U moet weten, aan onze universiteit krijgen we les in modules. Drie weken neurologie, twee weken dermatologie en een week NKO: zo begon mijn semester dit academiejaar. Nee, we kijken geen weken lang tegen dezelfde prof aan. Afwisseling van gezicht doet leren? Misschien. Maar ik zou er toch voor willen pleiten om het allegaartje aan lesgevers tijdens de modules drastisch te verminderen. Het vak waar ik afgelopen jaar het meeste van opstak? Dermatologie - door één enkele professor die old school een overheadprojector bovenhaalde en zijn verhaal vertelde. We konden aanvullen op de bondige cursus die voor ons lag. Enkelzijdig gedrukt, dat was nodig, want er werd véél bij verteld. De gedrevenheid, de kennis en de tijd die onze professor voor ons en elke topic nam, maakte dat ik met plezier dit vak studeerde. Geen onduidelijkheid over de te kennen leerstof, onze professor wist wat er gezien was en geen enkele les stond op zichzelf. Hemels.

Laat het me even benadrukken: dit is een unicum. En versta me niet verkeerd, ik pleit niet voor de old school overheadprojector. Ik smeek er wél voor om onze lesgevers met meer zorg uit te kiezen en verstandiger in te zetten. Een cardioloog die op één uurtje me een perfecte bondige kijk op het hart kon geven en dat bovendien ook kon koppelen aan de klinische vaardigheden, zagen we maar voor dat ene uurtje. De zonde! Het zijn net deze artsen die we vaker voor onze aula willen. Zij die de gehele leerstof aan elkaar kunnen breien. Zij die geen slides moeten aflezen om hun verhaal te vertellen. Zij die als doel hebben dat wij de lesinhoud begrepen hebben.

Kies onze lesgevers met meer zorg uit en zet ze verstandiger in

Helaas hadden we nog veel te veel vakken waarbij de meest gespecialiseerde arts één specifiek onderwerp kwam onderwijzen. Daarna kwam er weer een andere. En hoezeer vaktitularissen ook het overzicht probeerden te bewaren, de module draaide steeds uit op een boeltje waarbij sommige onderwerpen drie keer werden aangehaald. Andere topics verdwenen dan weer in een donker hoekje en haalden de powerpointpresentaties en aldus de lessen niet. Wel het examen. En wel de praktijk, later.

Mag ik even aanhalen dat een uitermate bekwame arts daarom niet de beste lesgever hoeft te zijn? Dat iemand wel over een enorme professionele bekwaamheid kan beschikken, maar daarom niet noodzakelijk ook academische kwaliteiten heeft? En laat dat laatste nu net datgene zijn waardoor de uitgebreide kennis in uw hoofd een weg kan vinden naar het onze. Ik geloof alvast dat we nog veel meer winst kunnen halen uit ons theoretische onderwijs, wanneer onze semesters niet gevuld worden met een parade aan artsen, maar met een bevlogen gedoceerd geheel.

U moet weten, aan onze universiteit krijgen we les in modules. Drie weken neurologie, twee weken dermatologie en een week NKO: zo begon mijn semester dit academiejaar. Nee, we kijken geen weken lang tegen dezelfde prof aan. Afwisseling van gezicht doet leren? Misschien. Maar ik zou er toch voor willen pleiten om het allegaartje aan lesgevers tijdens de modules drastisch te verminderen. Het vak waar ik afgelopen jaar het meeste van opstak? Dermatologie - door één enkele professor die old school een overheadprojector bovenhaalde en zijn verhaal vertelde. We konden aanvullen op de bondige cursus die voor ons lag. Enkelzijdig gedrukt, dat was nodig, want er werd véél bij verteld. De gedrevenheid, de kennis en de tijd die onze professor voor ons en elke topic nam, maakte dat ik met plezier dit vak studeerde. Geen onduidelijkheid over de te kennen leerstof, onze professor wist wat er gezien was en geen enkele les stond op zichzelf. Hemels.Laat het me even benadrukken: dit is een unicum. En versta me niet verkeerd, ik pleit niet voor de old school overheadprojector. Ik smeek er wél voor om onze lesgevers met meer zorg uit te kiezen en verstandiger in te zetten. Een cardioloog die op één uurtje me een perfecte bondige kijk op het hart kon geven en dat bovendien ook kon koppelen aan de klinische vaardigheden, zagen we maar voor dat ene uurtje. De zonde! Het zijn net deze artsen die we vaker voor onze aula willen. Zij die de gehele leerstof aan elkaar kunnen breien. Zij die geen slides moeten aflezen om hun verhaal te vertellen. Zij die als doel hebben dat wij de lesinhoud begrepen hebben.Helaas hadden we nog veel te veel vakken waarbij de meest gespecialiseerde arts één specifiek onderwerp kwam onderwijzen. Daarna kwam er weer een andere. En hoezeer vaktitularissen ook het overzicht probeerden te bewaren, de module draaide steeds uit op een boeltje waarbij sommige onderwerpen drie keer werden aangehaald. Andere topics verdwenen dan weer in een donker hoekje en haalden de powerpointpresentaties en aldus de lessen niet. Wel het examen. En wel de praktijk, later.Mag ik even aanhalen dat een uitermate bekwame arts daarom niet de beste lesgever hoeft te zijn? Dat iemand wel over een enorme professionele bekwaamheid kan beschikken, maar daarom niet noodzakelijk ook academische kwaliteiten heeft? En laat dat laatste nu net datgene zijn waardoor de uitgebreide kennis in uw hoofd een weg kan vinden naar het onze. Ik geloof alvast dat we nog veel meer winst kunnen halen uit ons theoretische onderwijs, wanneer onze semesters niet gevuld worden met een parade aan artsen, maar met een bevlogen gedoceerd geheel.