...

Annemans laakt in De Tijd het gebrek aan samenhang in de huisartsgeneeskunde. Gemeenschappen en federale overheid lopen elkaar voor de voeten als het gaat om kwaliteitsdoelen en doelmatigheid.De rol van de ziekenfondsen wordt ook over de hekel gehaald: "Vandaag zijn ze vaak rechter en partij". Ze zijn immers eigenaar zijn van talrijke ziekenhuizen en apotheken, maar zetelen ook in beleidscommissies voor ziekenhuizen en geneesmiddelenverbruik, aldus de auteur.Hier moet men hoogdringend bijsturen, maar niets daarvan in de nota Di Rupo.Chirurgen en radiologenAnnemans stelt voor om de betalingswijze van artsen en ziekenhuizen drastisch te veranderen: "Vandaag wordt kwaliteit niet beloond." Zo haalt hij aan dat chirurgen financieel gestimuleerd worden om te veel en te snel te opereren. Idem dito voor onnodige extra onderzoeken. In dat verband krijgt ook de radiologie een veeg uit de pan ("CT-scans kunnen met 30% verminderen zonder kwaliteitsverlies"). Vaste huisartsMeer efficitie is volgens de gezondheidseconoom mogelijk door een stevige reorganisatie: niet zomaar alle ziekenhuizen kunnen en mogen alles doen. Een pleidooi voor de vaste huisarts sluit daarbij aan. De responsabilisering van de patit gaat Annemans niet uit de weg. Desnoods moet het remgeld op niet-doelmatige gezondheidszorg stijgen.Deze krtische noot betekent zeker niet hetzelfde als blind besparen. Meteen krijgt minister Van Hengel een sneer: "Recent nog werd door de afgevaardigde van de minister van Budget een levensreddend geneesmiddel voor hartziekte, met bovendien een aanvaardbare kostprijs, gewoon geweigerd. Blijkbaar vergeten sommigen dat het doel van een gezondheidsbeleid het maximaliseren van de gezondheid is, binnen de grenzen van de beschikbare budgetten."