...
Neen, we gaan het in dit editoriaal niet hebben over de - ook deels ideologisch gekleurde - discussie over de verplichte derde betaler. Dat deden we eerder al. En neen, deze keer laten we de zondagse papierwinkel en de zeurende patiënt de boel niet verzieken. Met andere woorden: even positief. Met plezier zetten we de troeven van een sterke eerste lijn nogmaals op een rijtje. Al jarenlang, decennia eigenlijk, produceren gezondheidswetenschappers studies die de vele voordelen aantonen van de huisarts als toegangspoort tot de gezondheidszorg. Essentieel voor de patiënt is dat hij beschikt over een vertrouwenspersoon die hem bijstaat in zijn tocht doorheen het labyrint aan gezondheids- en welzijnsvoorzieningen. Ook ziet elk welkdenkend mens de rationaliteit in van een getrapte gezondheidszorg, het is een kosteneffectief systeem. Met al zijn vezels zit een goede huisarts trouwens verankerd in het sociale weefsel waarin hij - in toenemende mate zij - dag na dag werkt. Engagement maakt deel uit van het huisartsen-DNA. Allicht verklaart dat de aantrekkingskracht op jonge huisartsen van de praktijken van Geneeskunde voor het Volk. Al houdt dat evenzeer verband met de geïntegreerde benadering van patiënten, wat trouwens ook het handelsmerk is van 'gewone' (grote) groepspraktijken en wijkgezondheidscentra. Wel toont het duidelijk aan dat de lieve centen niet op de eerste plaats komen. Boeiend werk, de begeleiding van patiënten en hun familie van de wieg tot het graf, het 'gezond houden' van mensen, de holistische benadering en de enorme appreciatie van de patiënten... Het geeft huisartsen veel meer vreugde in het leven dan een handvol zilverlingen. Houden zo.