënten. Er is ook sprake van zogeheten 'niet-vergoedbare extra's' zonder nomenclatuurnummer, waardoor willekeur nog meer welig gaat tieren. Uit het recente jaarlijkse MAHA-rapport blijkt dat heel wat ziekenhuizen in een zeer precaire financiële situatie verkeren. De gemiddelde omzet van alle Belgische ziekenhuizen bedroeg voor 2018 slechts 0,2%. Dit impliceert dat een kleine schommeling in de inkomsten meteen al een groot verlies kan betekenen. Tegelijk zitten 31 van de 90 ziekenhuizen ook effectief in de rode cijfers. Van investeringen kan dan sowieso al geen sprake meer zijn. Door deze jarenlange structurele onderfinanciering van de ziekenhuizen worden artsen gevraagd een deel van hun loon af te staan aan het ziekenhuis. Om dit dan weer te compenseren gaan die artsen zelf steeds hogere supplementen aanrekenen. Aan de basis hiervan ligt dus een structureel tekort van financiële investeringen vanwege de overheid, en dat leidt tot een perverse vicieuze cirkel waarvan de patiënt steeds meer de finale dupe is. De hervorming van de ziekenhuisfinanciering, inclusief de herijking van de nomenclatuur, staat al jarenlang op de politieke agenda. Maar volgens Zorgnet-Icuro heeft de vorige federale regering vijf jaar lang verzuimd het probleem bij de wortel aan te pakken, en heeft ze integendeel, zelfs flink bespaard. Om de etterende situatie daadkrachtig te doorbreken, en komaf te maken met het oneerlijke systeem van ereloonsupplementen, is een dringende stevige financiële injectie nodig. De ziekenhuizen moeten veel omvangrijker vergoedingen krijgen om hun kosten voor infrastructuur en personeel te kunnen dragen, alsook de noodzakelijke investeringen te kunnen bekostigen zodat ze gelijke tred kunnen houden met de ontwikkelingen in de gezondheidszorg. Dat CM nu het voorstel lanceerde om de middelen van de hospitalisatieverzekeringen te injecteren in de ziekteverzekering is volgens Zorgnet-Icuro alvast een constructieve piste die kan bijdragen tot een spreekwoordelijke tabula rasa. Maar hoe dan ook, moeten alle partijen -ziekenfondsen, artsen, ziekenhuizen- dringend terug aan tafel gaan zitten om als gelijkwaardige partners een grondig en transparant plan van aanpak uit te tekenen. Ook de overheid moet haar verantwoordelijkheid als constructieve spelverdeler onverwijld terug opnemen, zo luidt het nog bij Zorgnet-Icuro.
