...

Uittredend voorzitter Marc Moens, de nieuwe voorzitter Roland Lemye en Michel Masson van de Syndicale Kamers Luik-Luxemburg voerden het woord.De besparingsmaatregelen gaan alle kanten uit: implantaten, EPO-forfait, het EKG, heropnames, klinische biologie, statines, weesziekten, geneesmiddelen in het ziekenhuis, ivf, de maximumfactuur,...En dan is er nog de kwestie van de all-in financiering, ondersteund door het Kenniscentrum en door minister Onkelinx, die aandringt op een stappenplan met vanaf oktober een precieze kalender voor de invoering van het systeem.De Bvas is niet van plan om bij de pakken te blijven neerzitten tegenover deze tsunami. Maar de laatste keer dat het syndicaat van zich liet horen, was tegen de afschaffing van de ereloonsupplementen in gemeenschappelijke kamers. Het Parlement stemde evenwel unaniem voor de afschaffing en maaide zo het gras onder de voeten van de medicomut weg.Stap voor stap riposterenHet syndicaat van dokter Lemye spreekt van een 'Thatcherisering' van de geneeskunde en plant een reeks protestacties. Uit een peiling van het VBS blijkt dat 98% van de specialisten bereid is om tot de actie over te gaan. Maar tussen zeggen en doen..."Juridisch gesproken is de regering in haar recht", benadrukte Marc Moens. Van een eenzijdige verbreking van het akkoord is strikt genomen geen sprake. Minister Onkelinx heeft immers het advies van de artsenbank gevraagd in de medicomut. Bovendien, zo pikte Roland Lemye in, blijft het akkoordensysteem te verkiezen boven een situatie waarin de minister alles zelf kan beslissen.Het syndicaat opteert voor een gefaseerde en zorgvuldig georkestreerde actie. Een eerste stap kan een virtuele staking zijn: artsen dragen een armband en patiënten worden via affiches gesensibiliseerd voor de situatie.Volgende stap: de ziekenhuisartsen sluiten hun deuren om 16, 17 of 18 uur. Hoe vroeger het sluitingsuur, hoe beperkter de zorgtoegankelijkheid. Er is ook sprake van om de poliklinieken uit de ziekenhuizen verhuizen, kwestie van de ziekenhuisbeheerders te treffen daar waar het echt pijn doet. Maar uiteraard kan dat niet van vandaag op morgen. Sommigen denken er zelfs aan om de nomenclatuurcodes verkeerd of niet toe te passen om zo het Riziv dwars te zitten. Ten slotte zouden er dan heuse ziekenhuisstakingen komen, ook als dat uitmondt in sancties - in de jaren 1950 zijn er zelfs artsen in de gevangenis terecht gekomen - of opvorderingen.