Longfunctietests die nog grafisch met inktstiften op mechanisch doorrollend millimeterpapier werden getekend, om nadien dienden berekend te worden met lineaal en pen en papier, werden plots aangevuld met vreemdsoortige machines. Na introductie van een grappige 'floppy disk' konden zij in gifgroene cursorletters op een zwarte achtergrond welgeteld één berekening uitvoeren.

Daarna volgden de eerste Personal Computers , die toelieten om zogenaamde elektronische brieven te versturen. Beeld u zich in, dat wij daarvòòr onze brieven schreven met een pen op papier. - ja ja. Of we dicteerden ( voor de gevorderden), lieten de brieven vervolgens uittypen ( met twee carbonpapieren kopies), verbeterden ze, waarna nieuwe brieven werden getypt en de carboncopies ( "cc" - hebt-U-'m ?) met typex werden verbeterd, om ten slotte via post te worden verstuur. Een brief schrijven deed je dus niet zomaar even snel-snel, nee, daarover werd - noodgedwongen - nagedacht. Hmmm...misschien toch niet zo'n dom idee...?

Geen enkel(e) avatar of clinal support system zal ooit de menselijke factor kunnen vervangen

SF-film

Vandaag ontwikkelt de digitalisatie, robotisatie, miniaturisatie, technologie kortom, zo snel dat we het nauwelijks kunnen bevatten. EPD's, e-health en hubs en metahubs, m-health, wearables, insidables, POCT, Next Generation Sequencing, nano-bodies en 3D printing, exoskeletons en operatierobots, personalized -ib's en -ab's, artificiële intelligentie en deep learning algoritmes die losgelaten worden op de enorme berg digitale gegevens ( 'big data' ) ... het lijkt soms of we ons in een SF-film bevinden...

Maar ik ben ook lang genoeg clinicus geweest, om te weten dat er één ding door geen enkele avatar of geen enkel clinical decision support system zal kunnen vervangen worden : de menselijke factor. De empatische verzorg(st)er, die naast de angstige patiënt zit, de hand op de schouder legt, en vraagt: "gaat 't wel met u?"

Zolang we dit niet vergeten, zitten we goed.

Longfunctietests die nog grafisch met inktstiften op mechanisch doorrollend millimeterpapier werden getekend, om nadien dienden berekend te worden met lineaal en pen en papier, werden plots aangevuld met vreemdsoortige machines. Na introductie van een grappige 'floppy disk' konden zij in gifgroene cursorletters op een zwarte achtergrond welgeteld één berekening uitvoeren. Daarna volgden de eerste Personal Computers , die toelieten om zogenaamde elektronische brieven te versturen. Beeld u zich in, dat wij daarvòòr onze brieven schreven met een pen op papier. - ja ja. Of we dicteerden ( voor de gevorderden), lieten de brieven vervolgens uittypen ( met twee carbonpapieren kopies), verbeterden ze, waarna nieuwe brieven werden getypt en de carboncopies ( "cc" - hebt-U-'m ?) met typex werden verbeterd, om ten slotte via post te worden verstuur. Een brief schrijven deed je dus niet zomaar even snel-snel, nee, daarover werd - noodgedwongen - nagedacht. Hmmm...misschien toch niet zo'n dom idee...?SF-filmVandaag ontwikkelt de digitalisatie, robotisatie, miniaturisatie, technologie kortom, zo snel dat we het nauwelijks kunnen bevatten. EPD's, e-health en hubs en metahubs, m-health, wearables, insidables, POCT, Next Generation Sequencing, nano-bodies en 3D printing, exoskeletons en operatierobots, personalized -ib's en -ab's, artificiële intelligentie en deep learning algoritmes die losgelaten worden op de enorme berg digitale gegevens ( 'big data' ) ... het lijkt soms of we ons in een SF-film bevinden...Maar ik ben ook lang genoeg clinicus geweest, om te weten dat er één ding door geen enkele avatar of geen enkel clinical decision support system zal kunnen vervangen worden : de menselijke factor. De empatische verzorg(st)er, die naast de angstige patiënt zit, de hand op de schouder legt, en vraagt: "gaat 't wel met u?"Zolang we dit niet vergeten, zitten we goed.