...

Gelegen in een bosrijk domein van 17,50 hectare waar de eekhoorns, spechten en Vlaamse gaaien vrij spel hebben, is Imelda het aan zichzelf verplicht om consequent de groene kaart te trekken. Dat resulteert zowel in duizenden zonnepanelen, maar ook in wandelpaden in het bos, zelfs een Finse piste, waar personeelsleden en herstellende patiënten kunnen van genieten.Sinds deze week is er zelfs een heuse kippenren met 20 hennen die zullen instaan voor de ecologische verwerking van niet gebruikte voedseloverschotten. Even zag het er nochtans naar uit dat er een kink in de kabel zou komen voor de komst van de kippen. "We zijn perfect in orde met de regels van de ziekenhuishygiëne", zegt facilitair directeur Stefaan Claeys, "maar het Federaal Agentschap voor de Voedselveiligheid merkte op dat we geen voedselafval mogen voederen aan - wat men noemt - gezelschapsdieren. OK, we zullen ook de regels van het FAVV strikt volgen." Of er ook een haan aan te pas komt? "Neen, dat kunnen we onze naaste buren niet aandoen", lacht Stefaan. "We hebben in Imelda trouwens al een dokter Haenen, die is voorzitter van de medische raad." Het Imeldaziekenhuis heeft inmiddels een nieuw logo dat prachtig boven de inkom van het ziekenhuis is aangebracht. Daarop prijkt naast de naam Imelda een mooie foto van de omringende natuur. "Als je de groene omgeving hier ziet waarin het ziekenhuis in ingebed, dan kunnen wij niet anders dan van Imelda ook een groen ziekenhuis maken. En dat lukt best aardig, als je ziet wat wij de voorbije jaren verwezenlijkt hebben. Hetgeen me zeer verheugt is dat vele initiatieven niet van bovenuit worden opgelegd, maar door personeelsleden worden aangebracht. Dat bewijst dat ook de werknemers doordrongen zijn van de voordelen van een groen ziekenhuis. Neem nu het verhaal van de kippen: Karen Soomers van de Aankoopdienst is daarmee voor de pinnen gekomen, we zijn direct in dat verhaal mee ingestapt en betrekken haar ook bij de uitvoering ervan." De kippenrennen staan opgesteld in de ziekenhuistuin vlakbij de kraamafdeling waar ook enkele leuke zitbanken met door het personeel bedachte spreuken staan. Maar wat gaat er dan met de eieren gebeuren? "Die zijn voor het personeel", zegt Stefaan Claeys. "We mogen die niet aan de patiënten opdienen omdat het niet-gepasteuriseerde eieren zijn." Het project leeft ondertussen in het ziekenhuis, en de hoofdverpleegkundige van de PAAZ afdeling gaat een deel van het onderhoud samen met de patiënten opnemen als onderdeel van de therapie. De kippen zijn slechts een van de vele voorbeelden van groene ingrepen die het ziekenhuis de jongste jaren heeft uitgevoerd. De meest spectaculaire groene verwezenlijking is de aanleg van 1.137 zonnepanelen, terwijl er nog zo'n 1.800 in de aanbesteding zitten. "Door het gebruik van warmtekrachtkoppeling slagen we er momenteel in om 25 tot 28 procent van de gebruikte energie zelf op te wekken", zegt Claeys. "Alle daken die hiervoor in aanmerking komen, zijn al gebruikt. We willen nu de autoparking overdekken met autoboxen waarop we een nieuwe lading zonnepanelen kunnen aanbrengen." Imelda heeft ook verschillende initiatieven genomen die zorgen voor recyclage van ziekenhuismateriaal. De blauwe doeken bijvoorbeeld, die rond gesteriliseerd materiaal zitten in het operatiekwartier, worden sinds vorig jaar verzameld en gerecycleerd. "Voordien kwamen deze in grote hoeveelheden bij het restafval terecht en werden ze verbrand. Deze steriele doeken bestaan uit een zuiver kunststof, poly- propeen, waardoor ze bijzonder geschikt zijn om te recycleren", licht Mie Stockman, preventieadviseur in Imelda, toe. Het ziekenhuis maakte ook deel uit van een pilootproject voor glasrecyclage waarin samen met EnAdviS en OVAM, ongeveer 4 ton paracetamolflesjes werden ingezameld. Hierbij werd een alternatief gezocht voor het verbranden van de flesjes. Op basis van de resultaten van dit project kunnen deze flesjes binnenkort naar de glascontainer en op die manier worden gerecycleerd. Om de specifieke situatie van dit 'groene' ziekenhuis te begrijpen moeten we even terug in de geschiedenis. De site was vroeger een kloosterdomein waar in 1933 tijdens het interbellum een sanatorium werd gebouwd voor tuberculosepatiënten met kamers die allemaal uitzicht hadden op de bossen aan de zuidkant. De kapel, die nu dienst doet als vergaderruimte, herinnert nog aan de aanwezigheid van de zusters norbertinessen. Eind jaren '50 werd het sanatorium omgebouwd tot een algemeen ziekenhuis dat in 1961 geopend werd. Het ziekenhuis wordt gerund door de vzw Imelda, en groeide door de jaren heen uit tot een instelling die alle medische zorgen aanbiedt, beschikt over 502 erkende bedden (een kleine 600 dagziekenhuis inbegrepen) en zowat 1.800 personeelsleden telt. De verschillende gebouwen liggen uitgestrekt in het bos waar vooral dennen en eiken heersen en dat grenst aan het natuurgebied Mispeldonk. Om het personeel op het einde van de zomer een extraatje te gunnen na de zware coronamaanden wordt op de dag van ons bezoek een feest in het Imeldabos georganiseerd waarvoor niet minder dan 850 medewerkers hebben ingeschreven die gespreid over de hele dag onder een stralende herfstzon in het groen van een hapje en een drankje kunnen genieten. Stefaan Claeys kwam in 2014 in dienst van Imelda toen het groene bewustzijn stilaan de kop op stak in de ziekenhuizen. Als facilitair directeur kreeg hij ook de taak toebedeeld om van Imelda een duurzaam ziekenhuis te maken. "Neem nu de leveringen in het ziekenhuis", zegt Claeys. "Vroeger hadden we 280 leveranciers, die dagelijks aanleverden. Nu werken we uitsluitend met Hospital Logistics die alles centraliseert. Zo vermijden we zoveel mogelijk nachtleveringen en maken het ook voor de omgeving leefbaarder. Duurzaamheid is immers ook met de buren rekening houden." "Belangrijk element om mensen te overtuigen is dat je duurzaamheid kan koppelen aan economisch voordeel. In het ziekenhuis waren bijvoorbeeld waanzinnig veel TL-lampen aanwezig. Die worden stelselmatig vervangen door LED-verlichting. Als groene jongen heb ik geen argument voor die grote investering. Wel als ik er het economische argument aan koppel dat die investering zich op anderhalf jaar tijd heeft terugbetaald. Idem voor de warmtekrachtkoppeling. Het installeren was een gemakkelijke beslissing, maar het goed uitbaten een andere. Het voorbije jaar hebben we een optimalisatie uitgevoerd waardoor een rendementsverhoging van 95 procent werd gerealiseerd . Duurzaamheid en economisch voordeel gaan samen!"