Het zijn vreemde tijden: in de huisartsenpraktijk gaan we van oktobers oneindige swabben en attesteren naar een maand november die verlicht werd door herbekeken testcriteria. Het is onverwacht rustig, patiënten bellen liever om een voorschrift te vragen. Ze zijn verrast wanneer ze na een voorschriftvraag uitgenodigd worden om toch eerst even langs te komen op consultatie. De patiënten die zich wel spontaan aanbieden presenteren zich meestal met psychologische klachten. Want corona weegt. Corona doet ontsporen. En gelukkig ook om hulp vragen.
Hulpvragen: die worden niet alleen van patiënt naar arts gesteld, maar ook van arts naar collega. Als huisarts in opleiding heeft Anouk de laatste weken geprobeerd de weg naar de geestelijke gezondheidszorg te vinden, maar ze botste op verscheidene muren. Plaatsgebrek. "Je patiënt is niet suïcidaal? Dan kunnen we je helaas niet verder helpen." Wacht, wat?
De ontgoocheling wordt gehoord door psychiater in opleiding Elise, want ook zij merkt op dat het vaak gemakkelijker is iemand in opname te krijgen dan een simpele psychiatrische consultatie aan te bieden. Zonder suïcidaliteit maak je vaak geen kans op versnelde hulp.
Een goede koppeling tussen huisartsen en psychiaters is essentieel als we geen patiënten willen kwijtspelen voordat een consultatie of opname mogelijk is
Cru gezegd zou je kunnen stellen dat je bijna moet hopen dat je patiënt slecht genoeg wordt voor opname, want dan wordt er tenminste een plaatsje geboden. Ons gedeeld 'wereldverbeteraarskantje' steigert hierdoor, maar gelukkig zien we ook dat er een hoop gemotiveerde mensen de situatie proberen te verbeteren.
Zij zijn bezig met het herverdelen van fondsen, het formuleren van voorstellen aan de overheid. Maar we weten allemaal hoe traag de logge politieke machine werkt, en ondertussen neemt de nood aan geestelijke gezondheidszorg alleen maar toe, zeker in het licht van deze ongeziene pandemie.
Laat ons dan als start misschien hopen dat de geestelijke gezondheidszorg wat ontknoopt kan worden. Als het voor een assistent psychiatrie al haast onmogelijk is om te achterhalen waar je wanneer heen moet en wat de beste weg is, hoe kan er dan verwacht worden dat de eerstelijnszorg het allemaal kan uitvogelen?
We pleiten voor een overkoepelend systeem, we willen niet meer afhangen van een goede Googlestrategie of hopeloos rondbellen. Een goede koppeling tussen huisartsen en psychiaters is essentieel als we geen patiënten willen kwijtspelen voordat een consultatie of opname mogelijk is. Kunnen we onze krachten niet verenigen? Wij starten graag hier bij.