In een opiniestuk in DS dd.13/12/2017 somt Joost Vandommele, zelf patiënt in een wijkgezondheidscentrum een aantal redenen op waarom de financiering van dergelijke centra noodzakelijk blijft.

De voornaamste reden die hij aanhaalt, is dat de meest kwetsbaren in onze samenleving ook recht hebben op volwaardige gezondheidszorg, en dat dit door die dokterspraktijken op een zeer goede manier wordt ingevuld.

Daarnaast haalt hij ook een studie aan, waaruit zou moeten blijken dat de geneeskunde beoefend in een wijkgezondheidscentrum beter zou zijn dan in de reguliere eerstelijnszorg.

Hij hamert er bovendien op dat de zorg er moet zijn voor iedereen, dus ook voor de kleine man.

Anno 2017 kan ik hem antwoorden dat ook reguliere praktijken de noden invullen die hij aanhaalt. Ook wij huisartsen die niet in een wijkgezondheidscentrum werken, krijgen regelmatig de zwakkeren in onze samenleving over de vloer. Ook wij doen ons best om de meest adequate zorg te bieden. Ook wij sturen verpleegsters langs om te zien hoe het gaat met onze patiënten. Ook wij voeden onze mensen op om te zorgen voor hun welzijn.

Ook wij huisartsen die niet in een wijkgezondheidscentrum werken, krijgen regelmatig de zwakkeren in onze samenleving over de vloer.

Recentelijk is er een 1 euro regeling doorgevoerd, waarbij bepaalde groepen binnen onze samenleving enkel het remgeld nog dienen te betalen bij hun huisarts. Er zijn de zorgtrajecten voor mensen met diabetes en nierfalen. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Dus er zijn heel wat argumenten om aan te nemen dat ook niet-forfaitaire praktijken evengoed de noden invullen van de mensen onderaan de sociale ladder.

Vaak wordt de stelling aangehaald als zou onze gezondheidszorg niet laagdrempelig genoeg zijn. Dat er heel wat mensen zorg uitstellen omwille van financiële problemen.

Deze redenering klopt maar ten dele. Ze dient enkel om de financiering van de WGC's te blijven legitimeren.

Je voedt mensen ook niet op als ze zien dat hun zorg gratis is. Niks is gratis. Het is dankzij de belastingbetaler dat wij zo toegankelijk zijn, reeds jaren!

Als ik één suggestie mag doen: betere ware het één systeem te hebben, niet de huidige stuctuur met reguliere praktijken en WGC's naast elkaar, maar een constructie waarbij er een deel forfaitair is en een deel prestatiegebonden.

In een opiniestuk in DS dd.13/12/2017 somt Joost Vandommele, zelf patiënt in een wijkgezondheidscentrum een aantal redenen op waarom de financiering van dergelijke centra noodzakelijk blijft.De voornaamste reden die hij aanhaalt, is dat de meest kwetsbaren in onze samenleving ook recht hebben op volwaardige gezondheidszorg, en dat dit door die dokterspraktijken op een zeer goede manier wordt ingevuld.Daarnaast haalt hij ook een studie aan, waaruit zou moeten blijken dat de geneeskunde beoefend in een wijkgezondheidscentrum beter zou zijn dan in de reguliere eerstelijnszorg.Hij hamert er bovendien op dat de zorg er moet zijn voor iedereen, dus ook voor de kleine man.Anno 2017 kan ik hem antwoorden dat ook reguliere praktijken de noden invullen die hij aanhaalt. Ook wij huisartsen die niet in een wijkgezondheidscentrum werken, krijgen regelmatig de zwakkeren in onze samenleving over de vloer. Ook wij doen ons best om de meest adequate zorg te bieden. Ook wij sturen verpleegsters langs om te zien hoe het gaat met onze patiënten. Ook wij voeden onze mensen op om te zorgen voor hun welzijn.Recentelijk is er een 1 euro regeling doorgevoerd, waarbij bepaalde groepen binnen onze samenleving enkel het remgeld nog dienen te betalen bij hun huisarts. Er zijn de zorgtrajecten voor mensen met diabetes en nierfalen. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Dus er zijn heel wat argumenten om aan te nemen dat ook niet-forfaitaire praktijken evengoed de noden invullen van de mensen onderaan de sociale ladder.Vaak wordt de stelling aangehaald als zou onze gezondheidszorg niet laagdrempelig genoeg zijn. Dat er heel wat mensen zorg uitstellen omwille van financiële problemen.Deze redenering klopt maar ten dele. Ze dient enkel om de financiering van de WGC's te blijven legitimeren.Je voedt mensen ook niet op als ze zien dat hun zorg gratis is. Niks is gratis. Het is dankzij de belastingbetaler dat wij zo toegankelijk zijn, reeds jaren!Als ik één suggestie mag doen: betere ware het één systeem te hebben, niet de huidige stuctuur met reguliere praktijken en WGC's naast elkaar, maar een constructie waarbij er een deel forfaitair is en een deel prestatiegebonden.