Het blijft een interessant fenomeen. Op de ochtend van 1 januari ligt de modale Belg nog in bed. De feestdis moet nog verteerd worden en het vuile servies van de vooravond staat op het aanrecht. De lege flessen wachten nog op hun laatste tocht naar de glasbak. De tijd staat stil. En toch veroorzaakt die inertie tussen Oud en Nieuw een nieuw elan dat uitmondt in tal van goede voornemens.
Een collectieve waan overvalt ons: vanaf 1 januari doen we alles beter dan ooit tevoren. We stoppen met roken, gaan sporten en eten gezond.
Kortom, we worden een beter mens. Opvallend is dat de druk om een actievere, fittere, gezondere mens te worden de laatste tijd enkel lijkt toe te nemen. Het volstaat niet meer om enkel een succesvolle carrière te hebben, best loop je in je vrije tijd nog regelmatig een marathon en eet je 's avonds enkel quinoa of spelt. Als arts ben ik uiteraard gelukkig wanneer patiënten groot belang hechten aan hun gezondheid en zich hiervoor willen inzetten. Wat me echter beangstigt, is de manier waarop gezondheid de laatste tijd aan de man gebracht wordt. Meer dan een hoedanigheid is gezond zijn een product geworden. En producten moeten nu eenmaal verkocht worden, of het nu gaat over voeding, sportuitrusting of elektronica. Bedrijven spelen handig in op onze wens om onszelf heruit te vinden, ook al moeten ze daarbij soms een loopje met de waarheid nemen. Bovendien streven steeds meer mensen zo obsessief naar gezondheid dat ze er ongezond van worden. Aangezwengeld worden ze door idolen op social media.
Opvallend is dat de druk om een actievere, fittere, gezondere mens te worden de laatste tijd enkel lijkt toe te nemen
Op 1 januari 2018 moest ik nog de vermoeidheid van de laatste wachtdienst van 2017 uit mijn lijf krijgen. Dat was enerzijds een goede reden om lang genoeg in bed te blijven lummelen, en anderzijds de perfecte aanleiding om mijn goed voornemen alvast in de praktijk om te zetten. Dit jaar heb ik me namelijk voorgenomen om niet mee te doen aan al die goede voornemens, aan al die hypes en trends. Natuurlijk gooi ik niet al mijn goede gewoontes overboord, ik hoef er gewoon niet vijf nieuwe bij te kweken van de ene op de andere dag. Geen spelt, quinoa of marathons voor mij.
In 2018 is mijn motto: festina lente. Haast u langzaam. Wie rustig naar zijn doel streeft, heeft immers een grotere kans op succes. De vele jaarabonnementen voor de fitnesszaal die na januari 2017 niet meer gebruikt werden, geven me alvast gelijk. In 2018 moet een gezonde levensstijl voor mijn part alvast niet meer zo veel geld en overdreven moeite kosten. We kunnen dit jaar ook in kleine, maar duurzame stappen tot een gezonde geest in een gezond lichaam komen.
Een collectieve waan overvalt ons: vanaf 1 januari doen we alles beter dan ooit tevoren. We stoppen met roken, gaan sporten en eten gezond.Kortom, we worden een beter mens. Opvallend is dat de druk om een actievere, fittere, gezondere mens te worden de laatste tijd enkel lijkt toe te nemen. Het volstaat niet meer om enkel een succesvolle carrière te hebben, best loop je in je vrije tijd nog regelmatig een marathon en eet je 's avonds enkel quinoa of spelt. Als arts ben ik uiteraard gelukkig wanneer patiënten groot belang hechten aan hun gezondheid en zich hiervoor willen inzetten. Wat me echter beangstigt, is de manier waarop gezondheid de laatste tijd aan de man gebracht wordt. Meer dan een hoedanigheid is gezond zijn een product geworden. En producten moeten nu eenmaal verkocht worden, of het nu gaat over voeding, sportuitrusting of elektronica. Bedrijven spelen handig in op onze wens om onszelf heruit te vinden, ook al moeten ze daarbij soms een loopje met de waarheid nemen. Bovendien streven steeds meer mensen zo obsessief naar gezondheid dat ze er ongezond van worden. Aangezwengeld worden ze door idolen op social media.Op 1 januari 2018 moest ik nog de vermoeidheid van de laatste wachtdienst van 2017 uit mijn lijf krijgen. Dat was enerzijds een goede reden om lang genoeg in bed te blijven lummelen, en anderzijds de perfecte aanleiding om mijn goed voornemen alvast in de praktijk om te zetten. Dit jaar heb ik me namelijk voorgenomen om niet mee te doen aan al die goede voornemens, aan al die hypes en trends. Natuurlijk gooi ik niet al mijn goede gewoontes overboord, ik hoef er gewoon niet vijf nieuwe bij te kweken van de ene op de andere dag. Geen spelt, quinoa of marathons voor mij.In 2018 is mijn motto: festina lente. Haast u langzaam. Wie rustig naar zijn doel streeft, heeft immers een grotere kans op succes. De vele jaarabonnementen voor de fitnesszaal die na januari 2017 niet meer gebruikt werden, geven me alvast gelijk. In 2018 moet een gezonde levensstijl voor mijn part alvast niet meer zo veel geld en overdreven moeite kosten. We kunnen dit jaar ook in kleine, maar duurzame stappen tot een gezonde geest in een gezond lichaam komen.
